Μπορεί σήμερα ο ρόλος του μικροσκοπικού φιόγκου σε γυναικεία εσώρουχα να είναι διακοσμητικός, ωστόσο η ιστορία του ξεκινά πολλούς αιώνες πριν και οι λόγοι ύπαρξής του δεν είναι ασήμαντοι.
Αυτή η μικροσκοπική κορδέλα στο κέντρο του μπροστινού μέρος των εσωρούχων έχει πλούσια ιστορία και έχει τις ρίζες της στο παρελθόν.
Οι κύριες θεωρίες για τον λόγο ύπαρξής του είναι δύο και μάλιστα, τεχνικής φύσης, αν αναλογιστεί κανείς ότι αφού τα πρώτα γυναικεία εσώρουχα θύμιζαν… κορσέδες που προϋπήρχαν του σημερινού ελαστικού.
Σύμφωνα με την πρώτη θεωρία, ο φιόγκος στο μπροστινό μέρος υπήρχε διότι ήταν το σημείο που κατέληγε μια κορδέλα που ήταν γύρω από το εσώρουχο ώστε να μην πέφτει και να μένει στη θέση του.
Βάσει της δεύτερης θεωρίας, ανατρέχοντας στο παρελθόν που δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα (τον 19ο αιώνα εισήχθησαν οι πρώτες ηλεκτρικές συσκευές. Το 1831 ο Μάικλ Φαραντέι έφερε επανάσταση στον ηλεκτρισμό με μια συσκευή που παρήγαγε συνεχή παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, το 1878 ο Τόμας Έντισον δημιούργησε τον πρώτο επιτυχημένο λαμπτήρα πυρακτώσεως, στα τέλη του 19ου αιώνα ο ίδιος εφευρέτης μαζί με τον Τζόζεφ Σουάν ανέπτυξαν τον λαμπτήρα πυρακτώσεως που χρησιμοποιούσε συνεχές ρεύμα για να παράγει φως σε σπίτια, επιχειρήσεις, δρόμους) οι γυναίκες πολλές φορές ήταν αναγκασμένες ακόμη και μέσα στο σκοτάδι να βρουν τρόπο να το φορέσουν σωστά. Έτσι, αναζητούσαν δια της αφής τον φιόγκο γνωρίζοντας ότι ήταν πάντα στην μπροστινή πλευρά.
