Ο Τζιμ Κάρεϊ σχεδόν εγκατέλειψε τον ρόλο του Γκριντς στην ταινία του 2000, «Πώς ο Γκριντς έκλεψε τα Χριστούγεννα», λόγω της σωματικής και ψυχολογικής καταπόνησης που απαιτούσε η μεταμόρφωσή του.
Το οχτάωρο καθημερινό μακιγιάζ, το κοστούμι από τρίχες γιακ που προκαλούσε φαγούρα, τα υπερμεγέθη προσθετικά δάχτυλα και οι φακοί επαφής που περιορίζουν την όραση, οδήγησαν τον Κάρεϊ σε κρίσεις πανικού και σκέψεις να επιστρέψει τα 20 εκατομμύρια δολάρια που είχε αμοιφθεί.
Για να τον κρατήσει στον ρόλο, ο παραγωγός Μπράιαν Γκρέιζερ προσέλαβε τον Ρίτσαρντ Μαρτσίνο, πρώην διοικητή των Αμερικανικών Ναυτικών Ομάδων Ειδικών Επιχειρήσεων και εκπαιδευτή της CIA σε αντοχή σε βασανιστήρια και ακραίες συνθήκες.
Ο Μαρτσίνο δίδαξε στον Κάρεϊ στρατηγικές αντοχής και ψυχολογικής διαχείρισης της καταπόνησης, όπως αυτο-χτυπήματα στα πόδια, αναδιάταξη αντικειμένων για αλλαγή της εστίασης και άλλες ασυνήθιστες τεχνικές για να αντέξει μέσα στο στούντιο.
Παρά τις δυσκολίες, ο Κάρεϊ κατάφερε να μεταμορφωθεί πλήρως στον πράσινο, γκρινιάρη χαρακτήρα, βρίσκοντας ψυχική στήριξη και μέσω της μουσικής των Bee Gees. «Μπορώ να νιώθω άβολα όσο θέλω, αλλά όταν λένε ‘action’, μπαίνω σε μια άλλη πραγματικότητα», σχολίασε αργότερα, αναγνωρίζοντας την ακραία δυσκολία αλλά και την αφοσίωση που απαιτούσε ο ρόλος.
Η εμβληματική του ερμηνεία έχει μείνει ανεξίτηλη στις καρδιές των θεατών, αποδεικνύοντας ότι πίσω από μια χριστουγεννιάτικη ταινία κρύβεται αθέατη σωματική και ψυχολογική θυσία, με τη βοήθεια ακόμη και στρατιωτικών τεχνικών από την εκπαίδευση της CIA.
