«Ο Ζαμπέτας ήταν ο πρώτος που έκανε ραπ στην Ελλάδα» λέει ο ράπερ που διασκεύασε τα «Δειλινά»
«Τι σχέση έχει η ραπ μουσική με τον Γιώργο Ζαμπέτα και τη Βίκυ Μοσχολιού;» θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί. Και όμως. Ο ράπερ Restelio σε μια πρωτοποριακή διασκευή, «ενώνει» τη ραπ με το λαϊκό, έχοντας στόχο να συστήσει στα νεότερα κοινά, τον διαχρονικό συνθέτη που άφησε εποχή.
Σε συνεργασία με τον Norme, ο Restelio «έντυσε» με ρίμες το αξέχαστο τραγούδι «Τα Δειλινά» που γράφτηκε το 1965 και ερμήνευσε η Βίκυ Μοσχολιού. Ο καλλιτέχνης μίλησε στο newsbreak.gr για το νέο δίσκο του, την αγάπη του για τον μεγάλο συνθέτη, αλλά και τον τρόπο που αντέδρασε η οικογένειά του, όταν της ζήτησε τα πνευματικά δικαιώματα του τραγουδιού.
Συνέντευξη στην Πωλίνα Χρήστου
Restelio μίλησέ μας για αυτό το εγχείρημα. Πώς προσεγγίσατε αυτό το «ιερό» άσμα;
Με τον Norme έχουμε κάνει πειραματισμούς και σε άλλα παλιά λαϊκά τραγούδια κάποια μας βγήκαν και κάποια όχι. Χρόνια τώρα του ζητούσα να κάνουμε ένα τραγούδι του Ζαμπέτα λόγω της αγάπης μου για τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη και τελικά κάποια στιγμή μου στέλνει μικρό δείγμα από αυτό που όλοι ακούμε σήμερα ολοκληρωμένο. Ενθουσιάστηκα από το πρώτο άκουσμα και παράλληλα δεν πίστευα στα αυτιά μου όταν αυτό που άκουσα ήταν τα Θρυλικά «Δειλινά» του Ζαμπέτα, του Τσάντα και φυσικά της Βίκυς Μοσχολιού. Ήταν τόσο όμορφο και προσεγμένο που αμέσως ήθελα να μπω στούντιο και να γράψω. Έτσι και έγινε. Απλά εμένα η τρέλα μου με πήγε παραπέρα γιατί ήθελα να πάρω άδεια για τα πνευματικά δικαιώματα και να το κυκλοφορήσω επίσημα. Κανείς δεν το πίστευε στην αρχή αλλά έγινε και πλέον η ιστορία γράφει. Είναι παρακαταθήκη για μένα στην Ελληνική δισκογραφία. Και ο Norme και εγώ είμαστε άνθρωποι που έχουμε σεβασμό στη μουσική οπότε αυτό που κάναμε ήταν να σεβαστούμε το ίδιο το τραγούδι και την εποχή του. Να μη βάλουμε πολλά φρου-φρου κι αρώματα, να μην το πειράξουμε πολύ. Και τέλος να παντρέψουμε την βάση της δικής μας μουσικής αλλά και της δικής μας γενιάς με την γενιά αλλά και την μουσική του 1960.
Γιατί ειδικά τον Γιώργο Ζαμπέτα;
Γιατί τον αγαπώ από μικρό παιδί. Ο πιο ευφυής της εποχής του και παράλληλα ο πιο δημιουργικός και αθυρόστομος, πάντα όμως με την καλή έννοια και όχι την έννοια που σήμερα ξέρουμε της προσβολής. Ήταν απ’ τους πρώτους που είχε μουσική ταυτότητα. Όσοι ασχολούνται με την μουσική και δεν το βλέπουν εγωιστικά θα πρέπει να θυμούνται πως ο Ζαμπέτας ήταν και ο πρώτος που έκανε ραπ στην Ελλάδα. Πρώιμο βέβαια σε πολύ αρχικό στάδιο και χωρίς beat παρά μονάχα με το μπουζούκι του. Ποιος δεν ξέρει τα «Αποσπάσματα από έρωτες» η την «Κόλαση»; Επίσης μου άρεσε γιατί τα τραγούδια όπως και ο ίδιος είχαν κοινωνικά στοιχεία. Πραγματικά θα ήθελα να ήμουν κάπου σε μια γωνιά να τον έβλεπα να γράφει την «Κομαντατούρα». Πρέπει να σου πω πως «ψάχτηκα» να βρω και κάποιο ανέκδοτο τραγούδι του αλλά μέχρι στιγμής δεν έχω καταφέρει κάτι. Οπότε καταλαβαίνεις πως ήταν μοιραίο να θέλω να ασχοληθώ με την μουσική του.
