Δύο ολόκληρα χρόνια πέρασαν μετά το σοκαριστικό κούρεμα καταθέσεων και η Κύπρος φαίνεται να αφήνει πίσω της την
κρίση.Η Deutsche Welleκάνει αναφορά στο ζήτημα της Κύπρου το αποκαλεί παράδειγμα που πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα.
Ήταν Μάρτιος του 2013: η Κύπρος αποδέχθηκε, μη έχοντας άλλη εναλλακτική επιλογή, την πρόταση των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης για κούρεμα των κυπριακών καταθέσεων ως αντάλλαγμα για παροχή οικονομικής βοήθειας ύψους 10 δισεκατομμυρίων ευρώ από τη γνωστή «τρόικα», προκειμένου να αποφευχθεί η άτακτη χρεοκοπία της Κύπρου εντός ή εκτός ευρώ.
Ο ευρωβουλευτής του Δημοκρατικού Συναγερμού Λευτέρης Χριστοφόρου κάνει μία ανασκόπηση των γεγονότων. «Κουρεύτηκαν οι καταθέσεις του κόσμου, ο κόσμος ήταν έξω από τα ΑΤΜ και περίμενε να πάρει 300 ευρώ. Είτε ένα εκατομμύριο έχεις, είτε 100.000 μόνο 300 ευρώ μπορούσες να πάρεις από τα ΑΤΜ, αυτή ήταν η μαύρη εικόνα της Κύπρου το 2013. Και σήμερα η Κύπρος δεν έχει κανέναν περιορισμό στα κεφάλαια, και το πιο σημαντικό: ενώ ήρθησαν όλοι οι περιορισμοί για την εξαγωγή κεφαλαίων, δεν μετακινήθηκαν κεφάλαια στο εξωτερικό».
Είχε προηγηθεί μία διπλωματική οδύσσεια του τότε υπουργού Οικονομικών της Κύπρου Μιχάλη Σαρρή, ο οποίος απευθύνθηκε πρωτίστως στη Ρωσία, αλλά και σε άλλες πιθανές εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης χωρίς αποτέλεσμα.
Η δύσκολη και μάλλον ανεπιθύμητη συνύπαρξη με την τρόικα είχε αποτέλεσμα: Την περασμένη Τρίτη η Κύπρος κατάφερε να αντλήσει με ευκολία ένα δισεκατομμύριο ευρώ εκδίδοντας επτατετές ομολόγο σε μία δοκιμαστική έξοδο στις αγορές, με τους αναλυτές να επισημαίνουν την απόσταση, αλλά και τη διαφορά αντιλήψεων με την Ελλάδα.
Ενώ αυτά συμβαίνουν στη Μεγαλόνησο, η Ελλάδα θεωρείται πλέον «ιδιαίτερη περίπτωση» στην ευρωζώνη, είτε γιατί πράγματι έτσι είναι, είτε γιατί οι ευρωπαίοι εταίροι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να αναγνωρίσουν την «ελληνική ιδιαιτερότητα». Μάλιστα ο ευρωβουλευτής Γιώργος Κύρτσος επισημαίνει ότι η Ελλάδα έχει γίνει «case study» στην Ευρώπη, δηλαδή μία «περίπτωση προς μελέτη», η οποία διδάσκεται σε ειδικά σεμινάρια.
«Ένα από τα στραβά είναι που μας λένε στα σεμινάρια και νομίζω ότι έχουν δίκιο, είναι ότι δεν έχουμε ʻownershipʼ, δεν έχουμε ιδιοκτησία του προγράμματος. Δηλαδή όλοι οι άλλοι εξηγούν στον κόσμο τι πρέπει να γίνει για να σωθούνε, εμείς αρχίζουμε τις δικαιολογίες: μας είπανε οι κακοί από τις Βρυξέλλες, πήρε η Μέρκελ τηλέφωνο, μην ανησυχείτε, εμείς θα κάνουμε τα μισά. Δεν γίνεται έτσι δουλειά».
Για την Κύπρο η «τομή» του κουρέματος ήταν μία οδυνηρή εμπειρία. Και αυτό παρότι λίγες μέρες πριν από τις προεδρικές εκλογές το Φεβρουάριο του 2013 ο επικεφαλής του «Δημοκρατικού Συναγερμού» και σημερινός πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης διαβεβαίωνε τους ψηφοφόρους ότι δεν πρόκειται να γίνει κούρεμα καταθέσεων. Κι όμως, αυτό ακριβώς έγινε μετά από λίγες εβδομάδες, υπό την ασφυκτική πίεση των εταίρων στην ευρωζώνη.
Ο ευρωβουλευτής Λευτέρης Χριστοφόρου αιτιολογεί και δικαιολογεί τη στάση αυτή. «Ο Νίκος Αναστασιάδης ή έπρεπε να παραμείνει στη δέσμευσή του ότι δεν υπογράφω κούρεμα καταθέσεων ή ο,τιδήποτε άλλο για την κυπριακή οικονομία, και να άφηνε την κυπριακή οικονομία να χρεοκοπήσει, Προτίμησε να κρατήσει όρθια την κυπριακή οικονομία υπογράφοντας μνημόνιο και σήκωσε το πολιτικό βάρος και το πολιτικό κόστος να αθετήσει μία υπόσχεση και δέσμευση που έδωσε. Υπέρτατη δέσμευση για έναν υπεύθυνο και σοβαρό πολιτικό ηγέτη είναι η δέσμευση να σώσει τη χώρα του και όχι να σώσει τις προεκλογικές του δεσμεύσει»
