Η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (PACE) αποφάσισε προχθές να (επανα)θέσει την Τουρκία σε καθεστώς επιτήρησης για πρώτη φορά έπειτα από 13 χρόνια, σε μια κίνηση που ερμηνεύεται ως «φοβερό πισωγύρισμα» για την Αγκυρα. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι οι δημοκρατικοί θεσμοί στην Τουρκία έχουν εκφυλιστεί τόσο στα μάτια των λοιπών 46 κρατών-μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης, ώστε χρήζουν επιτήρησης.
Η πολιτική κρίση εντός των τουρκικών συνόρων, η κρίση στις σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρώπη, η εμπόλεμη κατάσταση με τους Κούρδους και η ένταση στο Αιγαίο έρχονται να συνθέσουν μια εικόνα που θα μπορούσε να ανταποκρίνεται στο 1996, αλλά και… στο 2017, με τη μόνη διαφορά ωστόσο ότι πλέον δεν υπάρχει μια ευρωπαϊκή προοπτική ικανή να ρίξει τους τόνους στον άξονα Αθήνας – Αγκυρας – Βρυξελλών, όπως έγινε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 (με τη συνάντηση κορυφής της ΕΕ στο Ελσίνκι το 1999). Κάθε άλλο μάλιστα.
Η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (PACE) αποφάσισε προχθές να (επανα)θέσει την Τουρκία σε καθεστώς επιτήρησης για πρώτη φορά έπειτα από 13 χρόνια, σε μια κίνηση που ερμηνεύεται ως «φοβερό πισωγύρισμα» για την Αγκυρα. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι οι δημοκρατικοί θεσμοί στην Τουρκία έχουν εκφυλιστεί τόσο στα μάτια των λοιπών 46 κρατών-μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης, ώστε χρήζουν επιτήρησης. Την ίδια ώρα, ωστόσο, αυτό σημαίνει και κάτι άλλο: ότι, σε αντίθεση με την Τουρκία του 2004, η Τουρκία του 2017 δεν ανταποκρίνεται πια στα καλούμενα κριτήρια της Κοπεγχάγης, όπως ονομάζονται τα προαπαιτούμενα (στους τομείς της δημοκρατίας, της συμμόρφωσης με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων), για να γίνει μια χώρα κράτος-μέλος της ΕΕ.
Η προηγούμενη φορά που η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης έθεσε την Τουρκική Δημοκρατία υπό καθεστώς επιτήρησης ήταν το μακρινό 1996 (χρονιά της κρίσης των Ιμίων, θυμίζουμε). Τη χρονιά εκείνη, ωστόσο, συνέβαιναν στην Τουρκία και άλλα πολλά, εξόχως προβληματικά αλλά και ανησυχητικά επίκαιρα με τα σημερινά δεδομένα.
