Σύμφωνα με ρωσικές πηγές έχουμε μια εντυπωσιακή μαρτυρία Ρώσου μαχητή που πολέμησε στο πλάι με Βορειοκορεάτες στο πεδίο της μάχης αποκαλύπτοντας την σκληρότητα και την αντοχή τους στις κακουχίες:

“Οι Κορεάτες ασχολούνται πλέον «επίσημα» με την ασφάλεια και την εκκαθάριση ναρκοπεδίων, αλλά η χρήση τέτοιας αξίας μαχητών για τέτοιες αποστολές είναι σαν να καρφώνεις καρφιά με μικροσκόπιο.

Ναι, υπάρχει συμφωνία ότι οι Βορειοκορεάτες εργάζονται μόνο σε ρωσικό έδαφος, αλλά… Μπορεί ακόμα να κανονιστεί, σωστά;

Μετά την πρώτη κιόλας επίθεση, αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον χωρίς λόγια, σαν επαγγελματίες: σιωπηλά, με χειρονομίες.

Στην αρχή, φοβόντουσαν να πάρουν νερό από μας ή να φάνε αυτό που τους δίναμε, αλλά όταν μας έβλεπαν να τρώμε και να πίνουμε εμείς οι ίδιοι, καθόντουσαν μαζί και μοιράζονταν μια κατσαρόλα με στιφάδο.

Στη μάχη, είναι θηρία:

– μια ομάδα προχωρά και εμείς ακολουθούμε,

– μας κάνουν σήμα «πίσω… πίσω…», και η μάχη ξεκινά.
Αν κάποιος από αυτούς τραυματιστεί, κάνει αιμοστατική ένεση και περίδεση εν κινήσει και μετά συνεχίζει!
Το χέρι ενός άντρα κόβεται, δέχεται επιδέσμους και προχωρά.

Ένας τρίτος άντρας έσπασε τα πόδια του από θραύσματα ενός drone, αλλά δεν ούρλιαξε, απλώς δέχτηκε επιδέσμους και έμεινε εκεί, σιωπηλός, για να μην επηρεάσει την επίθεση. Τον τραβήξαμε μακριά, μας απώθησε και μας έκανε νόημα: «Προχωρήστε, έτσι μόνο μπορείτε να μας βοηθήσετε, επίθεση».

Αλλά όταν μας είδαν να δουλεύουμε στα χαρακώματα – απλώς κινούμασταν σιωπηλά, παίρνοντας θέση πυρός μετά θέση πυρός – απλώς μας έδειξαν με τον αντίχειρά τους ψηλά και, χαιρετώντας, μας ακολούθησαν.

Όταν συνάντησαν Ουκρανούς ή μισθοφόρους, διασκορπίζονται και αμέσως αρχίζουν να ρίχνουν με αντιαρματικά RPG, με ελεύθερους σκοπευτές, και στη συνέχεια αρχίζουν να ρίχνουν βλήματα όλμων.

Έφεραν μαζί τους όλμους 60 χιλιοστών και τους κουβαλούσαν ήρεμα στις πλάτες τους. Και όλα αυτά τελικά είναι ένας δοκιμασμένος και νικηφόρος ελιγμός.

Το χωριό Πλέχοβο και η γύρω περιοχή καταλήφθηκαν σε μια μέρα.

Η Κουρίλοβκα και το Ρούσκογιε Πορέτσχνογιε σε δύο μέρες.

Όπου εμείς περνάμε ένα μήνα, αυτοί χρειάζονται μία μέρα, ίσως δύο ή τρεις το πολύ.

Μια ομάδα περίπου πέντε πάνοπλων Βορειοκορεατών πηγαίνει να επιτεθεί σε ένα οχυρό.

Αν η ομάδα αποδεκατιστεί, ένας ή δύο επιστρέφουν μόνο και μόνο για να πάρουν περισσότερα πυρομαχικά και χειροβομβίδες και φεύγουν για να πάρουν εκδίκηση.

Αν κάτι δεν πάει καλά ή τους περικυκλώσουν, αυτοανατινάζονται με χειροβομβίδα.

Είναι κοινή πρακτική μεταξύ τους, διότι κρατούν πάντα μια χειροβομβίδα είτε για να ολοκληρώσουν την αποστολή, είτε για να αυτοκτονήσουν.

Προσπαθήσαμε για πολύ καιρό να τους εξηγήσουμε ότι αυτό δεν πρέπει να γίνει, ότι κάποιος θα επιστρέψει, θα σχηματίσουμε μια νέα ομάδα και θα προχωρήσουμε.

Δεν βοήθησε.

Πυροβολούν με κάθε είδους όπλα εύκολα και φυσικά. Οι ελεύθεροι σκοπευτές με SVD πυροβολούν ακαριαία ακριβώς στο στόχο.

Τα αντιαρματικά RPG εκτοξεύονται σαν να ήταν παιχνίδια, ακόμη και από κοντινή απόσταση και από μακρινή απόσταση, αφήνοντας νεκρούς όσους βρεθούν στο στόχο τους.

Οι Βορειοκορεάτες τραυματίες θέλουν να πεθάνουν για να αποφύγουν τη διάσωση, να πεθάνουν στη μάχη και να φέρουν δόξα στην οικογένειά τους, επειδή όλοι πολεμούν για τον Κιμ Γιονγκ Ουν.

Αυτό ήταν ένα πραγματικό πρόβλημα κατά την εκκένωση, αφού αντιστέκονταν στις ενδοφλέβιες ενέσεις που τους έκαναν οι γιατροί μας, πετώντας τους ορούς.

Όταν τους συναντάτε ( μιλάει σε Ρώσους στρατιώτες), είναι καλύτερο να μην κάνετε ξαφνικές ή περιττές κινήσεις, ανοίγουν πυρ για να σκοτώσουν αμέσως και σιωπηλά.

Τα περιβραχιόνια είναι απαραίτητα, αλλά ακόμη και αυτά μπορεί να μην σας σώσουν, καθώς έχουν υπάρξει πολλές περιπτώσεις ομάδων δολιοφθοράς και αναγνώρισης που φορούν τις στολές μας.

Επομένως, όταν τους συναντάτε σε μάχη, αποφύγετε τις περιττές κινήσεις.

Είναι καλύτερο να αφήσετε τα όπλα σας, να σηκώσετε τα χέρια σας και να πείτε: «Η Πιονγκγιάνγκ, ο Κιμ Γιονγκ Ουν κι ο Πούτιν είναι αδέρφια».

Αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο και γνωρίζουν αυτή τη φράση απέξω. Τους εξηγήσαμε τη σημασία της πίσω στα πεδία εκπαίδευσης και την ξέρουν καλά.

Στη συνέχεια, δείξτε τους τα έγγραφά σας και ζητήστε διερμηνέα. Γνωρίζουν λέξεις όπως «διερμηνέας».
Οι άνθρωποι μας αποκαλούν πάντα «σύντροφε». Κι εμείς τους αποκαλούμε «συντρόφους», κατέληξε ο Ρώσος στρατιώτης.

Πραγματικά οι Βορειοκορεάτες έχουν αφήσει εποχή στην Ουκρανία ξεπερνώντας και τους Ρώσους που πολεμούν τρία χρόνια σε έναν πόλεμο, που άλλαξε την στρατιωτική επιστήμη όπως την γνωρίζαμε τουλάχιστον έως τώρα