Πως αντιμετώπισε την πρότασή σου η οικογένεια του μεγάλου συνθέτη; Γνωρίζουμε ότι ο εγγονός του, Γιώργος Ζαμπέτας πιστεύει στη δουλειά σου και σε στηρίζει.
Από την πρώτη στιγμή, στον φίλο μου τον Γιώργο Ζαμπέτα Τζούνιορ άρεσε το κομμάτι και μάλιστα μου είπε προχώρα το και εγώ εδώ είμαι. Η τιμή και η ευτυχία που ένιωσα ήταν τεράστια. Ο Γιώργος το στήριξε το τραγούδι από την αρχή. Επίσης πρέπει να πω πως τιμή είναι διπλή γιατί ακούγεται και η φωνή της αξέχαστης Βίκυς Μοσχολιού αλλά μου έδωσε άδεια και η οικογένεια του αγαπημένου στιχουργού Xαράλαμπου Βασιλειάδη. Ειλικρινά είμαι περήφανος και θέλω να τους πω και από εδώ ένα τεράστιο ευχαριστώ.
Η νέα σου δουλειά έχει τίτλο «ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΡΑΠ». Τι είναι τελικά η ραπ και πώς προβάλλεται στην εποχή μας;
Μεγάλη συζήτηση. Σίγουρα πάντως δεν είναι αυτό που ακούμε σήμερα στα ραδιόφωνα κυρίως αλλά και σε μεγάλο κομμάτι στο YouTube όπου δυστυχώς και λυπάμαι για αυτό βλέπω καλλιτέχνες της γενιάς μου που αβαντάρουν την τραπ σκηνή ώστε να έχουν και εκείνη ένα έστω μικρό μερίδιο δημοφιλίας. Ραπ λοιπόν είναι οι κοινωνικές ανισότητες είναι ο πόνος είναι συναισθήματα και βιώματα που οι περισσότεροι νιώθουμε. Δεν είναι ούτε γυμνές γυναίκες ούτε χλιδή ούτε ελικόπτερα ούτε το φλεξ. Το ραπ δεν το φλεξάρεις, το ραπ το νιώθεις. Και τέλος τεχνικά μιλώντας, ραπ είναι η απαγγελία στίχων πάνω στο μέτρο και όχι ο συλλαβισμός και τα φάλτσα ντυμένα με autotune. Η ραπ έχει τις ρίζες της στην αφρικανική μουσική την οποίαν έφεραν με τη βίαιη εκδούλευση και μετέπειτα μετακίνηση τους οι μαύροι στην Αμερική και στα γκέτο. Ετυμολογικά η λέξη «rap» σημαίνει «ραψωδία». Δεν είναι ούτε για πισίνες ούτε για ελικόπτερα.
Και ποια άλλα τραγούδια συναντάμε στο album; Πρόκειται για βιωματικά τραγούδια;
Ο δίσκος αποτελείται από 17 track και είναι πολυσυλλεκτικός. Μου έχουν δώσει παραγωγές οι Norme, WHOELSE, Gus, JimmyMix και η Μαριέττα Καρέλλα και σε 2 τραγούδια έχω γράψει εγώ την μουσική. Επίσης ένα τραγούδι είναι σε στίχο από τον φίλο μου και αγαπημένο σε όλους Δημήτρη Μεντζέλο από τα Ημισκούμπρια και άλλο ένα από την φίλη μου Ελευθερία Κούκου. Ο δίσκος είναι βιωματικός και πρώτη μιλάω για καταστάσεις και βιώματα που έζησα από την παιδική μου ηλικία έως και σήμερα. Σύντομα θα κυκλοφορήσει και το επόμενο single του δίσκου που λέγεται «Ένας χρόνος» σε μουσική Μαριέττας Καρέλλα, στίχους δικούς μου και Εύης Καρέλλα, ενώ συμμετέχει και η Στεφανία Ζηλακάκη. Έχει ήδη οπτικοποιηθεί από τον Γιώργο Παφίλη και αναμένεται η κυκλοφορία του σύντομα. Ο δίσκος κυκλοφορεί απο την Lsone Productions σε όλες τις μεγάλες ψηφιακές πλατφόρμες.
Πως βιώνεις την κρίση που έχει προκαλέσει η πανδημία στον καλλιτεχνικό χώρο;
Το βλέπω ως μια ευκαιρία να δημιουργήσω. Αν και δεν κάθομαι ποτέ και πάντα δημιουργώ πάντα είμαι στο στούντιο νομίζω με την πανδημία ίσως είμαι πιο συγκεντρωμένος διότι πριν την πανδημία με την καθημερινότητα είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα. Σαφώς όμως έχει και τα κακά της η όλη φάση, κυρίως οικονομικά και πλέον και ψυχικά. Ο κόσμος έχει κουραστεί πολύ.
