ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΑΕΙ ΤΟΝ «ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟ» ΜΕ ΤΑ 7 ΕΓΓΟΝΙΑ;- ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΝΤΡΟΠΗΣ ΝΑ ΤΟΝ ΜΑΖΕΨΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΖΑΜΠΛΟΥΤΗ ΘΕΙΤΣΑ – ΚΑΙ ZIΓΚΟΛΟ ΚΑΙ ΓΚΕΙ Ο ΜΑΚΡΟΝ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΑΕΙ ΤΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΣΑ ΛΕΠΕΝ! (ΒΙΝΤΕΟ ΣΟΚ)

Σε δύο Κυριακές από τώρα, αναμένεται μία αναμέτρηση αποφασιστικής σημασίας όχι μόνον για τη Γαλλία, αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη.

Ο Εμανουέλ Μακρόν, ένας χρηματοδοτούμενος παπαγάλος-τυχοδιώκτης του ρότσιλν και έμμισθος υπαλληλος του συστήματος εναντίον της πατριώτισσας αντιπάλου του που ενω αυτός έτρωγε χαβιάρι τη νύχτα της ψευτικης νίκης του η Μ.Λεπέν μιλούσε για εργατιά κ φτωχολογιά, πέρασε πρώτος από τον α’ γύρο επικρατώντας της Μαρίν Λεπέν.

Η Trogneux στέκεται πάντα… περήφανη στο πλευρό του Μακρόν καθώς εκείνος βγήκε πρώτος στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών της Γαλλίας, έτοιμος να «μονομαχήσει» στον δεύτερο γύρο με την Μαρίν Λεπέν του Εθνικού Μετώπου.

Ο Μακρόν και η Trogneux γνωρίστηκαν όταν ο υποψήφιος για την προεδρία ήταν 15 ετών

Οι καημένοι οι γονείς του Μακρόν πάντως δεν φαίνεται να έδειξαν τον ίδιο ενθουσιασμό. Όταν τους εξομολογήθηκε πως είναι ερωτευμένος με μια γυναίκα της οικογένειας Auzière εκείνοι συμπέραναν πως επρόκειτο για την κόρη της Brigitte!

Ομως αποκαλύφθηκε πως το ενδιαφέρον του στρεφόταν προς τη μητέρα της, τον έστειλαν να τελειώσει το σχολείο στο Παρίσι. «Δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε!» είχε πει η μητέρα του υποψήφιου προέδρου στην Anne Fulda, συγγραφέα του βιβλίου «Emmanuel Macron: A Perfect Young Man». «Δεν το βλέπεις; Εσύ έκανες τη ζωή σου, αλλά εκείνος δεν θα κάνει παιδιά μαζί σου» φέρεται να είπε στην Brigitte.

Μπορεί να έχει κάνει σπάνιες δημόσιες εμφανίσεις, αλλά δεν παύει να είναι μια από τις γυναίκες της ζωής του Εμανουέλ Μακρόν.

Όταν ο Μακρόν εμφανίστηκε στο μπλακόνι του γραφείου του, λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, δίπλα του στεκόταν η σύζυγός του Μπριζίτ και η μητέρα του, Φρανσουάζ Νογκέ, αν και είχε εξαφανιστεί για χρόνια μετά την επιλογή του γιου της να παντρευτεί τον ζάμπλουτο κροκόδειλο.

Ο υποψήφιος Γάλλος πρόεδρος δεν μιλάει ποτέ ούτε δημόσια, ούτε ιδιωτικά για τη μητέρα του και γενικότερα για τους γονείς του, σύμφωνα με τους δημοσιογράφους Καρόλ Ντεριέν και Καντίς Νεντελέκ, στο βιβλίο τους «Οι Μακρόν».

Πιθανολογείται ότι αυτό συνέβη επειδή οι γονείς του δεν θέλησαν ποτέ να παντρευτεί την Μπριζίτ Τρονιέ και θύμωσαν με την διαφορά ηλικίας, αφού είναι συνομήλική τους.

«Είναι μια περίεργη ιστορία. Δεν μιλάει ποτέ. Ξέρουμε ότι οι σχέσεις δεν είναι καλές, ξέρουμε ότι δεν υπάρχει αγάπη με τους γονείς του. Έχει λατρεία μόνο για την γιαγιά του», είπε στο ραδιόφωνο Eu­rope 1 ο δημοσιογράφος Μπερνάρντ Πασκιτό, συγγραφέας του βιβλίου «Οι πολιτικοί έχουν κι αυτοί μητέρα».

Δείτε την μητέρα του στο μπαλκόνι, είναι η κυρία με τα κοντά, μαύρα μαλλιά, δίπλα του:

Για αρκετά χρόνια, ο Μακρόν δεν είχε σχέσεις με τους γονείς του. Δεν παραβρέθηκαν στον γάμο του με την Μπριζίτ.

Η μητέρα του Μακρόν, Φρανσουάζ, περιέγραψε στην δημοσιογράφο Άννα Φουλντά στο βιβλίο «Emmanuel Macron, un jeune homme si parfait» («Εμανουέλ Μακρόν, ένας τόσο τέλειος νεαρός») πώς αντιμετώπισε την ερωτική σχέση του γιου της με την Μπριζίτ.

«Σας απαγορεύω να τον βλέπετε ώσπου να γίνει 18 ετών» είπε στην Μπριζίτ.
«Δεν σας υπόσχομαι τίποτα», απάντησε κλαίγοντας η τότε καθηγήτρια.
«Το φαντάζεστε, εσείς κάνατε ήδη τη ζωή σας, εκείνος δεν θα μπορέσει να κάνει παιδιά!» πρόσθεσε η μητέρα.

