Μετά από πολλές δεκαετίες φημών για την εξαφάνιση του, το θρυλικό διαμάντι των Αψβούργων βρέθηκε σε θυρίδα τράπεζας, όπου είχε παραμείνει κρυμμένο για πάνω από έναν αιώνα.
Το 1918, ενώ ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος πλησίαζε στο τέλος του, ο Κάρολος Α’, αυτοκράτορας της Αυστροουγγαρίας, μέλος της δυναστείας των Αψβούργων και ανιψιός του Φραγκίσκου Φερδινάνδου, του οποίου η δολοφονία είχε προκαλέσει τον πόλεμο, αντιλήφθηκε τους αυξανόμενους κινδύνους από τους Μπολσεβίκους και τους αναρχικούς και για να προστατεύσει τα πολύτιμα κοσμήματα των Αψβούργων, τα μετέφερε στην Ελβετία.
Μεταξύ αυτών ήταν και ένα διαμάντι, ιδιαίτερα πολύτιμο, 137 καρατίων σε σχήμα αχλαδιού και κίτρινη απόχρωση.
Πριν περάσει στα χέρια των Αψβούργων, το διαμάντι ανήκε στους Μεδίκους, τη δυναστεία των ηγεμόνων της Φλωρεντίας.
Το διαμάντι απέκτησε μυθική φήμη όταν, λίγο μετά την εξορία του Κάρολου και της οικογένειάς του στην Ελβετία, η οικογένεια πίστεψε ότι είχε εξαφανιστεί.
Για δεκαετίες κυκλοφορούσαν φήμες που υποστήριζαν ότι το διαμάντι είχε κλαπεί ή ακόμα και κοπεί εκ νέου.
Πολλές ταινίες και μυθιστορήματα, όπως το The Imperfects, έχουν εμπνευστεί από την εξαφάνιση του.
Όμως, η πραγματική ιστορία για το τι συνέβη με το διαμάντι, η οποία αποκαλύπτεται τώρα για πρώτη φορά από τους απογόνους του Κάρολου Α’, είναι ότι το διαμάντι ποτέ δεν χάθηκε.
Από την στιγμή που η οικογένεια έφυγε από την Αυστρία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το διαμάντι φυλασσόταν σε θυρίδα τράπεζας στον Καναδά.
Οι συγγενείς των Αψβούργων αποκάλυψαν την αλήθεια, προσκαλώντας δημοσιογράφους από τους New York Times για να εξετάσουν το διαμάντι και άλλα κοσμήματα.
Ο Karl von Habsburg-Lothringen, εγγονός του Κάρολου Α’, δήλωσε σε συνέντευξή του ότι το μυστικό διατηρήθηκε σύμφωνα με την επιθυμία της συζύγου του Κάρολου, αυτοκράτειρας Ζίτα.
Η Ζίτα αποκάλυψε την τοποθεσία του διαμαντιού μόνο σε δύο άτομα — τους γιους της, Ρόμπερτ και Ροντόλφο — και τους ζήτησε να το κρατήσουν μυστικό για 100 χρόνια από τον θάνατο του Καρόλου το 1922.
Πριν από τον θάνατό τους, οι δύο αδελφοί μετέφεραν αυτή την πληροφορία στους γιους τους.
Τα επόμενα χρόνια, κάθε φορά που κάποιος ρωτούσε για το διαμάντι, η οικογένεια αποφεύγοντας να απαντήσει, προκειμένου να διαφυλάξει την ασφάλειά του.
«Όσο λιγότεροι γνωρίζουν γι’ αυτό, τόσο μεγαλύτερη είναι η ασφάλεια», δήλωσε ο von Habsburg-Lothringen, προσθέτοντας ότι μόλις πρόσφατα ανακάλυψε την ύπαρξη των κοσμημάτων από τους δύο ξαδέλφους του, γιους του Ρόμπερτ και του Ροντόλφο.
Τώρα που η υπόσχεση έχει τηρηθεί, η οικογένεια αποφάσισε να εκθέσει το διαμάντι και άλλα κοσμήματα στον Καναδά, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη χώρα που φιλοξένησε την αυτοκράτειρα Ζίτα και τα παιδιά της.
