Ακόμα και η γαλλική Le Figaro μιλάει για τον μεγαλύτερο «κωλοτούμπα» της ιστορίας, τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος μετατράπηκε από υπέρμαχος της αριστερής δήθεν ιδεολογίας στο αγαπημένο παιδί όλων των Ευρωπαίων που λέει απλά σε όλα «ναι» για να κρατήσει την εξουσία.
Μεταξύ άλλων στο άρθρο αναφέρεται:
«Τέσσερα χρόνια μετά την εκλογή του, ο πρώην αριστερός έχει γίνει ένας επιδέξιος πολιτικός που κατάφερε να βγάλει τη χώρα του από την ύφεση, με κόστος, μερικά θεαματικά πισωγυρίσματα και εγκαταλείποντας τις αρχές του όταν δεν του χρησιμεύουν πλέον.
Η καριέρα του Τσίπρα ξεκινά καθώς η Ελλάδα βυθίζεται. Από το 2009, η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση παρασύρει σε σχεδόν πτώχευση της Ελλάδας, ενώ η Ευρώπη ανακαλύπτει ότι τα δημοσιονομικά νούμερα είχαν παραποιηθεί. Ο Τσίπρας συναντά κατά τη διάρκεια των συγκεντρώσεων των Αγανακτισμένων στην Πλατεία Συντάγματος το 2011 έναν νέο χαρισματικό ρήτορα με δερμάτινο μπουφάν το Γιάνη Βαρουφάκη. Ο Βαρουφάκης, λαμπρός οικονομολόγος με διακεκριμένη ακαδημαϊκή σταδιοδρομία σε διάσημα ξένα πανεπιστήμια, εντελώς αγγλόφωνος έγινε ο οικονομικός σύμβουλος του Τσίπρα. Τον συμβουλεύει να αλλάξει το πρόγραμμά του και να μην ζητά την εγκατάλειψη του ευρώ.
Ο Τσίπρας ακούει τις συμβουλές και αλλάζει το λόγο του. Το επόμενο έτος, το 2012, ο Σύριζα κέρδισε 27% στις εκλογές και έγινε το πρώτο κόμμα της αντιπολίτευσης. Στην ύφεση προστίθεται η ταπείνωση. Η Ελλάδα τίθεται υπό διεθνή κηδεμονία ΔΝΤ, ΕΚΤ και Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ο νεαρός ηγέτης του Σύριζα ενσαρκώνει την αντίσταση στις προσταγές των ξένων πιστωτών. Το αγαπημένο του σύνθημα, στα κατά προσέγγιση αγγλικά του, είναι «go back Mrs Merkel!!»Αυτή η στάση τον κάνει γρήγορα πολύ δημοφιλή, σε μια χώρα όπου μία από τις εθνικές εορτές είναι η «Ημέρα του Όχι», η επέτειος της άρνησης της Ελλάδας στο τελεσίγραφο του Μουσολίνι το 1940.
Καθώς οι κυβερνήσεις πέφτουν η μια μετά την άλλη, προσπαθώντας να εφαρμόσουν τα μέτρα λιτότητας, ο Τσίπρας σταδιακά επιβάλλεται ως η τελευταία λύση. Η υπόλοιπη ελληνική πολιτική τάξη υποτιμάται».
Στη συνέχεια το άρθρο αναφέρεται στην άνοδο του Σύριζα στην εξουσία το 2015, του οποίου την εκλογή του παρομοιάζει με βροντή, επισημαίνοντας ότι η Ελλάδα αποκτά την πιό ριζοσπαστική κυβέρνηση που είχε ποτέ. «Στην Αθήνα, τα πλήθη τραγουδούν το Bella Ciao, χαιρετίζοντας τον νέο πρωθυπουργό, ο οποίος θα πει επιτέλους όχι στην ΕΚΤ, θα αποσύρει τα ευρωπαϊκά μνημόνια και θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ. Ο Βαρουφάκης, ως υπουργός πλέον Οικονομικών, επιλέγει την αντιπαράθεση. Ο Συρίζα δεν αντιτίθεται στις μεταρρυθμίσεις, αλλά απαιτεί να αντιμετωπίζεται η ελληνική κυβέρνηση ως τέτοια και όχι ως επαναστατημένος μαθητής σε τιμωρία».
Το άρθρο εξιστορεί τις εξελίξεις μέχρι το καλοκαίρι του 2015, με την προκήρυξη του δημοψηφίσματος και το αποτέλεσμα του με το οποίο οι ψηφοφόροι απέρριπταν με 67% τα ευρωπαϊκά μέτρα λιτότητας. «Μία νίκη για τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος όμως κάνει την πιο απίθανη κωλοτούμπα αμέσως μετά, πισωγυρίζοντας και συνεχίζοντας τις διαπραγματεύσεις, αποδεχόμενος τελικά, υπό γενική έκπληξη το τρίτο πρόγραμμα διάσωσης, που επιβάλει μία αυστηρή λιτότητα στην ελληνική οικονομία. Με μία αναστροφή, που μόνο αυτός κατέχει το μυστικό, ο Π/Θ εξηγεί ότι είναι εναντίον του πνεύματος του κειμένου, αλλά το υποστηρίζει για να αποφύγει να εγκαταλείψει η Ελλάδα την ευρωζώνη».