«Ποτέ δεν κόψαμε εντελώς τις γέφυρες», κατέληξε η μητέρα του. Σήμερα, όπως λέει η ίδια, μέσα στο βιβλίο, θεωρεί την Μπριζίτ «σαν φίλη, όχι σαν νύφη μου».

Ισως βέβαια ο γάμος του με τη θείτσα λειτουργεί ως καμουφλάζ, προκειμένουν να κρύψει τις «ιδιαίτερες σεξουαλικές» του προτιμήσεις, μιας και έχει βουίξει ο κόσμος για την ομοφυλοφιλία του που κρύβει εδώ και χρόνια…

Ο Mario Adinolfi, ιταλός δημοσιογράφος και βουλευτής (2008 – 2013, με το «Δημοκρατικό Κόμμα»), κάνει ρόμπα ξεκούμπωτη τον αυριανό πρόεδρο της Γαλλίας.
Όχι γιατί είναι γκέι, αλλά γιατί κρύβει την ομοφυλοφιλία του πίσω από τον φερετζέ της κατά 24 χρόνια μεγαλύτερής του, της κυρίας Μπριτζίτ…
Πρόκειται για «λογική των λόμπι γκέι…» καταλήγει ο Adinolfi, αφού πρώτα με τη δημοσιογραφική του πένα τον έχει ξεβρακώσει…
Εμείς τι να ευχηθούμε: Καλούς απογόνους Μανωλάκη και να τα περνάς καλά…

Ξεκινώντας κανείς μια σοβαρή ανάλυση για τις Γαλλικές εκλογές όσον αφορά τώρα την πρωτιά τού «από το πουθενά Μακρόν» και την (αναμενόμενη επίσης) εκτόξευσή του στον προεδρικό θώκο της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας, θα συμφωνήσω με τον Γάλλο οικονομολόγο Φρεντερίκ Λορντόν, ότι ο Μακρόν δεν είναι παρά μια επιθανάτια συστημική κραυγή αγωνίας, ο τελευταίος σπασμός του συστήματος: Στον Εμμανυέλ Μακρόν εκφράζεται με τον καλύτερο τρόπο η αγωνία μιας εποχής ετοιμοθάνατης που δεν θέλει να πεθάνει.

Είναι βέβαιο πως ένας κόσμος καταδικασμένος, αλλά αποφασισμένος να μην εγκαταλείψει τίποτα πίσω του, θα έβρισκε στο τέλος το ιδανικό φερέφωνο, ένα άτομο ικανό για όλες τις αντιφάσεις που απαιτεί η συγκεκριμένη κατάσταση: να μιλάει χωρίς να λέει τίποτα, να μη λέει τίποτα αλλά να μην παύει στιγμή να ‘το’ σκέφτεται, να είναι ταυτόχρονα εντελώς κενός και επικίνδυνα πλήρης…»

Ο αρθρογράφος της Monde Diplomatique είναι σαφής. Η «ετοιμοθάνατη εποχή που δεν θέλει να πεθάνει» είναι η εποχή του νεοφιλελευθερισμού, του αχαλίνωτου οικονομισμού, της παγκοσμιοποίησης. Ο κόσμος αυτής της εποχής, (ο κόσμος που συναποτελεί αυτό που αποκαλούμε «σύστημα», η οικονομική ελίτ και οι πολιτικοί ταγοί και υπηρέτες της) είναι «ένας κόσμος καταδικασμένος» που δεν το βάζει κάτω, «αποφασισμένος να μην εγκαταλείψει τίποτα πίσω του».

«Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε», θα απαντούσε ένας καλός… συστημικός. Και πράγματι, η αποτίμηση του αρθρογράφου Λορντόν για το «φαινόμενο» Μακρόν, τη οποία προσωπικά συμμερίζομαι, θα μπορούσε να εκφράζει περισσότερο μιαν αισιοδοξία της βούλησης, παρά μιαν αντικειμενική θεώρηση – χωρίς να αποκλείεται το δεύτερο. Όμως σίγουρα, η έκφραση «Θα είμαι πολύ σαφής »… , αυτός ο επαναλαμβανόμενος τρόπος με τον οποίο ο Μακρόν αρχίζει κάθε απόπειρα να εξηγήσει κάτι χωρίς να εξηγεί τίποτε, προδίδει μια βαθιά επιθυμία συγκάλυψης της πραγματικής του πολιτικής ταυτότητας, ή της ανυπαρξίας της: δίχως αμφιβολία, είναι η ίδια η εποχή μας που ‘μιλάει’ μέσω του υποψηφίου που δεν θέλει να μιλήσει – και, για τον ίδιο λόγο, δεν παύει να αισθάνεται υποχρεωμένος να μας προειδοποιήσει ότι θα ‘είναι σαφής’, αποφαίνεται επ’ αυτού ο Φρεντερίκ Λορντόν.

Αναμφισβήτητα, το βασικότερο σημείο ανάλυσης του αποτελέσματος των Γαλλικών εκλογών είναι ο «μη πολιτικός» Μακρόν.

Τέλος, ένα εξαιρετικά σημαντικό σημείο ανάλυσης των Γαλλικών εκλογών που πέρασε απαρατήρητο εντοπίζεται στο γεγονός ότι η πρωτιά του μη κομματικού Μακρόν» εγείρει υπαρξιακά ερωτήματα για τα κόμματα του 21ου αιώνα. Την αναγκαιότητά τους, τον επαναπροσδιορισμό τους, τον εκσυγχρονισμό της αποστολής τους.

(ΜΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΠΟ restaro.blogspot.gr)