Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ορισμένα σεισμικά ρήγματα μπορούν να «επουλωθούν» μέσα σε μόλις λίγες ώρες.
Αναδημιουργώντας συνθήκες υψηλής πίεσης και υψηλής θερμοκρασίας στο εργαστήριο, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι κόκκοι χαλαζία μπορούν να συγκολληθούν ξανά γρήγορα, αποκαθιστώντας τη δύναμή τους πολύ πιο γρήγορα από ό,τι πιστευόταν προηγουμένως.
Σύμφωνα με νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, τα ρήγματα σεισμών που βρίσκονται πολύ κάτω από την επιφάνεια της Γης μπορούν να αποκατασταθούν μετά από μια σεισμική διαταραχή.
Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στις 19 Νοεμβρίου στο επιστημονικό περιοδικό Science Advances με την υποστήριξη επιχορηγήσεων από το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών (NSF), προσθέτουν ένα σημαντικό νέο στοιχείο στον τρόπο με τον οποίο οι επιστήμονες ερμηνεύουν τη συμπεριφορά των ρηγμάτων που τελικά μπορεί να προκαλέσουν ισχυρούς σεισμούς.
Νέες μελέτες δείχνουν ότι τα πετρώματα μπορούν να συγκολλούνται υπό τις συνθήκες που επικρατούν σε ένα ρήγμα βύθισης.
Η Τόμας, ο συνάδελφός της στο UC Davis, Καθηγητής Τζέιμς Γουότκινς (James Watkins), και η ομάδα τους εξέτασαν φαινόμενα αργής ολίσθησης, ή SSE (Slow Slip Events), τα οποία είναι σεισμικές κινήσεις που εκδηλώνονται πολύ πιο σταδιακά από τους τυπικούς σεισμούς.
Οι παραδοσιακοί σεισμοί συμβαίνουν όταν οι τάσεις που συσσωρεύονται καθώς οι τεκτονικές πλάκες της Γης τρίβονται μεταξύ τους επί αιώνες ή χιλιετίες απελευθερώνονται ταχύτατα, δημιουργώντας έντονη δόνηση που διαρκεί μόλις λίγα δευτερόλεπτα.
Περίπου το 2002, όπως ανέφερε η Τόμας, οι επιστήμονες αναγνώρισαν ένα άλλο είδος σεισμικού φαινομένου που συμπεριφέρεται διαφορετικά. Σε ένα φαινόμενο αργής ολίσθησης, η συσσώρευση τάσεων που χτίζεται επί μήνες έως χρόνια εκτονώνεται με μικρές μετατοπίσεις λίγων μόνο εκατοστών, οι οποίες εκτυλίσσονται σε διάστημα ημερών, εβδομάδων ή ακόμα και μηνών.
Για να κατανοήσουν καλύτερα τη συμπεριφορά της αργής ολίσθησης σε βάθος, οι ερευνητές μελέτησαν τα σεισμικά αρχεία από τη Ζώνη Καταβύθισης της Κασκάντια στον Βορειοδυτικό Ειρηνικό, όπου η πλάκα Χουάν ντε Φούκα (Juan de Fuca) βυθίζεται κάτω από την πλάκα της Βόρειας Αμερικής.
Τα φαινόμενα αργής ολίσθησης σε αυτήν την περιοχή δεν ακολουθούν το ίδιο μοτίβο με τους σεισμούς. Τμήματα του ρήγματος μπορούν να ολισθήσουν ξανά μέσα σε ώρες ή ημέρες, γεγονός που υποδεικνύει ότι το ρήγμα έχει μερικώς επουλωθεί, ανακτώντας ταυτόχρονα τάσεις (στρες) εκπληκτικά γρήγορα.
Η Τόμας εξήγησε ότι οι μικρές παλιρροϊκές δυνάμεις δείχνουν πόσο γρήγορα μπορούν να συσσωρευτούν ξανά οι τάσεις στο ρήγμα. Η βαρυτική έλξη του Ήλιου και της Σελήνης επηρεάζει τον φλοιό της Γης με τον ίδιο τρόπο που προκαλεί τις παλίρροιες των ωκεανών. Επιπλέον, το μεταβαλλόμενο βάρος του θαλασσινού νερού ασκεί πίεση στα υποκείμενα πετρώματα. Αυτό που παραμένει αβέβαιο είναι πώς το ρήγμα καταφέρνει να ανακτήσει τόση δύναμη σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
