Δυσοίωνο το μέλλον της χώρας
Κεραυνούς και βροντές εξαπέλυσε ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ Κωνσταντίνος Μίχαλος κατά των μέτρων της Κυβέρνησης.
«Οι ελληνικές προτάσεις, έστω κι αν αποτελούν προϊόν έντονων πιέσεων από μέρους των πιστωτών της χώρας, θα αποφέρουν ακριβώς το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα στην ελληνική οικονομία και την αγορά», δήλωσε σήμερα η «κεφαλή» του ΕΒΕΑ, τονίζοντας πως θα φέρουν πολύ βαθεία ύφεση, στον ήδη πιεσμένο έλληνα επιχειρηματία, αλλά και σε ολόκληρη της κοινωνία.
«Όταν αυξάνεις τη φορολογία των επιχειρήσεων στο 29% από το 26 και αυξάνεις και την προκαταβολή του φόρου, τότε τα λουκέτα είναι αναμενόμενα και θα πολλαπλασιαστούν», υπογράμμισε ο κ. Μίχαλος.
«Αν η κυβέρνηση θέλει να βρει ισοδύναμα μέτρα, ας χτυπήσει τη φοροδιαφυγή και να κόψει τη σπατάλη που κάνει καθημερινά»!
Ναι ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ, και που είσαι ακόμα!!! Μόλις τους είπαν ότι θα πληρώσουν οι κατέχοντες, άρχισαν να παραληρούν. Μήπως ρε Μίχαλε να κάναμε έναν έρανο να σου δώσουμε κανά ψιλό? Δος μου φτωχέ μη γίνω σαν και σένα.
Για άκου με λίγο ρε φιλαράκο σε κάποια που πάλι δεν θέλουν να ξέρεις:
Μια κοινωνία (σε όποια μορφή της .. πχ κράτος, επιχείρηση, οικογένεια κλπ) για να μπορεί να έχει ανάπτυξη ή έστω να ελπίζει σε αυτήν πρέπει να έχει απαραίτητα σε αναλογία τρία επίπεδα/οικονομικές τάξεις.
Δλδ τους μεσαίους (που ήταν οι πρώην φτωχοί και θέλουν να γίνουν πλούσιοι), τους φτωχούς (που θέλουν να γίνουν μεσαίοι) και τους έχοντες ή πλούσιους (που επιχειρούν φυσικά για να γίνουν πλουσιότεροι αλλά παίρνοντας όμως τα ρίσκα τους και ανοίγοντας αναγκαστικά θέσεις εργασίας για όλους τους προηγούμενους).
Αν αυτή η αναλογία διαταραχτεί ή αν επίσης αλλάξει ο στόχος και η πρακτική σε κάποια ή κάποιες από αυτές τις οντότητες, τότε χαιρέτα μας τη ανάπτυξη.
Αυτό δλδ ακριβώς που έγινε στην Ελλάδα (και όχι μόνο φυσικά) και που τώρα περνά στην τελευταία φάση του σχεδιασμού.
Δηλαδή, αρχικά εξαφάνισαν σχεδόν την μεσαία τάξη με το κόλπο περί κακών Δημοσίων Υπαλλήλων. Τσίμπήσαμε τότε και είπαμε καλά να πάθουν, ενώ θα έπρεπε να πούμε «σε ψήφησα και οπότε βρες τους κακούς ΔΥ και πήδα τους», Δώσαμε όμως το οκ για όλους. Αποτέλεσμα? Στον καιάδα και οι όποιοι καλοί εκ των ΔΥ, ύστερα οι συνταξιούχοι άντε γεια (γιατί λογίζονται βλέπεις ως ΔΥ) και τέλος άντε γεια και όλοι οι άλλοι που ζούσαν από τα χρήματα που κόπηκαν από ΔΥ και συνταξιούχους. Αυτοί οι τελευταίοι λοιπόν ήταν οι μικρομεσαίοι του ιδ. τομέα που το μόνο που τους κρατούσε ζωντανούς (έναντι των Malls κλπ μεγάλων Εμπ. κέντρων) ήταν οι ΔΥ και οι συνταξιούχοι. Επομένως αφού συρικνώθηκαν ή έκλεισαν οι πιο πολλοί πάπαλα και η ανάπτυξη αυτού του κομματιού και πάπαλα και οι όσες λίγες ή πολλές θέσεις εργασίας που έδιναν αυτοί στους εκ των φτωχών. Και αφού έγιναν κι αυτοί φτωχοί οι φτωχοί πλήθυναν κι άλλο και οι μέσαίοι αντίστροφα βέβαια μειώθηκαν (βάλε εδώ και τις 10000+ αυτοκτονίες). Το επόμενο ήταν ότι χτυπώντας τους ΔΥ ήρθε αναπόφευκτα η σειρά για τον κρυφά συνδεμένο εργασιακά με τους ΔΥ Ιδ. Τομέα (να μη τα λέω ε?… συλλογικές συμβάσεις bye bye, μειώσεις μισθών γιατί μειώθηκε ο τζίρος όπως ήταν λογικό αφού χτυπήσαμε του προαναφερθέντες, απολύσεις .. δλδ κι άλλες θέσεις εργασίας άντε γεια κλπ).
