Αστρονόμοι έχουν καταγράψει μία νέα και σπάνια μορφή σουπερνόβα, η οποία προκλήθηκε από έναν αστέρα που επιχείρησε να «καταπιεί» μια μαύρη τρύπα με την οποία ήταν σε έναν αέναο χορό βαρύτητας. Το φαινόμενο αυτό συνέβη όταν ο αστέρας, τουλάχιστον 10 φορές πιο μαζικός από τον Ήλιο, και η μαύρη τρύπα, με ανάλογη μάζα, βρίσκονταν σε ένα βαρυτικό ζευγάρι, γνωστό ως διπλό σύστημα.
Καθώς η απόσταση μεταξύ των δύο μειωνόταν σταδιακά, η ισχυρή βαρύτητα της μαύρης τρύπας άρχισε να παραμορφώνει τον αστέρα, τον τεντώνει από τη σφαιρική του μορφή και να απορροφάει υλικό από αυτόν. Αυτή η διαδικασία, γνωστή ως «απορρόφηση αστέρα από μαύρη τρύπα», οδήγησε στην τελική έκρηξη του αστέρα.
«Πιάσαμε έναν τεράστιο αστέρα σε έναν θανάσιμο χορό με μια μαύρη τρύπα», δήλωσε ο αστροφυσικός Αλέξαντερ Γκαλιανό από το Ινστιτούτο για την Τεχνητή Νοημοσύνη και τις Θεμελιώδεις Αλληλεπιδράσεις της Εθνικής Επιστημονικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ και επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Astrophysical Journal. «Μετά από χρόνια αποβολής μάζας σε έναν θανάσιμο σπείρα με τη μαύρη τρύπα, ο αστέρας συνάντησε την τελευταία του στιγμή με μια έκρηξη που απελευθέρωσε περισσότερη ενέργεια σε ένα δευτερόλεπτο από ό,τι ο Ήλιος σε ολόκληρη τη διάρκεια της ζωής του», πρόσθεσε.
Η έκρηξη συνέβη σε απόσταση περίπου 700 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, με την τεράστια ποσότητα ενέργειας να εκτοξεύεται στο διάστημα. Παρά το γεγονός ότι οι βαρύτητες και των δύο αντικειμένων ήταν παρόμοιες, ο αστέρας ήταν πολύ μεγαλύτερος και έτσι βρισκόταν σε διαδικασία «κατάποσης» της μαύρης τρύπας.
Η αστρονόμοι δεν είναι βέβαιοι για τον ακριβή μηχανισμό που προκάλεσε την έκρηξη. «Είναι ασαφές αν η παραμόρφωση του αστέρα ενεργοποίησε μια αστάθεια που οδήγησε στην κατάρρευση του και την ταχεία απορρόφηση του υπολείμματος του από τη μαύρη τρύπα ή αν η μαύρη τρύπα τον κατέστρεψε εντελώς πριν την σουπερνόβα», εξήγησε η Ασχλέι Βιγιάρ, αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και συν-συγγραφέας της μελέτης.
Οι παρατηρήσεις των αστρονόμων εντόπισαν έντονες εκπομπές φωτός πριν από την τελική έκρηξη, οι οποίες πιθανώς προήλθαν από την απορρόφηση του υλικού του αστέρα από τη μαύρη τρύπα. Σημαντική είναι η ανακάλυψη ότι ο αστέρας είχε χάσει μεγάλο μέρος από την εξωτερική του υδρογόνου στοιβάδα, εκθέτοντας τον ήλιο στρώμα ηλίου κάτω από αυτήν.
Το νέο αυτό εύρημα ρίχνει φως σε μια διαδικασία που προκαλεί νέες σκέψεις για το τέλος των μεγάλων αστέρων. Σε σύστημα όπου υπάρχει μαύρη τρύπα, το τέλος ενός αστέρα μπορεί να είναι πολύ διαφορετικό από τα παραδοσιακά σενάρια.
Η χρήση τεχνητής νοημοσύνης από τους επιστήμονες για την ανίχνευση αυτής της έκρηξης έδωσε την ευκαιρία για άμεση παρακολούθηση, επιτρέποντας στους αστρονόμους να παρατηρήσουν όλη τη διάρκεια της διαδικασίας και να αναλύσουν πλήρως τα αποτελέσματα.
«Η μελέτη αυτή μας δίνει μια συναρπαστική εικόνα για το πώς οι μαύρες τρύπες μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή και το θάνατο των μεγάλων αστέρων», κατέληξε ο Γκαλιανό.
