Οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα και στην διάθεση και χρήση υψηλής ποιότητας και επαρκών drones, ανέφερε το BBC, επικαλούμενο συνέντευξη με αξιωματικούς των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Κατά το τελευταίο έτος, έχει παρατηρηθεί σημαντική μείωση στον αριθμό των διαθέσιμων FPV drones σε μονάδες που συμμετέχουν σε πολεμικές επιχειρήσεις.
Ο διοικητής του τάγματος μη επανδρωμένων συστημάτων της 58ης ξεχωριστής μηχανοκίνητης ταξιαρχίας πεζικού, δήλωσε ότι παλαιότερα ήταν δυνατή η εκτόξευση περίπου 100 FPV drones την ημέρα.
Τώρα αυτό δεν είναι πλέον δυνατό.
Ο στρατός πρέπει να αγοράζει τα περισσότερα από τα drones μόνος του, καθώς οι προμήθειες από το κράτος είναι πολύ ελλιπείς τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποιότητα.
Συγκεκριμένα, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός FPV drones χαμηλής ποιότητας που απαιτούν συνεχή επισκευή και τροποποίηση από τους στρατιώτες, γεγονός που μειώνει την αποτελεσματικότητά τους, ενώ και όσα νέα παραλαμβάνονται είναι ούτε λίγο ούτε πολύ, για τα… μπάζα!
Τόσο χαμηλής ποιότητας!
Χειριστές UAV ανέφεραν στο μέσο ότι η Ουκρανία αρχίζει σοβαρά να υπολείπεται της Ρωσίας σε αριθμό και ποιότητα αεροπορικών μη επανδρωμένων συστημάτων.
Οι στρατιωτικοί περιέγραψαν στους δημοσιογράφους τη «βουτιά» στην ποιότητα και την ποσότητα των FPV drones, τα οποία θα έπρεπε να διασφαλίζουν τη δημιουργία «νεκρής ζώνης» βάθους 10-15 χιλιομέτρων στη γραμμή του μετώπου.
«Θέλω να «ευχαριστήσω» το υπουργείο Άμυνας – για τρεις μήνες η Τρίτη επιθετική ταξιαρχία δεν έχει λάβει ούτε ένα FPV drone.
Δεν έχουμε αρκετά.
Χωρίς τα FPV που παρείχε το κράτος, έχουμε στεγνώσει αρκετά αυτούς τους τρεις μήνες», δήλωσε στα μέσα Μαΐου ο διοικητής της Τρίτης Επιθετικής Ταξιαρχίας Biletsky.
Η δήλωση αυτή προκάλεσε μεγάλη αίσθηση και μόνο μετά από αυτή δόθηκαν στην ταξιαρχία τα απαιτούμενα drones.
Ωστόσο, το πρόβλημα σε συστημικό επίπεδο παραμένει.
Ο λοχαγός Yuriy Fedorenko ανέφερε ότι οι προμήθειες από το Υπουργείο Άμυνας καθυστερούν τόσο για αντικειμενικούς όσο και για υποκειμενικούς λόγους.
Ως αντικειμενικός παράγοντας αναφέρεται η γραφειοκρατία γύρω από τη χρηματοδότηση και τη σύναψη συμβάσεων για UAV φέτος: «Η κατάσταση είναι η εξής: σήμερα έχουμε χρήματα, επειδή μας τα έδωσαν οι εταίροι, κάνουμε παραγγελίες, αλλά αυτά που παραγγείλαμε φτάνουν στα στρατεύματα μετά από δύο μήνες».
Όσον αφορά στους υποκειμενικούς λόγους, ο διοικητής του συντάγματος, χωρίς να μπει σε λεπτομέρειες, μιλά για «ανεπαρκή επαγγελματισμό» ορισμένων αξιωματούχων.
oykra.jpeg
Επίσημη επιβεβαίωση
Η εμφάνιση της έλλειψης drones αυτή την άνοιξη επιβεβαιώνεται από τον διοικητή του τάγματος μη επανδρωμένων συστημάτων της 58ης μηχανοκίνητης πεζοδρομικής ταξιαρχίας των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, Sergey Varakin.
«Πέρυσι καταστρέφαμε άνετα καθημερινά 11-17 τεμάχια τεθωρακισμένου υλικού.
Μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε έως και 100 FPV drones την ημέρα όταν υπήρχαν ενεργές μάχες και η ποιότητά τους ήταν σχετικά καλή – 7-8 στα 10 έφταναν στο στόχο.
Τι έχουμε τώρα; FPV-σοκ», εξηγεί.
Ο διοικητής τάγματος αναφέρει πως η ανάγκη της μονάδας φτάνει τα 2200-2500 drones τον μήνα, όμως το κράτος παρέχει πολύ μικρότερη ποσότητα και πολύ χαμηλής ποιότητας.
Οι περισσότεροι από τους UAV οι μαχητές του τάγματος αναγκάζονται να τους αγοράζουν μόνοι τους απευθείας από κατασκευαστές.
Αυτή η δυνατότητα – το δικαίωμα των μονάδων να προμηθεύονται μόνα τους τον απαραίτητο εξοπλισμό – προς το παρόν αποτρέπει την κρίση.
Ωστόσο, το πιο σοβαρό πρόβλημα, που επισημαίνουν όλοι οι στρατιωτικοί που μίλησαν στο μέσο, είναι η ανεπαρκής ποιότητα των FPV drones που τελευταία παραδίδονται από το κράτος στα στρατεύματα.
Αυτό συμβαίνει παράλληλα με τη βελτίωση της ποιότητας των ρωσικών μη επανδρωμένων συστημάτων.
«Δεν θέλω να το παραδεχτώ, αλλά ο αντίπαλος έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο στην χρήση drones.
Αν πριν υπήρχαν μόνο μερικές μονάδες, τώρα είναι σε μεγάλη κλίμακα», επισημαίνει στο Facebook ο πρώην βουλευτής και νυν κύριος λοχίας της επιθετικής μονάδας UAV Yegor Firsov.
Ο Sergey Varakin αναφέρει ότι λαμβάνει «πολλά» χαμηλής ποιότητας FPV drones.
Οι μαχητές του τάγματός του αναγκάζονται να αγοράζουν με δικά τους έξοδα ορισμένα εξαρτήματα ώστε το drone να μπορεί να πετάξει στο τμήμα του μετώπου όπου είναι η μονάδα τους.
Όλα αυτά απαιτούν πολύ κόπο και οικονομικά.
«Θέλω να το βγάλω απ’ το κουτί και να το απογειώσω.
Όχι να το πάω στο συνεργείο και να το κάνω «Φρανκενστάιν» για να πετάξει κάπου», διαμαρτύρεται.
