Στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Παντελεήμονος Καμένων Βούρλων ιερούργησε την Κυριακή της Σαμαρείτιδος (18/05) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών.
Στο κήρυγμά του ο κ. Συμεών αναφέρθηκε στην θέση της γυναίκας στην Ορθόδοξη Εκκλησία με αφορμή την συνάντηση του Χριστού με την Σαμαρείτιδα και την μετέπειτα πορεία της Αγίας Φωτεινής και, μεταξύ άλλων, τόνισε:
«Βλέπουμε έναν καταιγισμό αποκαθήλωσης στερεοτύπων στη σημερινή συνάντηση του Χριστού με τη Σαμαρείτιδα. Πρώτον συναντά μία γυναίκα αλλοεθνή, η οποία η ίδια έχει αγωνία μήπως εκτεθεί ο Χριστός του λέει «οὐ γὰρ συγχρῶνται ᾿Ιουδαῖοι Σαμαρείταις.
Κι ο Χριστός τόσο τρυφερά, τόσο ανθρώπινα, τόσο τέλεια ανθρώπινα γιατί ήταν τέλειος άνθρωπος και τέλειος Θεός ζητάει νερό: «δός μοι πιεῖν».
Ζητάει νερό από αυτήν τη γυναίκα την αμαρτωλή που είχε όμως καθαρή καρδιά, που είχε μέσα της βαθιά αναζήτηση, που είχε την δύναμη να ομολογήσει στο Χριστό ότι είναι γυναίκα αμαρτωλή, ότι μέσα στην πορεία της ζωής της πέρασε από περιπέτειες, πέρασε από πολλές σχέσεις, πέρασε από πολλές διακυμάνσεις αναζητώντας τον εαυτό της κι ο Χριστός δεν μένει σε έναν διάλογο ενός εξωτερικού κοινωνικού ακτιβισμού και εδώ αρχίζει να φαίνεται ένα απίστευτο μεγαλείο.
Δείτε το σχετικό απόσπασμα από το κήρυγμα του κ.κ.Συμεών:
Στο διάλογο με τη Σαμαρείτιδα αποκαθηλώνει και όλα τα στερεότυπα όλων των θρησκειών, των αρχαίων θρησκειών και των σημερινών θρησκειών.
Έρχεται ο Χριστός και αποκαλύπτει ότι ο Θεός «πνεῦμα ἐστί». Έρχεται ο Χριστός και αποκαλύπτει στη Σαμαρείτιδα ότι όσοι προσκυνούν αληθινά τον Θεό «ἐν πνεύματι και ἀληθείᾳ».
Τον προσκυνούν. Οι αληθινοί προσκυνητές δεν περιορίζουν τον Θεό στα όρια της Ιουδαίας, στα όρια ενός κράτους, στα όρια μιας φυλής.
Αποκαλύπτει δογματικές αλήθειες, αποκαλύπτει και το πρόσωπο του Μεσσία γιατί τον Μεσσία αναζητεί η Σαμαρείτιδα, παρά το ότι ήταν αμαρτωλή, είχε όμως μέσα της βαθιά ριζωμένη την πίστη του λαού της στο Μεσσία που θα έρθει να λυτρώσει τον Ισραήλ κι ο Χριστός της αποκαλύπτει ότι ο Μεσσίας είναι πρόσωπο και δεν είναι τόπος.
Ο Μεσσίας είναι πρόσωπο αγάπης και δεν είναι ένας Θεός εξουσιαστής, δεν είναι ένας Θεός τύραννος, δεν είναι ένας Θεός κρυμμένος κάπου σε έναν πολυτελή θρόνο, για να εξουσιάζει τους ανθρώπους.
Αλλά, είναι το πρόσωπο, το οποίο κατεβαίνει μέσα στον καύσωνα της ιστορίας και συναντά τον άνθρωπο «ἐγώ εἰμι ὁ λαλῶν σοι», εγώ που σου μιλάω, εγώ που επικοινωνώ μαζί σου, εγώ που σε βλέπω μέσα στα μάτια, εγώ είμαι ο Μεσσίας της λέει ο Χριστός και της αποκαλύπτει και της φανερώνει το πρόσωπό του.
Και έτσι η Σαμαρείτιδα γίνεται ο δέκτης, γίνεται ο μυσταγωγός, γίνεται ακριβώς το πρόσωπο που αποκτά όνομα, γίνεται η Φωτεινή, η Ισαπόστολος, ο οικουμενικός άνθρωπος που το δόγμα της «εν πνεύματι και εν αληθεία προσκυνήσεως του Θεού» δεν το κρατά για τον εαυτό της, ως μία προσωπική αλήθεια, ως ένα ατομικό μυστικό, ως έναν προσωπικό θησαυρό, ως μία ατομική ιδιοκτησία.
Αλλά τρέχει στο λαό της, τρέχει στους ανθρώπους της, τρέχει στους ομοεθνείς της και αναγγέλλει ότι συνάντησε τον Προφήτη, αναγγέλλει ότι συνάντησε τον Μεσσία, αναγγέλλει ότι συνάντησε αυτόν που μπορούσε να της πει τα πάντα για την ύπαρξη της, όχι απλώς τα μυστικά της.
Όχι απλώς το παρελθόν της να της φανερώσει, αλλά κυρίως να της θεραπεύσει το είναι της, την ύπαρξή της και από εκείνη τη στιγμή η Φωτεινή γίνεται Ισαπόστολος, αρχίζει και περιδιαβαίνει τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, για να φτάσει να αντιμετωπίσει με ανδρισμό και με παλικαριά τον χειρότερο διώκτη όλων των αιώνων, τον Νέρωνα και να μαρτυρήσει για την αγάπη του Χριστού.
Συγκλονιστικές αλήθειες οι οποίες τιμούν, καταξιώνουν και φανερώνουν ποια είναι η κουλτούρα του διαλόγου της Εκκλησίας.
Πώς η Εκκλησία διαλέγεται με τον άνθρωπο και κυρίως με τον άνθρωπο ο οποίος υφίσταται διακρίσεις μέσα στην κοινωνία στην οποία ζει, γιατί διακρίσεις υφίστανται όχι μόνο οι γυναίκες, υφίστανται πολλοί άνθρωποι, είτε για λόγους οικονομικούς είτε για λόγους ταξικούς είτε για λόγους κοινωνικούς, είτε για λόγους πολιτικούς, είτε ακόμη και δυστυχώς ακόμη και για λόγους υγείας.
Επειδή δήθεν στα μάτια των δήθεν υγιών ανθρώπων και αρτιμελών, έχουν κάποιες αναπηρίες ή κάποιες ελλείψεις που όμως για την Εκκλησία του Χριστού, για την αγάπη του Θεού δεν είναι ελλείψεις αλλά είναι χαρίσματα, είναι χαρισματικές ιδιότητες, οι οποίες αποκαλύπτουν ανθρώπους που είναι εσωτερικά υγιείς».
