Την δεκαετία του 30, μια από τις καλύτερες εθνικές ομάδες ήταν αυτή της Αυστρίας.
Η περίφημη «Βούντερτιμ», υπό τις οδηγίες του Ούγκο Μάισλ, παρέδιδε μαθήματα ποδοσφαίρου, βασισμένη στην εξαιρετική τεχνική της.
Το μεγαλύτερο της αστέρι, με το προσωνύμιο «Μότσαρτ των γηπέδων», ήταν ο, εβραϊκής καταγωγής, Ματίας Ζίντελαρ.
Επρόκειτο για ένα σέντερ φορ με ιδιαίτερα ανεπτυγμένη αίσθηση του γκολ (600 τέρματα σε 700 εμφανίσεις με την φανέλα της Αούστρια Βιέννης) και με ανεξάντλητη ποικιλία κινήσεων, η οποία του έδινε μεγάλο πλεονέκτημα απέναντι στους αμυντικούς.
Ωστόσο, η μεγάλη ομάδα της εθνικής Αυστρίας έμελλε να σταματήσει απότομα την πορεία της, εξαιτίας του «Anschluss» το 1938, της ένωσης δηλαδή της Αυστρίας με τη ναζιστική Γερμανία.
Οι Αυστριακοί διεθνείς θα ήταν πλέον υποχρεωμένοι να αγωνίζονται στην εθνική Γερμανίας. Στις 3 Απριλίου 1938, οι δύο χώρες έδωσαν ένα εορταστικό φιλικό παιχνίδι, με αφορμή την ένωση.
Οι ιθύνοντες της γερμανικής κυβέρνησης είχαν κανονίσει το παιχνίδι να λήξει ισόπαλο. Οι Αυστριακοί παίκτες ήταν υποχρεωμένοι να υπακούσουν, ο Ζίντελαρ όμως αποφάσισε να εξευτελίσει τους ναζί.
Κατά τη διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου, τουλάχιστον δύο φορές, πέρασε όλη τη γερμανική άμυνα και όταν έφτασε μπροστά στο αντίπαλο τέρμα πέταξε την μπάλα άουτ.
Στο δεύτερο ημίχρονο όμως, σκόραρε και πανηγύρισε επιδεικτικά.
Οι συμπαίκτες του πήραν θάρρος και αποφάσισαν να αποδείξουν την ανωτερότητά τους.
Ο Καρλ Σέστα έκανε το 2-0 και ο Ζίντελαρ πανηγύρισε σαν τρελός μπροστά στην κερκίδα των… Γερμανών επισήμων.
Ήταν η τελευταία παράσταση του «Μότσαρτ των γηπέδων».
Λίγο καιρό μετά, βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του, μαζί με την σύντροφό του Καμίλα Καστανιόλα.
Το ενδεχόμενο της δολοφονίας αποκλείστηκε και η αστυνομία υιοθέτησε την εκδοχή της αυτοκτονίας με γκάζι.
Πιθανώς ο Ζίντελαρ να μην άντεχε το νέο καθεστώς, το οποίο προμήνυε πολλά δεινά για τον ίδιο εξαιτίας της καταγωγής του.
Ίσως όμως οι ναζί και να μη συγχώρεσαν ποτέ την περήφανη στάση του.
Στην κηδεία του, τον αποχαιρέτησαν πάνω από 60 χιλιάδες συμπατριώτες του.
ΖΗΤΩ Η ΑΥΣΤΡΙΑ @
Δεν είναι έτσι με τούς Βολιώτες.
Στον άτυχο πόλεμο του 1897, όταν υποχωρούσε ο Ελληνικός στρατός και πλησίαζαν να μπουν οι Τούρκοι στον Βόλο, ο πληθυσμός φοβούμενος την βαρβαρότητα των Τούρκων (ήταν πολύ λίγος ο χρόνος που είχν απελευθερωθεί). σήκωναν τα σπίτια Αυστριακή σημαία (έτσι το ξέρω εγώ).
και μετα κατηγωρουν τον μακαρο για στημενα
Και τους Βολιωτες τους λενε Αυστριακους διότι στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν μπήκε στον Παγασητικό ένα Αυστριακό πολεμικό, αν και εχθρικό, οι Βολιώτες το υποδέχθηκαν με μπάντες και αυστριακές σημαίες.
Αυτό το παραμύθι ότι δηλαδή η «Αυστρία είναι το πρώτο θύμα του Χίτλερ » είναι παλιό και βόλεψε στην περίοδο του ψυχρού πολέμου και την ΕΣΣΔ και την Αγγλία.
Η πραγματικότητα είναι ότι από το 1943 το διοχέτευσε ο Τσώρτισιλ και το υιοθέτησε ο Στάλιν ΑΛΛΑ…
Οι Αυστριακοί ήταν το ίδιο ναζιστές όσο και οι Γερμανοί.
Περίπου 1.200.000 Αστριακοί υπηρέτησαν στην Βέρμαχτ κατά δυσανάλογο ποσστό υπηρέτησαν στα SS και στις διοικήσεις των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Η φιλαρμονική της Βιέννης πχ από 117 άτομα είχε 47 μέλη των ΝΑΖΙ (η αντίστοιχη φιλαρμονική του Βερολίνου είχε μόλις 8 ΝΑΖΙ από τους 110 μουσικούς).
Από το 1933 οι Αυστριακοί σοσιαλ – δημοκράτες (τεράστιο κόμμα) προέβαλαν αίτημα ένωσης της χώρας με την Γερμανία. Να μη γράψω άλλα … Οι Αυστριακοί λόγω συγκυριών απλά έπεσαν στα μαλακά κατά τα άλλα ΟΛΑ ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΟΥΡΗ ΕΧΟΥΝ