Κοιμούνται και ξυπνούν μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Εδώ και τρία ολόκληρα χρόνια περνούν τη μέρα και τη νύχτα τους στο πεζοδρόμιο. Πρόκειται για δύο συνταξιούχους στην Κυψέλη, που στην Ελλάδα του 2025 δεν μπορούν να βρουν έναν χώρο για να μείνουν αξιοπρεπώς.
«Ένα σπίτι να μπούμε μέσα, δεν μπορώ άλλο, κουράστηκα, απελπίστηκα» λέει η κα Ακριβή.
«Μπορεί να είμαστε άστεγοι, αλλά είμαστε αξιοπρεπείς», είναι τα λόγια του 70χρονου κύριου Χρήστου που πάσχει από ζαχαρώδη διαβήτη. «Υπομονή, είναι αδιέξοδο».
Η γειτονιά τούς αγαπά, τους προσέχει, τους συνδράμει. Όμως εκείνοι δεν αντέχουν πλέον να μην έχουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους.
«Πολύ δύσκολα. Στεναχωριέμαι. Να βρούμε ένα φθηνό σπίτι. Μπορούμε να βρούμε ένα μικρό σπιτάκι».
Οι ώρες στο αμάξι κυλούν βασανιστικά. Για πόσο ακόμη θα κοιμούνται σε ένα κάθισμα; Για πόσο ακόμη θα παρακαλούν για τα αυτονόητα;
Δεν ζητούν πολλά, παρά μόνο μία στέγη για να μπορούν να επιβιώσουν με ασφάλεια και αξιοπρέπεια.
Ο Θεός να τους δείνει κουράγιο.
τι να πώ???και απο την άλλη χιλιαδες μετανάστες στεγαζονται σε δομες οπου όλα ειναι τσαμπα εις υγεία των κορόιδων..
Δε πληρώνεις εσύ για τις δομές, αλλά ΜΚΟ…
Με ποιανών χρήματα;
Γιατί αυτοί οι δύο δεν βρίσκουν κάποιο σπίτι, απορώ. Κάτι λείπει από την ιστορία…
Η τιμή για ενοίκιο διακυμένεται στα 500-900 ευρώ κατά μ.ο. για μια στέγη μικρομεσαίου εισοδηματία. Για πώληση διαμερίσματος στα 130-250 χιλ. ευρώ, που μπορεί να είναι από τη δεκαετία του 80′. Είναι που ο καπιταλισμός μας έσωσε από την φτώχεια…
Η Ελλάδα δεν έχει καπιταλισμό από το 1978. Το κράτος έχει στήσει νέα Φεουδαρχία με καρτέλ και ολιγάρχές.
Αν είχε καπιταλισμό η Ελλάδα εσύ αυτή τη στιγμή θα μπορούσες να στήσεις επιχείρηση και να βγάλεις λεφτά με όποια ιδέα έχεις. Όπως στις ΗΠΑ, Ρωσία ακόμα και κομουνιστική Κίνα.
Αντίθετα στην Ελλάδα αν δεν είσαι ολιγάρχης, έχεις νταβατζή το κράτος στην επιχείρησή σου και δεν σε αφήνουν να δουλέψεις.
Επίσης αν είναι συνταξιούχοι οι συμπολίτες στο άρθρο, ας φύγουν από την Αθήνα να πάνε σε χωριό. Άνετα θα μπορέσουν να νοικιάσουν σπίτι εκεί με 200-250 να ζήσουν.
Αχ, κύριε Νικόδημε… πόσο ευγενική η προσπάθειά σας να εξωραΐσετε την ελληνική «πραγματικότητα» του 2025, αλλά, ξέρετε, τα νούμερα είναι πεισματάρικα.
Ο μέσος συνταξιούχος λαμβάνει γύρω στα 780 ευρώ μεικτά, και, φανταστείτε, τα ενοίκια στα χωριά —εκεί που “άνετα ζεις με 250 ευρώ”— σπάνια πέφτουν κάτω από 300 – 400 ευρώ για κατοικία που δεν θυμίζει αποθήκη ή στάνη. Αν δε, υπολογίσουμε ρεύμα, θέρμανση, φάρμακα, τρόφιμα… ε, μένουν για αξιοπρέπεια περίπου όσα για μια φραντζόλα ψωμί και λίγο θράσος.
Οπότε, όχι, δεν είναι ο «καπιταλισμός» που λείπει — είναι η πολυτέλεια να μπορείς να ζήσεις χωρίς να νιώθεις βάρος στο ίδιο σου το σπίτι.