Ένα νέο, ανησυχητικό κεφάλαιο ανοίγει στη διεθνή σκηνή, μετά τις καταγγελίες του προέδρου της Κολομβίας, Γουστάβο Πέτρο, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες βομβάρδισαν εγκατάσταση παρασκευής κοκαΐνης στο λιμάνι της Μαρακάιμπο, στη Βενεζουέλα — μια επιχείρηση που θυμίζει περισσότερο πολεμικό χτύπημα παρά αστυνομική δράση.
Σε ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα, ο Πέτρο υπογράμμισε ότι «ξέρουμε ότι ο Τραμπ βομβάρδισε εργοστάσιο στη Μαρακάιμπο» εκφράζοντας φόβους πως στο σημείο επεξεργαζόταν πάστα κόκας για παραγωγή κοκαΐνης. Η αποκάλυψη έρχεται τη στιγμή που ο πρώην Αμερικανός πρόεδρος μιλά για το «πρώτο χερσαίο πλήγμα» των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα, χωρίς να δίνει σαφείς λεπτομέρειες — αφήνοντας ένα επικίνδυνο πέπλο μυστηρίου να πλανάται πάνω από τη χώρα.
Ο Κολομβιανός πρόεδρος, σε εκτενές κείμενό του, υποστήριξε ότι η επιχείρηση φαίνεται να στόχευσε εγκατάσταση που σχετίζεται με τον Στρατό Εθνικής Απελευθέρωσης (ELN), οργάνωση ανταρτών που δραστηριοποιείται στην παραμεθόρια ζώνη και —όπως λέει— «επιτρέπει την εισβολή στη Βενεζουέλα» μέσα από τη δράση της στο εμπόριο ναρκωτικών.
Την ίδια στιγμή, ο Ντόναλντ Τραμπ ισχυρίστηκε ότι το πλήγμα έγινε σε παραλιακή περιοχή όπου «φορτώνονταν πλεούμενα με ναρκωτικά». Ωστόσο, κανείς δεν γνωρίζει με ακρίβεια τι πραγματικά συνέβη — και αυτό το κενό πληροφόρησης ενισχύει τον φόβο για μια ανεξέλεγκτη κλιμάκωση.
Η κυβέρνηση της Βενεζουέλας σιωπά.
Η σιωπή αυτή, όμως, μοιάζει περισσότερο με παγωνιά πριν από καταιγίδα. Για μήνες, οι ΗΠΑ κατηγορούν το καθεστώς Μαδούρο ότι βρίσκεται στο κέντρο ενός τεράστιου κυκλώματος διακίνησης ουσιών — κατηγορίες που ο Μαδούρο αρνείται κατηγορηματικά.
Και ενώ η ένταση ανεβαίνει, οι αριθμοί αποκαλύπτουν το μέγεθος της ωμής δύναμης που εφαρμόζεται στην περιοχή: από τις αρχές Σεπτεμβρίου, οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις έχουν πραγματοποιήσει περίπου τριάντα αεροπορικούς βομβαρδισμούς εναντίον πλεούμενων με ναρκωτικά, αφήνοντας πίσω τουλάχιστον 107 νεκρούς.
Η εικόνα είναι ξεκάθαρη:
Μια ζώνη που βράζει, χτυπήματα που θυμίζουν πολεμικές επιχειρήσεις και μια ανησυχητική πραγματικότητα όπου τα σύνορα —και οι κανόνες— φαίνονται να ξεθωριάζουν.
