«Από τότε που έχασα τη δουλειά μου, δεν μπορούσα να ελέγξω το αλκοόλ. Κάθε μέρα έπινα και έκανα χρήση χασίς. Δεν ήθελα να κάνω κακό στον πατέρα μου. Αντιθέτως έτρεμα μην πάθει κακό».Αφιέρωνε το χρόνο του, για να φροντίζει τον άρρωστο και ανήμπορο πατέρα του, τον οποίο τελικά σκότωσε με τα ίδια χέρια που του ετοίμαζε το φαγητό και του έδινε τα φάρμακα. Ένα οικογενειακό δράμα που κατέληξε στο έγκλημα εκτυλίχτηκε στην αίθουσα του μικτού ορκωτού δικαστηρίου Θεσσαλονίκης, στη διάρκεια της δίκης ενός 39χρονου από την Καλαμαριά, που σκότωσε τον 79χρονο πατέρα του το Σεπτέμβριο του 2012, χτυπώντας τον με σφυρί οκτώ φορές στο κεφάλι και δέκα φορές στα πόδια.
Σύμφωνα με το makthes.gr o θάνατος της μητέρας του και η ανεργία τον βύθισαν σε μία συναισθηματική άβυσσο, από την οποία φαινόταν να μην έχει επιστροφή. Αυτή τον οδήγησε για δέκα χρόνια στη φυλακή το απόγευμα της περασμένης Τετάρτης, με το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου. Η εισαγγελέας όμως δεν αποδέχθηκε την «επιεική» ποινή και κατέθεσε αίτηση αναίρεσης.
Τα παιδικά χρόνια του 39χρονου σήμερα Μ.Κ. δεν ήταν ήρεμα, όπως διαπιστώθηκε στη διάρκεια της δίκης από τις μαρτυρίες των συγγενών και φίλων. Στα 15 του χρόνια άρχισε να κάνει χρήση φαρμακευτικών-ναρκωτικών ουσιών. Συμμετέχει στα προγράμματα απεξάρτησης του ΚΕΘΕΑ «Στροφή» και «καθαρίζει». Από εκεί βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι της θείας του, η οποία τον φροντίζει μεν, αλλά παράλληλα έχει και τα δικά της παιδιά. Ο Μ. κάνει απόπειρα αυτοκτονίας με φάρμακα, αλλά γλιτώνει. Μετά το στρατό φεύγει για δουλειά στη Γερμανία, όπου μένει έναν χρόνο. Το 2003 επιστρέφει στην Αθήνα και βρίσκει δουλειά σε μία επιχείρηση εστίασης όπου γίνεται προϊστάμενος. Το 2008 μαθαίνει ότι η μητέρα του έχει καρκίνο και ζητά από την εταιρεία του να τον μεταθέσει σε υποκατάστημα στη Θεσσαλονίκη, για να μπορεί να είναι κοντά της. Πράγματι στα 34 του χρόνια επιστρέφει στην Καλαμαριά και μένει στο ίδιο σπίτι με την καρκινοπαθή μητέρα και τον ασθενή πατέρα. Για να αγοράσει το οικογενειακό σπίτι, πήρε δάνειο από τράπεζα.
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ
Η μητέρα πεθαίνει το 2010 και απομένει ο Μ. μόνον με τον πατέρα του, τον οποίο συνεχίζει να περιθάλπει με αγάπη και φροντίδα, όπως είπαν οι μάρτυρες, εργαζόμενος παράλληλα. Το 2011 όμως χάνει τη δουλειά του και «χάνεται ο κόσμος» από μπροστά του. Ξαναπέφτει στο αλκοόλ και στο χασίς, για να ξεχάσει. Ο 79χρονος πατέρας του παίρνει υψηλή σύνταξη κι έτσι μπορούν να βιοποριστούν οι δυο τους. Ο ηλικιωμένος γινόταν δύστροπος από τις ασθένειές του, αλλά δεν προκαλούνταν επεισόδια μεταξύ τους. Όμως το μαράζι της ανεργίας και της οικογενειακής κατάστασης έτρωγε τον Μ. Τον έτρωγε και ένα διαχωριστικό που είχε τοποθετηθεί στο μπαλκόνι του σπιτιού στην Καλαμαριά έπειτα από φασαρίες που είχε στο παρελθόν η μητέρα του με τους γείτονες.
Το μεσημέρι της Παρασκευής 14 Σεπτεμβρίου 2012 άνοιξε ένα μπουκάλι και άρχισε να πίνει βότκα και ένα ενεργειακό ποτό και να καπνίζει χασίς. «Μ’ έπιασε τρέλα. Όρμησα στην κρεβατοκάμαρα, πήρα το σφυρί από μία θήκη εργαλείων και άρχισα να καταστρέφω το διαχωριστικό στο μπαλκόνι», περιέγραψε στην απολογία του. Αυτό το διαχωριστικό φαίνεται ότι είχε μετατραπεί σε μία συναισθηματική πληγή μετά το θάνατο της μητέρας του. Την επόμενη ημέρα συνέχιζε να πίνει και να καπνίζει ώς το απόγευμα. «Πήρα πάλι το σφυρί, για να τα σπάσω όλα στο μπαλκόνι. Ο πατέρας μου είπε ‘μην εκνευρίζεσαι, παιδί μου, κανείς κακό στον εαυτό σου’. Όπως κρατούσα το σφυρί, άρχισα να τον χτυπάω, χωρίς να καταλαβαίνω ότι χτυπάω τον πατέρα μου ή ένα κάγκελο στο μπαλκόνι. Δεν μπόρεσα να το πιστέψω αυτό που έκανα, νόμιζα ότι θα γίνει καλά. Δεν είχα πρόθεση να τον σκοτώσω. Τον φρόντιζα, του έδινα τα φάρμακά του, ζούσα από τη σύνταξή του. Όχι να τον σκοτώσω, αλλά έτρεμα μην πάθει κάτι», είπε στην απολογία του.
