Η παρούσα κυβέρνηση υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη διανύει ίσως την πιο κρίσιμη φάση της θητείας της. Παρά τις γενναιόδωρες παροχές άνω των 5 δισ. ευρώ τα τελευταία δύο χρόνια, η φθορά της στη συνείδηση της κοινής γνώμης είναι πλέον εμφανής και –το κυριότερο– δεν περιορίζεται μόνο στα εκλογικά ποσοστά. Τα ποιοτικά στοιχεία των Δημοσκοπήσεων, που μέχρι πρόσφατα της έδιναν το πλεονέκτημα του «καταλληλότερου» και της «σταθερότητας», καταρρέουν σταθερά, αποτυπώνοντας μια βαθιά και δομική κρίση εμπιστοσύνης.
Σε μια προσπάθεια να μετριάσει τις κοινωνικές πιέσεις, η κυβέρνηση προχώρησε σε παροχές που ξεπερνούν τα 5 δισ. ευρώ, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία. Από επιδόματα ακρίβειας και fuel pass, μέχρι ενισχύσεις σε ευάλωτα νοικοκυριά και επαγγελματίες, τα μέτρα αυτά σχεδιάστηκαν για να αμβλύνουν τις συνέπειες της ενεργειακής κρίσης και του πληθωρισμού.
Ωστόσο, όπως δείχνουν οι Δημοσκοπήσεις, η αποτελεσματικότητα αυτών των παροχών ως προς την πολιτική φθορά της κυβέρνησης είναι περιορισμένη. Αντί για αναστροφή της τάσης, η Νέα Δημοκρατία έχει χάσει πάνω από 10 ποσοστιαίες μονάδες από τις εκλογές του 2023 σε ορισμένες μετρήσεις, και η εικόνα του Πρωθυπουργού παρά την πρωτιά, υποχωρεί σταθερά.
Οι ποιοτικοί δείκτες, που παραδοσιακά έχουν βαρύνουσα σημασία στις δημοσκοπήσεις, είναι πλέον το μεγαλύτερο πρόβλημα για το Μέγαρο Μαξίμου. Η «καταλληλότητα για Πρωθυπουργός», δείκτης που για χρόνια αποτελούσε όπλο υπεροχής του Κυριάκου Μητσοτάκη έναντι των αντιπάλων του, εμφανίζει πτώση άνω των 15 μονάδων σε σχέση με το 2021. Παράλληλα, αυξάνεται σταθερά το ποσοστό εκείνων που απαντούν «κανένας από τους δύο» ή εμφανίζονται αδιάφοροι απέναντι στους πολιτικούς Αρχηγούς.
Επιπλέον, η εμπιστοσύνη στους θεσμούς και στις προτεραιότητες της κυβέρνησης μειώνεται. Θέματα όπως οι υποκλοπές της ΕΥΠ, το έγκλημα στα Τέμπη, η ανεξέλεγκτη ακρίβεια, το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και η αστυνομική βία παλαιότερα, έχουν κλονίσει την αντίληψη περί Κράτους Δικαίου και αξιοκρατίας. Η απογοήτευση είναι έντονη ιδιαίτερα στους νέους και στα μεσαία κοινωνικά στρώματα, που αποτέλεσαν κρίσιμο στήριγμα για τη ΝΔ το 2019.
Η επικοινωνιακή στρατηγική της κυβέρνησης, βασισμένη σε εικόνα τεχνοκρατικής επάρκειας και ευρωπαϊκής αξιοπιστίας, δείχνει να έχει χρεοκοπήσει πλήρως. Το αφήγημα της «ψηφιακής Ελλάδας», της ανάπτυξης και των επενδύσεων δεν βρίσκει έδαφος σε μια κοινωνία που καθημερινά δοκιμάζεται από την ακρίβεια και τις ανισότητες.
Η έμφαση σε «success stories» όπως το πρόγραμμα στέγασης για νέους ή οι ξένες επενδύσεις δεν καταφέρνει να αντισταθμίσει την καθημερινή ανασφάλεια των πολιτών. Αυτό αποτυπώνεται στην αρνητική αποτίμηση του κυβερνητικού έργου, που σε πολλές μετρήσεις πλησιάζει ή και ξεπερνά το 60%.
Η απώλεια πάνω από 10 μονάδων σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, και μάλιστα σε συνθήκες χωρίς κάποιο ισχυρό πολιτικό αντίπαλο, σηματοδοτεί όχι απλώς κυβερνητική φθορά αλλά βαθιά κοινωνική αποστασιοποίηση. Η κόπωση από την εξαετή διακυβέρνηση, η συσσωρευμένη ανασφάλεια και η αίσθηση αποτυχίας διαχείρισης σε βασικά ζητήματα φαίνεται πως οδηγούν ένα σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος σε στάση αναμονής ή και αποχής.
Αν δεν υπάρξει δραστική αλλαγή πολιτικής και πειστική επανασύνδεση με τα αιτήματα της κοινωνίας, τότε οι επόμενες εκλογές –όποτε κι αν γίνουν– μπορεί να εξελιχθούν σε θρίλερ όχι μόνο για το κυβερνών κόμμα, αλλά και για το ίδιο το πολιτικό σύστημα.