Όλα τα παραπάνω έκαναν την πλάστιγκα να γέρνει πλέον σημαντικά προς το μέρος των φτωχών.
Ακόμα και έτσι όμως πάντα υπάρχει ελπίδα -σε βάθος χρόνου- για επαναφορά της προηγούμενης ισορροπίας.
Τι χρειάζεται λοιπόν ώστε να παίζει αυτό με τίποτα?
Μα φυσικά το τελειωτικό κτύπημα στους εναπομείναντες μεσαίους και βέβαια η «καταστροφή» του τρίτου μέρους της εξίσωσης που είναι οι έχοντες ή πλούσιοι. Αν γίνει αυτό, ε τότε η κοινωνία δεν θα έχει απλά μόνο φτωχούς αλλά θα έχει εξαθλιωμένους φτωχούς που είναι ακόμα χειρότερα.
Και έβαλα το καταστροφή σε εισαγωγικά γιατί αυτοί ρε φίλε δεν θα αυτοκτονήσουν σαν τους μεσαίους. Αυτοί απλά θα τα πάρουν και θα την κάνουν εκτός χώρας. Ούτε σε σένα θα τα δώσουν κι ούτε σε κανένα .. οπότε μη χαίρεσαι και τόσο.
Εσύ λοιπόν τώρα ξαναβοηθάς άλλη μία φορά προς την ολοκλήρωση εφαρμογής του «σχεδίου». Και όταν τα καταφέρεις θα είσαι τόσο απελπισμένος που όταν -όπως λέει το σχέδιο- θα έρθουν μετά οι «εκ ΕΕ επενδυτές» και θα γίνεις ο δούλος τους για ένα ξεροκόμματο και θα έχεις χάσει το όποιο περιουσιακό σου στοιχείο (είτε προσωπικό είτε εθνικό (βλέπε χειρότερα από Νιγηρία, Κίνα κλπ).
Είναι τόσο απλό αγαπητέ. Φαντάσου το λίγο. Είναι σαν να δουλεύεις εσύ και η οικογένειά σου και ότι έχεις αποραμιεύσει και ότι βγάζεις να τα δίνεις στον γείτονα. Είναι δυνατόν αν το κάνεις έτσι να περομένεις ποτέ ανάπτυξη?
Αυτά και βάλε τώρα εσύ συν στα παραπάνω υπογεννητικότητα, αλλοίωση πληθυσμού με άλλους άλλης κουλτούρας και μη υπογεννητικούς και το «γλυκό» έδεσε.
Για να ξέρεις, είμαι ένας πρώην μεσαίος (όχι του Δημοσίου) και νυν φτωχός (που ίσως και να έκανα κάποια από τα πιο πάνω λάθη). Εύχομαι να βοήθησα.
Δηλαδη εσυ θεωρεις πως οι εχοντες & κατεχοντες μεχρι σημερα επερναν μεγαλα ρισκα
δημιουργουσαν θεσεις εργασιας ενω οι φτωχοι ηθελαν δουλεια με μισθους Ελβετιας…
Φίλε το θέμα δεν είναι το τι θεωρώ εγώ και το τι όχι. Περιέγραψα πιο πάνω το τι θα πρέπει να ισχύει σύμφωνα με την επιστήμη αλλά και την κοινή λογική ώστε να υπάρχει πρόοδος. Αν απομονώνεις, όπως νομίζω πως κάνεις στο ερώτημά σου, εξειδικεύοντας αντί να βλέπεις την πραγματική εξίσωση και ότι αυτή θα πρέπει να έχει πάντα αποτέλεσμα μεγαλύτερο του μηδενός ώστε να έχεις ανάπτυξη, τότε θα οδηγηθείς σε λάθος στρατηγική και εντελώς λάθος αποτέλεσμα. Αυτός είναι ο στόχος των speculators σχετικά και γι’ αυτό μην πέφτεις σε αυτό το λάθος. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει η πολυτέλεια που ορίζεται από αυτό που ρωτάς. Ίσως να ήταν δόκιμο και θα ήταν σίγουρα πριν τα «γεγονότα». Τώρα όμως το πουλάκι αυτό πέταξε και βρισκόμαστε πια εν μέσω τρικυμίας. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν ωφελεί σε τίποτε το να ψάχνεις ετεροχονισμένα το τις έφτεξε περισσότερο ή λιγότερο. Αυτό που πρέπει είναι να σωθεί το καράβι όσο ακόμα είναι καιρός και έστω και αν αυτός που θα το σώσει είναι ακόμα ακόμα και αντιπαθής σε σένα.
