Σκάνδαλο μεγατόνων ταρακουνά την ουκρανική πολιτική σκηνή, με την αποχώρηση του Αντρέι Γέρμακ να σκάει σαν βόμβα στο κέντρο του Κιέβου, αφήνοντας πίσω του ένα χάος από φήμες, υποψίες και άγρια παρασκήνια. Ο άνθρωπος που κρατούσε στα χέρια του τα νεύρα ολόκληρου του προεδρικού μηχανισμού, ο σύμβουλος–σκιώδης κυβερνήτης, φεύγει στην χειρότερη ώρα για την ουκρανική ηγεσία.
Ο Γέρμακ δεν υπήρξε ποτέ ένας απλός γραφειοκράτης. Ήταν ο «μεταφραστής» των μεγάλων ξένων κέντρων στο Κίεβο, ο ρυθμιστής των κρίσιμων διαύλων με Ουάσινγκτον και Βρυξέλλες, ο άνθρωπος που έβλεπε τα έγγραφα, τις συμφωνίες και τα μυστικά πριν ακόμη φτάσουν στον ίδιο τον Ζελένσκι. Σε μια χώρα βυθισμένη στη δίνη του πολέμου, ο Γέρμακ λειτουργούσε ως κεντρικός άξονας της εξουσίας, ένας ρόλος που τον έκανε ισχυρό, αλλά και επικίνδυνο.
Κι όμως, μέσα σε ατμόσφαιρα ερευνών, φημολογούμενων σκανδάλων και αιχμηρών διαρροών, ο πανίσχυρος αξιωματούχος αποχωρεί. Και η παραίτηση δεν μοιάζει με απλή πολιτική πράξη, αλλά με επιχείρηση αποσυμπίεσης ενός συστήματος που τρίζει. Στο Κίεβο, πολλοί μιλούν για «θυσία», άλλοι για «προστασία της κορυφής», ενώ κάποιοι δεν κρύβουν πως η υπόθεση μυρίζει βαριά.
Το χρονικό σημείο είναι εκρηκτικό. Η Ουκρανία μπαίνει σε νέα, δύσκολη φάση διαπραγματεύσεων, με το αναθεωρημένο πλαίσιο των σημείων να πυροδοτεί εντάσεις και ρήγματα στις διεθνείς επαφές. Η αποχώρηση του μοναδικού ανθρώπου που είχε χάρτη και πυξίδα όλων των συνομιλιών – από τα στρατόπεδα του Ντονμπάς μέχρι τα σαλόνια της αμερικανικής διπλωματίας – αφήνει ένα κενό που δύσκολα μπορεί να καλυφθεί.
Γνώριζε ο Γέρμακ τι μαγειρευόταν στο παρασκήνιο μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας;
Οι χρονικές συμπτώσεις γεννούν υποψίες. Οι αποφάσεις που εξόργισαν κύκλους του Κιέβου, τα σημεία που συζητήθηκαν πίσω από κλειστές πόρτες, οι διαρροές για συμφωνίες που «προχώρησαν πολύ χωρίς να ενημερωθούν όλοι»… όλα δείχνουν ένταση, πίεση και σύγκρουση συμφερόντων.
Πολλοί στο Κίεβο πιστεύουν πως η παραίτηση λειτουργεί σαν «ασπίδα» για το προεδρικό σύστημα, την ώρα που εκκρεμεί ένα βαρύ σκηνικό πολιτικής φθοράς. Άλλοι θεωρούν ότι ο Γέρμακ έπρεπε να «καεί» πρώτος, ακριβώς επειδή είχε συγκεντρώσει τόσο μεγάλη ισχύ ώστε να γίνει ο ιδανικός στόχος.