«Πρέπει να ενσωματωθεί σε ένα καταπιστευματικό ταμείο εδώ στον Καναδά», δήλωσε ο von Habsburg-Lothringen.
«Πρέπει να εκτίθεται κατά διαστήματα στον Καναδά, ώστε οι άνθρωποι να μπορέσουν να θαυμάσουν αυτά τα κομμάτια».
Σε μια πρόσφατη συνάντηση, η οικογένεια συγκεντρώθηκε στην τράπεζα στον Καναδά, όπου τα κοσμήματα φυλάσσονται.
Ο von Habsburg-Lothringen άνοιξε τη φθαρμένη βαλίτσα μπροστά τους και προσεκτικά αφαίρεσε το κίτρινο χαρτί στο οποίο ήταν τυλιγμένα τα κοσμήματα, φτάνοντας στο διαμάντι, το οποίο εξακολουθούσε να λάμπει και να μαγνητίζει τα βλέμματα.
Όλοι οι συγγενείς, που ζουν στην Ευρώπη, είδαν τα διαμάντια για πρώτη φορά.
Το διαμάντι των 137 καρατίων ήταν τυλιγμένο ξεχωριστά από τα άλλα αντικείμενα.
Σύμφωνα με τους New York Times, ο Christoph Kochert, η οικογένεια του οποίου ήταν οι επίσημοι κοσμηματοποιοί της αυτοκρατορικής αυλής της Αυστρίας, εξέτασε το διαμάντι και επιβεβαίωσε την αυθεντικότητά του. «Το σχέδιο αντιστοιχεί σχεδόν ακριβώς σε απεικονίσεις σε ιστορικές πηγές» δήλωσε ο ίδιος.
Η συλλογή περιλαμβάνει και άλλα κοσμήματα, όπως αναφέρουν οι ίδιες πηγές.
Το διαμάντι κοσμούσε το στέμμα του Φραγκίσκου Στέφανου κατά τη στέψη του ως αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 1745.
Από τον Οίκο των Αψβούργων ήταν όλοι οι αυτοκράτορες της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 1440 έως το 1806, με εξαίρεση το σύντομο διάστημα 1742-45, όταν η δυναστεία προερχόταν από τον Οίκο των Βίττελσμπαχ.
Ο Richard Bassett, συνεργάτης του Christ’s College στο Κέιμπριτζ και συγγραφέας βιβλίου για τους Αψβούργους, δήλωσε ότι «Οι Αψβούργοι είναι η μεγαλύτερη δυναστεία της σύγχρονης ιστορίας — η ιστορία της Κεντρικής Ευρώπης περιστρέφεται γύρω από αυτούς».
Με τον θάνατο του Κάρολου Α’ από πνευμονία στη Μαδέρα, όπου η οικογένεια είχε μετακομίσει από την Ελβετία, η αυτοκράτειρα Ζίτα και τα παιδιά της μετοίκησαν στην Ισπανία και αργότερα στο Βέλγιο το 1929. Όταν οι Ναζί προσάρτησαν την Αυστρία το 1938, ο γιος της αντιτάχθηκε στη ναζιστική απειλή, προσφέροντας τις υπηρεσίες του στην Αυστριακή Δημοκρατία.
Η οικογένεια κατέφυγε στις ΗΠΑ το 1940, με τη Ζίτα να μεταφέρει τα κοσμήματα σε μια μική βαλίτσα.
Στη συνέχεια, εγκαταστάθηκαν στον Καναδά και σε ένα σπίτι στην επαρχία του Κεμπέκ.
«Η γιαγιά μου ένιωθε πολύ ασφαλής, μπορούσε επιτέλους να αναπνεύσει» είπε ο Karl von Habsburg-Lothringen.
«Υποθέτω ότι, σε εκείνο το στάδιο, η μικρή βαλίτσα μπήκε σε ένα χρηματοκιβώτιο τράπεζας, και έτσι παρέμεινε εκεί».
