10 μέρες πριν. Ακριβως. Όταν είχαμε συνομιλήσει με αξιωματικό της αστυνομίας που έχει πατήσει τα βουνά της Θεσπρωτίας και των Ιωαννίνων από την εποχή που γύρναγε στα μέρη, ντόπιος ων.
«Είναι εκεί. Άστους να λένε. Δεν φεύγει κανείς εύκολα από τα αιματοβαμμένα βουνά της Μουργκάνας. Εκεί που μετά τις εθνικές εκκαθαρίσεις του 1948, κατελήφθη το τελευταίο φυλάκιο του Δ.Σ από τις δυνάμεις της χωροφυλακής και του Στρατού. Θα τον πιάσουμε. Τα μέρη δεν είναι εύκολα και το βουνό δεν το περνάς όταν σε κυνηγάνε».
Λίγες ώρες μετά την γιορτή του Αι-Λια, η αστυνομία κέρδισε το στοίχημα. Τουλάχιστον αποδεικνύεται ότι όταν ξοδεύεις λεφτά και ψυχή για θέματα εθνικής ασφάλειας δεν πάνε χαμένα. Όχι ότι ο πολίτης ησύχασε από τους αμέτρητους Κόλα που τριγυρνάνε με τα ΚαλάσνικοΦ, κατσαπλιάδες μέσα στην επικράτεια αλλά ότι υπάρχει αστυνομία. Ταλαιπωρημένη και κακοπληρωμένη αλλά υπάρχει και στέκεται ζωντανή απέναντι στα γεράκι της τρόικας.
