ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ: Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΣΗΚΩΝΕΙ «ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ» ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΜΕ ΤΗ ΡΩΣΙΑ-ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ-Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥ ΨΥΧΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Περίπου 200 εκατ. δολάρια ή 4 δις γρίβνα ετοιμάζεται να δαπανήσει σε διάστημα τριών ετών η Ουκρανία για την κατασκευή «τείχους» στα σύνορα με τη Ρωσία, αναφέρει η εφημερίδα «Ουκρανική Πράβντα», επικαλούμενη την αντίστοιχη διαταγή της ουκρανικής κυβέρνησης.

Νωρίτερα, ο πρόεδρος της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο δήλωσε ότι το Κίεβο θα ανυψώσει στα σύνορα με τη Ρωσία, αν χρειαστεί, ένα σύγχρονο ισχυρό συγκρότημα οχυρώσεων.

Αργότερα, ο πρωθυπουργός της Ουκρανίας, Αρσένι Γιατσενιούκ ανακοίνωσε την κατασκευή «ενός πραγματικού συνόρου με τη Ρωσική Ομοσπονδία». Το έργο ονομάζεται «Το Τείχος».

Την παραμονή του υπουργικού συμβουλίου της Ουκρανίας δημοσιεύθηκαν πληροφορίες για το συγκεκριμένο έργο.

Όπως γράφει η εφημερίδα, το σύνορο θα εξοπλιστεί με αντιαρματικά χαντάκια, μεταλλικούς πύργους παρατήρησης ύψους 17 μέτρων, μέσα παρατήρησης, συναγερμού και καταστροφής, καθώς και με ειδικά σημεία στήριξης για τις παραμεθόριες μονάδες. Το «Τείχος» πρόκειται να χτιστεί μέσα σε τρία χρόνια.

Φέτος σχεδιάζεται να δαπανηθεί περισσότερο από 1 δις. γρίβνα για το έργο. Τον Δεκέμβριο του περασμένου έτους ο Γιατσενιούκ έχει δηλώσει, ότι το 2015 για την υλοποίηση του έργου θα δαπανηθούν περίπου 300 εκατ. γρίβνα.

ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ

Το Τείχος του Βερολίνου (στα γερμανικά Berliner Mauer), «τείχος της ντροπής» για τους Γερμανούς της δύσης και επισήμως αποκαλούμενο από την ανατολικογερμανική κυβέρνηση ως «αντιφασιστικό τείχος προστασίας», ανεγέρθηκε στην καρδιά του Βερολίνου με αφετηρία το βράδυ μεταξύ της 12ης και της 13ης Αυγούστου 1961 από την Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας (ΛΔΓ), η οποία επεχείρησε με αυτό τον τρόπο να θέσει ένα τέλος στην ολοένα και αυξανόμενη φυγή των κατοίκων της προς την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (ΟΔΓ). Το τείχος, συνιστώσα της εσωτερικής γερμανικής συνοριογραμμής, αποτελούσε ένα φυσικό σύνορο μεταξύ του Ανατολικού Βερολίνου και του Δυτικού Βερολίνου για διάστημα άνω των εικοσιοκτώ ετών, ενώ αποτελούσε το σημαντικότερο σύμβολο μιας Ευρώπης διχοτομημένης από το σιδηρούν παραπέτασμα. Κάτι παραπάνω από ένα απλό τείχος, επρόκειτο για μια σύνθετη στρατιωτική κατασκευή η οποία περιείχε δύο τείχη ύψους 3,6 μέτρων με διάδρομο περιπολίας, 302 παρατηρητήρια και συστήματα συναγερμού, 14.000 φύλακες, 600 σκυλιά και καλωδιωτά πλέγματα. Ένας αδιευκρίνιστος αριθμός ατόμων υπήρξαν θύματα προσπαθειών διάβασης του τείχους. Ωστόσο, φαίνεται ότι οι Ανατολικογερμανοί συνοριοφύλακες και οι Σοβιετικοί στρατιώτες δεν δίσταζαν να πυροβολήσουν τους φυγάδες.

Η αποδυνάμωση της Σοβιετικής Ένωσης, η Περεστρόικα της οποίας ηγείτο ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, καθώς και το πείσμα των Ανατολικογερμανών οι οποίοι οργάνωσαν μεγάλες διαδηλώσεις, οδήγησαν στις 9 Νοεμβρίου 1989 στην πτώση του «τείχους της ντροπής», προκαλώντας τον μεγάλο θαυμασμό του «ελεύθερου κόσμου» και ανοίγοντας τον δρόμο για την γερμανική επανένωση. Σχεδόν ολοκληρωτικά κατεστραμμένο, το Τείχος έχει αφήσει, ωστόσο, στην αστική πολεοδομική οργάνωση της γερμανικής πρωτεύουσας ανεπούλωτα σημάδια τα οποία παραμένουν ως σήμερα. Το τείχος του Βερολίνου, σύμβολο του ιδεολογικού και πολιτικού χάσματος του ψυχρού πολέμου, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για αριθμό λογοτεχνικών βιβλίων και ταινιών. Σήμερα, αρκετά είναι τα μουσεία που το έχουν ως θέμα.