Πέντε μέρες κόλαση και ακόμα τίποτα! Η Γαλλία βράζει, η κοινωνία είναι στα κάγκελα και ο Μακρόν συνεχίζει να… σκέφτεται ποιον θα βάλει πρωθυπουργό, λες και διαλέγει κρασί για το τραπέζι του. Παρά τις φανφάρες για 48ωρες αποφάσεις, φτάσαμε Παρασκευή βράδυ και ακόμα… άκρα του τάφου σιωπή. Ούτε όνομα, ούτε πρόσωπο, ούτε ευθύνη.
Οι φήμες κάνουν πάρτι: άλλοι λένε ότι ο παραιτημένος Σεμπαστιάν Λεκορνί θα ξαναφορέσει το κουστούμι του πρωθυπουργού, άλλοι μιλάνε για καμένους υπουργούς από παλιές κυβερνήσεις, ενώ κάποιοι αφελείς ακόμα ελπίζουν σε «αριστερή στροφή». Μέχρι και ο Μοσκοβισί ακούστηκε, αυτός που κάποτε κούναγε το δάχτυλο στην Ελλάδα για τα μνημόνια. Ούτε καν ο Μπερζέ, πρώην συνδικαλιστής, δεν δέχτηκε να μπλέξει με το πολιτικό τσίρκο του Ελιζέ.
Στο μεταξύ, ο Μακρόν μαζεύει τους «δικούς του» στο προεδρικό, λες και πρόκειται για οικογενειακό συμβούλιο. Το κόμμα της Λεπέν και η Ανυπότακτη Γαλλία έμειναν έξω απ’ το κάδρο – προφανώς γιατί ο πρόεδρος δεν αντέχει να τον κοιτάνε στα μάτια όσοι δεν τον προσκυνούν. Η Πανό το είπε ξεκάθαρα: «Λένε ψέματα, δεν θέλουμε διάλυση – θέλουμε να τον καθαιρέσουμε!». Και ο Μελανσόν ζητά εκλογές για να φύγει το σύστημα. Απ’ την άλλη, η Λεπέν γελάει με το θέατρο σκιών του Μακρόν, καταγγέλλοντας αποκλεισμούς και αυταρχισμό.
Μέσα σε όλο αυτό το μπάχαλο, το κόμμα του πρώην πρωθυπουργού Εντουάρ Φιλίπ απειλεί να τραβήξει χειρόφρενο, επειδή ο Μακρόν δίστασε να περάσει αμέσως τη μεταρρύθμιση-φωτιά για τις συντάξεις. Όχι μόνο δεν έδωσε τίποτα χειροπιαστό στους Σοσιαλιστές και στους Οικολόγους, αλλά τους άφησε με άδεια χέρια, προκαλώντας οργή και χλευασμό. «Καμία εγγύηση, καμία εμπιστοσύνη» ήταν η απάντηση.
Ο χρόνος τελειώνει και η χώρα βυθίζεται στην ακυβερνησία. Ο προϋπολογισμός για το 2026 πρέπει να κατατεθεί μέχρι τις 13 Οκτωβρίου και ακόμα δεν υπάρχει κυβέρνηση. Όσοι έμειναν στο τραπέζι παίζουν το τελευταίο τους χαρτί, την ώρα που ο λαός βλέπει το πολιτικό καράβι να βουλιάζει χωρίς καπετάνιο. Το θέατρο συνεχίζεται…
