Εγκεφαλική παράλυση, κώφωση, αδυναμία ομιλίας. Η διάγνωση ήταν αρκετή προκειμένου ο μικρός Λάκαν από την Ινδία να καταδικαστεί σε αυτό το μαρτύριο: δεμένος με ένα κομμάτι ύφασμα σε μια κολώνα να μην μπορεί να πάει πουθενά. Οι περαστικοί να περνάνε από δίπλα του χωρίς να του δίνουν σημασία και το κράτος πρόνοιας στην Ινδία να παραμένει άφαντο και να αφήνει την κηδεμονία του αγοριού στην 70χρονη γιαγιά του που είχε την φαεινή ιδέα να τον δέσει για να μην τον χάσει.
Το σπίτι τους είναι το πεζοδρόμιο. Εκεί κοιμούνται, εκεί τρώνε. Ο 9χρονος δεν έχει γονείς, ο πατέρας του πέθανε πριν από λίγα χρόνια, η μητέρα του τους εγκατέλειψε. Η γιαγιά πουλάει παιχνίδια για να μπορέσει τουλάχιστον να αγοράζει τρόφιμα.
Η ίδια υποστηρίζει ότι δεν είχε άλλη επιλογή. Εκμυστηρεύεται στη δημοσιογράφο του αμερικανικού δικτύου CNN: «Είναι κωφός, δε μπορεί να ακούσει τα αυτοκίνητα που περνάνε. Εάν βγει στο δρόμο θα σκοτωθεί». Κι έπειτα επιχειρεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα: «Κοιτάξτε είναι μακρύ το σκοινί».
Η περίπτωση του Λάκαν από τη Βομβάη δεν είναι μοναδική. Όπως επισημαίνει η δημοσιογράφος συνάντησε πολλά άλλα παιδιά, δεμένα κι εκείνα στις κολώνες. Παιδιά από άπορες οικογένειες. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του 2011 περίπου 26,8 εκατομμύρια άνθρωποι με ειδικές ανάγκες ζουν στην Ινδία. Σε μια χώρα όπου οι υπηρεσίες πρόνοιας είναι ανύπαρκτες, οι άνθρωποι αυτοί παραμένουν στο περιθώριο, αφού κανένα επίσημο κράτος δε μπορεί να τους αναλάβει. Φυτοζωούν σε άθλιες συνθήκες για όσο αντέξουν….
