Στις αρχές Απριλίου ο Ανδρέας Λοβέρδος ανακοίνωσε την αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ από τη συζήτηση για το νομοσχέδιο του Γιώργου Κατρούγκαλου αναφέροντας ότι «το θέμα είναι ηθικό».
Λίγες ημέρες νωρίτερα το ΠΑΣΟΚ είχε αποχωρήσει και από την επιτροπή δημόσιας διοίκησης πάλι επειδή σε αυτή συμμετείχε ο Κύριος Κατρούγκαλος. Ήρθε λοιπόν η ώρα να δούμε πως άσκησε τη δημόσια διοίκηση το ΠΑΣΟΚ όταν ήταν στην κυβέρνηση μαζί με τη ΝΔ και την ΔΗΜΑΡ.
Το σκάνδαλο είναι λίγο-πολύ γνωστό. Όπως αποκαλύπτει το thepressproject.gr, η περίφημη «ποσόστωση» που συμφωνήθηκε το 2012 προέβλεπε τα τρία κόμματα να μοιράσουν την πίτα του δημοσίου με κομματικά κριτήρια σε προσυμφωνημένες αναλογίες.
Το μέγεθος της κομματικής διαπλοκής στον δημόσιο βίο.
Οι επικεφαλής της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Αριστεράς σχεδίασαν, οργάνωσαν και εκτέλεσαν ένα περίπλοκο μαθηματικό μοντέλο πλήρους επιβολής κομματισμού και αναξιοκρατίας μέσω των θέσεων του δημόσιου τομέα.
Και όταν λέμε το δημόσιο μιλάμε για όλο το δημόσιο. Από τις θέσεις των προέδρων σε αρχές και εταιρίες δημοσίου δικαίου μέχρι και τη στελέχωση των κατώτερων στελεχών σε νοσοκομεία, αγροτικούς συναιτερισμούς και λιμενικά γραφεία. Η «ποσόστωση» αφορούσε τα πάντα!
Αφού λοιπον οι υπεύθυνοι των κομμάτων συναποφάσισαν για τις θέσεις που θα έπρεπε να κατέχουν στο δημόσιο ξεκίνησε ένα παζάρι μεταξύ των κομμάτων για τις ίδιες τις θέσεις. Στα έγγραφα που έχουμε στην κατοχή μας (πολλά από αυτά με την σημείωση «Εμπιστευτικό») οι κομματικοί μηχανισμοί ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ ενημερώνουν τον ειδικό σύμβουλο του υπουργείου για συγκεκριμένα ονόματα, σημειώνοντας μάλιστα σχεδόν πάντα ποιος βουλευτής πρότεινε τον κάθε υποψήφιο.
Υπάρχουν επίσης πολλά βιογραφικά που επισυνάπτονται μαζί με τις προτάσεις των βουλευτών. Ενδεικτικό της διαδικασίας που ακολουθήθηκε για τις προσλήψεις στον δημόσιο τομέα είναι ότι υπάρχουν βιογραφικά υποψηφίων που αφοροπύν αποκλειστικά την κομματική δράση του ενδιαφερόμενου. Φαίνεται ήταν το μόνο που έπαιζε ρόλο.
Ένα άλλο τρομακτικό στοιχείο που γίνεται σαφές από την πρώτη ανάγνωση των ντοκουμέντων είναι ότι η κυβέρνηση ήταν διατεθειμένη να περάσει τροπολογίες (όπως και το έκανε) τροποποιώντας τις θέσεις ανά οργανισμό προκειμένου να βγούνε τα νούμερα στις ποσοστώσεις. Είναι προφανές ότι το «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα» είχε εκληφθεί εντελώς εσφαλμένα από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
