Μέσα στον πόλεμο της Γάζας, οι Χριστιανοί κάτοικοι βρίσκουν καταφύγιο στις εκκλησίες, όχι από αίσθηση ασφάλειας αλλά από έλλειψη επιλογών, βιώνοντας καθημερινά τον φόβο, την απώλεια και την αβεβαιότητα
Ο Ράμεζ Σούρι, Ορθόδοξος Χριστιανός που ζει στην Πόλη της Γάζας, πήρε μια απόφαση που για πολλούς φαντάζει αδιανόητη. Όταν ήρθε η εντολή να εγκαταλείψει την πόλη και να κινηθεί προς τον νότο, δεν υπάκουσε. Αντίθετα, πήρε τους γονείς του και πήγε στην εκκλησία. Όχι από αφέλεια, αλλά από πίστη και απελπισία.
Η Wall Street Journal φέρνει στο φως την ιστορία του Σούρι και άλλων Χριστιανών που παραμένουν εγκλωβισμένοι στη Γάζα, βιώνοντας καθημερινά τον τρόμο και την αβεβαιότητα.
Ο πατέρας του, 87 ετών, δεν μπορεί να κινηθεί χωρίς βοήθεια. Ο Σούρι φοβάται πως τα στρατόπεδα στον νότο δεν προσφέρουν ούτε τροφή, ούτε νερό, ούτε ασφάλεια. Και δεν τρέφει αυταπάτες για την εκκλησία. Τον Οκτώβριο του 2023, τρία από τα παιδιά του σκοτώθηκαν από ισραηλινό βομβαρδισμό μέσα στην ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Πορφυρίου, εκεί όπου είχαν καταφύγει.
«Θα μείνουμε στην εκκλησία. Αλλά δεν υπάρχει προστασία. Δεν υπάρχει ασφάλεια. Το ξέρω, γιατί είδα τα παιδιά μου να σκοτώνονται μπροστά μου», λέει με φωνή που τρέμει από πόνο και αποφασιστικότητα.
Οι εκκλησίες ως τελευταία καταφύγια
Στην Πόλη της Γάζας, όπου παραμένουν περίπου 500.000 άνθρωποι, δύο εκκλησίες έχουν μετατραπεί σε πρόχειρα καταφύγια: η Ελληνορθόδοξη του Αγίου Πορφυρίου και η Καθολική της Αγίας Οικογένειας.
Πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, περίπου 1.000 Χριστιανοί ζούσαν στη Γάζα. Τώρα, εκατοντάδες έχουν βρει καταφύγιο στις εκκλησίες, μαζί με παιδιά, ηλικιωμένους και άτομα με αναπηρίες. Οι ιερείς και οι μοναχές δηλώνουν πως δεν θα φύγουν, όσο υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται φροντίδα.
Ο Φαρίδ Τζουμπράν, εκπρόσωπος του Λατινικού Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, εξηγεί:
«Πολλοί από όσους μένουν εδώ είναι άρρωστοι, πεινασμένοι ή ανήμποροι να αντέξουν το ταξίδι στον νότο. Οι ιερείς αποφάσισαν να μείνουν στο πλευρό τους».
Ζωή υπό τις εκρήξεις
Στην εκκλησία της Αγίας Οικογένειας, ο 42χρονος Έντουαρντ Άντον, πατέρας τριών παιδιών, περιγράφει την καθημερινότητα με λόγια που κόβουν την ανάσα:
«Μένουμε μέσα στην εκκλησία, κι ολόγυρα ακούγονται μόνο εκρήξεις. Είμαστε περικυκλωμένοι από όλες τις πλευρές. Όλοι είναι φοβισμένοι».
Παρά τον φόβο, οι άνθρωποι προσπαθούν να κρατήσουν μια αίσθηση κανονικότητας. Η Θεία Λειτουργία συνεχίζεται, τα παιδιά ζωγραφίζουν, οι οικογένειες κάθονται στην αυλή. Όμως, η φαινομενική ηρεμία διακόπτεται συχνά από τις βόμβες.
Τον Ιούλιο, ισραηλινό χτύπημα σκότωσε τρεις ανθρώπους και τραυμάτισε τον εφημέριο. Παρ’ όλα αυτά, κανείς δεν έφυγε.
«Δεν υπάρχει μέρος να πάμε»
Η 25χρονη Νταϊάνα Μασσάντ ζει με την οικογένειά της σε μια αίθουσα διδασκαλίας της Αγίας Οικογένειας. Η φωνή της είναι γεμάτη απόγνωση:
«Στον νότο θα ζούμε σε σκηνές, χωρίς νερό και τουαλέτες. Δεν υπάρχει τόπος για μας. Η πρώτη και τελευταία μας επιλογή είναι η εκκλησία».
Οι εκκλησίες στο στόχαστρο
Οι ισραηλινές δυνάμεις μπήκαν στην Πόλη της Γάζας, εντείνοντας τους βομβαρδισμούς. Χτυπήματα σημειώθηκαν κοντά στον Άγιο Πορφύριο, μία από τις αρχαιότερες εκκλησίες στον κόσμο, αλλά και στην Αγία Οικογένεια, η οποία μέχρι πρόσφατα είχε επαφή με τον Πάπα.
Οι εκκλησίες δεν είναι άθικτες, ούτε ασφαλείς. Η πρόσοψη της Αγίας Οικογένειας έχει υποστεί ζημιές από προηγούμενα χτυπήματα. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου, εξέφρασε «βαθιά λύπη» για το πλήγμα, κάνοντας λόγο για «αδέσποτα πυρά».
Το αδιέξοδο της παραμονής
Για τους Χριστιανούς της Γάζας, οι εκκλησίες δεν είναι πια ιερά άσυλα. Είναι απλώς τα λιγότερο επικίνδυνα μέρη σε μια πόλη που φλέγεται. Ο Τζορτζ Άντον, επικεφαλής της επιτροπής έκτακτης ανάγκης της Αγίας Οικογένειας, συνοψίζει το αδιέξοδο:
«Η ιδέα της πλήρους εισβολής και κατοχής της Γάζας μας τρομάζει όλους. Αλλά στο τέλος, τι μπορούμε να κάνουμε; Πού μπορούμε να πάμε;»
