Με καθυστέρηση μηνών και αφού η Χίος μαυρίστηκε από τις φωτιές του καλοκαιριού, επιτέλους βγήκε το ΦΕΚ που οριοθετεί τις πυρόπληκτες περιοχές και ξεκλειδώνει την πολυαναμενόμενη κρατική στήριξη. Όμως η «βοήθεια» ήρθε με κόφτες, αποκλεισμούς και… πολλές γκρίζες ζώνες.
Η στεγαστική συνδρομή θα καλύψει μόνο κατοικίες που κάηκαν σε συγκεκριμένες κοινότητες, και μόνο αν είναι νόμιμες, κατοικήσιμες και σε περιοχές που δεν θεωρούνται δασικές, ρέματα ή αιγιαλοί. Η κρατική ενίσχυση φτάνει το 100% της ζημιάς, χωρίς δάνειο, αλλά με αυστηρές προϋποθέσεις και ελέγχους.
Για όσους έμειναν άστεγοι, υπάρχει επιδότηση ενοικίου ή φιλοξενίας, που θα διαρκέσει μέχρι να αποκατασταθεί η κύρια κατοικία. Τα ποσά διαμορφώνονται ανάλογα με το μέγεθος της οικογένειας και την περιοχή.
Εκτός μένουν εγκαταλελειμμένα σπίτια, παράνομες κατασκευές, πρόχειρα κτίσματα από λαμαρίνες και κατοικίες μεγάλης αξίας. Επίσης, δεν καλύπτονται κτίρια που ανήκουν σε μεγάλες επιχειρήσεις που ήταν υποχρεωμένες να έχουν ασφάλιση. Ουσιαστικά, μια μεγάλη μερίδα πληγέντων μένει στον αέρα.
Οι αιτήσεις πρέπει να γίνουν γρήγορα: η προθεσμία για αυτοψία λήγει στις 9 Νοεμβρίου, ενώ για επισκευές ή ανακατασκευή υπάρχει περιθώριο έξι μηνών από την αυτοψία.
Αν και στη θεωρία η απόφαση καλύπτει και διατηρητέα, ναούς, και κτίρια φιλανθρωπικών φορέων, οι διαδικασίες είναι γραφειοκρατικές και δύσκολες για μια κοινωνία που μετράει ακόμα τις πληγές της.
Και ενώ στην ανακοίνωση παρουσιάζεται μια εικόνα «γενναίας κρατικής ενίσχυσης», η πραγματικότητα στο πεδίο είναι πολύ διαφορετική.
Η τοπική επιτροπή κατοίκων χαρακτηρίζει την απόφαση ανεπαρκή, υπογραμμίζοντας ότι δεν προβλέπεται καμία ενίσχυση για τους μικρούς επαγγελματίες, αγρότες και παραγωγούς που έχασαν εισόδημα, μηχανήματα και καλλιέργειες. Δεν υπάρχει ούτε λέξη για αποκατάσταση δρόμων, δικτύων, έργα αντιπλημμυρικής προστασίας ή αναδασώσεις.