Πάντως -στο ερώτημά σου- η απάντηση είναι γενικά ναι. Και είναι απλό το γιατί. Το έχοντες & κατέχοντες είναι γενικός και υποκειμενικός προσδιορισμός. Μέσα ασε αυτό το σύνολο υπάρχει ο οποιοσδήποτε επιχειρεί και έτσι και ο μικρομεσαίος. Στο επιχειρείν τα δεδομένα είναι όλα ίδια για όλους. Το μόνο που αλλάζει είναι τα απόλυτα μεγέθη τα οποία ουδεμία μεταβολή επιφέρουν στα ποσοστιαία μεγέθη (κέρδος, ζημιά, κίνδυνος ρίσκου κλπ). Π.χ. ας πούμε πως εσύ έχεις το απαιτούμενο κεφάλαιο στο να ανοίξεις ένα ψιλικατζίδικο ή μια έβγα κλπ. Αυτό είναι επιχείρημα με ρίσκο που το παίρνεις ή όχι. Αν το έχεις σκεφτεί καλά και το πας και καλά η δουλειά σου θα ανέβει και θα συνεισφέρει στην ανάπτυξη. Αν πάει ακόμα καλύτερα θα πάρεις και υπαλλήλους. Στόχος αρχικός είναι πάντα ο βιοπορισμός ωστόσο αν αυτό που διάλεξες να κάνεις το πας καλά τότε ο στόχος γίνεται αυτομάτως η κερδοφορία (που κάνει αναλογικά καλό πάλι στην ανάπτυξη). Αυτό όμως πάντα θέλει περισσότερα χέρια για να γίνει και άρα είσαι υποχρεωμένος να ανοίξεις θέσεις εργασίας. Άρα δεν είναι στην διακριτική σου ευχέρεια και θα το κάνεις θες δεν θες. Φυσικά και όπως φαντάζομαι θα καταλαβαίνεις αν δεν πας καλά τότε θα χάσεις τα λεφτά σου όποια και όσα κι αν είναι αυτά και αυτό είναι το ρίσκο που ούτως ή άλλως και θες δεν θες θα πάρεις προσωπικά ο ίδιος και όχι οι εργαζόμενοι στο μαγαζί σου οι οποίοι -αν ο μοι γένοιτο- δεν πας καλά θα φωνάζουν εκ του ασφαλούς εναντίον σου και ξεχνώντας σύο βασικά. 1ον πως αν δεν είχες ρισκάρει δεν θα είχαν βρει τη δουλειά που τους έδωσες -έστω και εξ ανάγκης- και 2ον πως οι ίδιοι σε καμία απολύτως φάση δεν κλήθηκαν να ρισκάρουν, δεν έβαλαν ούτε δεκάρα σε αυτό που η δική σου απόφαση ρίσκου υλοποίησε και βέβαια που δεν έμεναν ξάγρυπνοι για όσο τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά προσπαθώντας να αντιστρέψουν τα άσχημα.
Ελπίζω να με κατάλαβες. Όσο δλδ κι αν θέλουμε να λέμε πως οι επιχειρηματίες είναι κακοί, η αλήθεια είναι πως χωρίς αυτούς δεν παίζει να πάμε ούτε βήμα προς την ανάπτυξη, ακόμα κι αν αυτό επ’ ουδενί δεν είναι εγγυημένο μιας και εκτός των γενικότερα αναγκαίων καλών συνθηκών χρειάζεται και η εξυπνάδα των επιχειρούντων.
Αυτός λοιπόν είναι ό κανόνας και βέβαια το ότι ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος δεν αφορά μόνο τους επιχειρηματίες αλλά όλους.
Χαιρετώ και θυμήσου … οι έχοντες δεν αυτοκτονούν (που κι αυτό κακό θα ήταν) αλλά την κάνουν. Και μετά ξανάρχονται άλλοι και σε χειρότερη μορφή από αυτήν που αρχικά και λανθασμένα νομίζαμε.