Ο Ντόναλντ Τραμπ ανέφερε μετά τη συνάντηση με τον Πούτιν, πως πλέον το «τέλος του πολέμου βρίσκεται στα χέρια του Ζελένσκι». Ο οποίος όμως, τηρεί σιγή ιχθύος και ως αυτή την ώρα δεν έχει κάνει κανένα σχόλιο επ’ αυτού. Ο πρόεδρος της Ουκρανίας δεν έχει κάνει καμία δήλωση για τα όσα έγιναν στην Αλάσκα, ωστόσο εφημερίδα του Κιέβου δίνει τις απαντήσεις αντί του Ζελένσκι.
Η Kyiv Independent σημειώνει για τη χθεσινή συνάντηση: «Αηδιαστική. Ντροπιαστική. Και τέλει, άχρηστη.
Αυτές ήταν οι λέξεις που μας ήρθαν στο μυαλό όταν παρακολουθήσαμε την εξέλιξη της Συνόδου Κορυφής της Αλάσκας.
Στις οθόνες μας, ένας αιματοβαμμένος δικτάτορας και εγκληματίας πολέμου έτυχε βασιλικής υποδοχής στη χώρα της ελευθερίας — ενώ τα drones του κατευθύνονταν προς τις πόλεις μας.
Κατά την προετοιμασία της συνάντησης στην Αλάσκα, ο Τραμπ δήλωσε ότι ήθελε «εκεχειρία σήμερα» και ότι ο Πούτιν θα αντιμετώπιζε «σοβαρές συνέπειες» αν δεν συμφωνούσε.
Ωστόσο, μετά από μια κλειστή συνάντηση διάρκειας 2,5 ωρών, ο Τραμπ και ο Πούτιν βγήκαν για να μοιραστούν… τίποτα. Έγινε «πρόοδος» και επιτεύχθηκε κάποια «κατανόηση», αλλά οι δύο άνδρες δεν κατέληξαν σε συμφωνία σχετικά με «το πιο σημαντικό σημείο» — προφανώς, την Ουκρανία.
Ο Τραμπ δεν πήρε αυτό που ήθελε. Αλλά ο Πούτιν; Σίγουρα το πήρε.
Από τη στιγμή που αποβιβάστηκε από το αεροπλάνο στο έδαφος των ΗΠΑ, ο Ρώσος δικτάτορας ήταν χαμογελαστός.
Δεν ήταν πλέον ένας διεθνής παρίας, αλλά έγινε αποδεκτός – και σεβαστός – από τον ηγέτη του ελεύθερου κόσμου. Ο προκάτοχος του Τραμπ είχε κάποτε αποκαλέσει τον Πούτιν δολοφόνο, ενώ ο Τραμπ του πρόσφερε μια βασιλική υποδοχή.
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ υποδέχτηκε τον Βλαντίμιρ Πούτιν με κόκκινο χαλί, θερμές χειραψίες, παρέλαση αμερικανικών βομβαρδιστικών αεροσκαφών και βόλτα με λιμουζίνα στο πίσω κάθισμα.
Η φιλική αυτή επίδειξη έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την εχθρική υποδοχή που επιφύλαξε ο Τραμπ στον πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι στο Οβάλ Γραφείο πριν από έξι μήνες.
Ο πρόεδρος της Ουκρανίας υπέστη δημόσια ταπείνωση. Ο Ρώσος πρόεδρος έγινε δεκτός με σεβασμό. Και τα δύο περιστατικά ήταν ντροπιαστικά.
Ο Τραμπ φαινόταν να πιστεύει ότι μια θερμή συνάντηση θα μπορούσε να κατευνάσει τον Πούτιν και να κάνει πιο πιθανή την κατάπαυση του πυρός.
Αλλά υπάρχει ένα μάθημα που ο Τραμπ δεν έχει ακόμα μάθει: ο Ρώσος ηγέτης δεν κάνει πραγματικά συμφωνίες — απλώς παίρνει. Παίρνει ό,τι του προσφέρεται και μετά παίρνει κι άλλο — συνεχίζει να παίρνει μέχρι να τον σταματήσουν με τη βία. Αυτή είναι η ρωσική τέχνη της διαπραγμάτευσης.
Ο Τραμπ δεν καταλαβαίνει ότι ο Πούτιν δεν έχει συναλλακτική στάση απέναντι στην Ουκρανία. Θέλει την Ουκρανία για τη Ρωσία, τελεία και παύλα. Για τον Πούτιν και τον στενό του κύκλο, η ανεξαρτησία της Ουκρανίας είναι ένα ατύχημα, και θέλει να το διορθώσει.
Η ρωσική αντιπροσωπεία δεν έκανε καμία προσπάθεια να κρύψει την ειρωνεία της για τις συνομιλίες. Ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ έφτασε στην Αλάσκα φορώντας ένα πουλόβερ της ΕΣΣΔ — εκφράζοντας έτσι την αξίωση της Ρωσίας στην Ουκρανία. Οι Ρώσοι προφανώς δεν πήραν ποτέ στα σοβαρά τις «ειρηνευτικές συνομιλίες».
Και υπήρχε ένας άλλος λόγος πίσω από το χαμόγελο του Πούτιν στην Αλάσκα.
Ο Ρώσος δικτάτορας χαιρόταν για το πόσο ανησυχητική ήταν η συνάντηση για όλους τους συμμάχους των ΗΠΑ, πολύ πέρα από την Ουκρανία. Έστειλε ένα ενοχλητικό μήνυμα στους θεατές πέρα από τον Ατλαντικό. Και στρατηγικά, η υπονόμευση της διατλαντικής συμμαχίας είναι ένας ακόμη πιο σημαντικός στόχος της Ρωσίας από την κατάληψη της Ουκρανίας.
Ο Πούτιν επιστρέφει από τη Σύνοδο Κορυφής της Αλάσκας με μια νίκη — αλλά όχι με τη συντριπτική νίκη που θα μπορούσε να έχει.
Εφόσον οι δύο πρόεδροι δεν κατάφεραν να καταλήξουν σε συμφωνία, αυτό σημαίνει ότι, παρά την επιδεικτική φιλικότητα, ο Τραμπ δεν ενέκρινε τις παράλογες απαιτήσεις της Ρωσίας για την Ουκρανία — απαιτήσεις που ισοδυναμούν με την παράδοση του Κιέβου.
Ο Τραμπ δήλωσε ότι ελπίζει να ξαναδεί σύντομα τον Πούτιν. Αν ο πρόεδρος των ΗΠΑ δεν θέλει να παραχωρήσει και την επόμενη συνάντηση στη Ρωσία, πρέπει να επιτρέψει στην Ουκρανία να συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις. Και πρέπει να τοποθετηθεί ως σύμμαχος της Ουκρανίας, όχι ως διαιτητής μεταξύ δύο αντιμαχόμενων πλευρών.
Οι συμφωνίες με τη Ρωσία δεν διαρκούν πολύ. Αλλά οι εικόνες των αμερικανικών στρατιωτικών φρουρών που γονατίζουν για να στρώσουν το κόκκινο χαλί για έναν δολοφόνο; Αυτές θα μείνουν.
Και κανείς δεν θα θυμάται αυτή τη συνάντηση περισσότερο — ή πιο έντονα — από τους Ουκρανούς».
