Ο Σι Τζινπίνγκ συνεχίζει να επιδεικνύει την πολιτική και διπλωματική του ισχύ, ενισχύοντας ταυτόχρονα την εικόνα της Κίνας ως παγκόσμιας δύναμης. Ανάλυση του Reuters σκιαγραφεί την κατάσταση στο εσωτερικό και στο διεθνές σκηνικό της κινεζικής ηγεσίας.
Όταν ο Σι οργάνωσε την πρώτη του μεγαλειώδη παρέλαση για την επέτειο της λήξης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου το 2015, είχε καλέσει δίπλα του τους δύο προκατόχους του, προβάλλοντας ένα μήνυμα σεβασμού και συνέχειας στην ηγεσία. Δέκα χρόνια μετά, η εικόνα έχει αλλάξει δραματικά: ο Σι, έχοντας καταστείλει κάθε εσωτερική αντιπολίτευση και διανύοντας μια πρωτοφανή τρίτη θητεία, βρέθηκε στην 80ή επετειακή παρέλαση πλαισιωμένος από τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν και τον Βορειοκορεάτη ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ουν, στέλνοντας ξεκάθαρο μήνυμα ισχύος και γεωπολιτικής αυτοπεποίθησης.
Η ηγετική ομάδα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας βρισκόταν ανάμεσα στους ξένους επισκέπτες, ενισχύοντας την εικόνα της ενότητας και της σταθερότητας στο εσωτερικό της χώρας. Η παρέλαση αυτή έρχεται σε συνέχεια της πολυαναμενόμενης συνάντησης Σι–Μόντι στο πλαίσιο του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) στην Τιαντζίν, αλλά και της σπάνιας επίσκεψης του Κινέζου ηγέτη στο Θιβέτ τον προηγούμενο μήνα.
Αυτή η σειρά διπλωματικών κινήσεων υπογραμμίζει την αποφασιστικότητα του Σι να καμφθούν οι ανησυχίες σχετικά με τη φυσική του αντοχή, τις σποραδικές του απουσίες και τα ασαφή σχέδια διαδοχής. Παράλληλα, οι ειδικοί σημειώνουν ότι οι εμφανίσεις αυτές έχουν βοηθήσει να μετατοπιστεί η εσωτερική προσοχή από την επιβράδυνση της κινεζικής ανάπτυξης και τα οικονομικά αδιέξοδα.
Σε μια αξιοσημείωτη στιγμή της παρέλασης, ο Σι και ο Πούτιν πιάστηκαν από μικρόφωνο να συζητούν για τη μεταμόσχευση οργάνων και την πιθανότητα οι άνθρωποι να ζουν έως και 150 χρόνια, μια λεπτομέρεια που ανέδειξε τη φιλική, σχεδόν προσωπική διάσταση των σχέσεων τους.
Ο Νιλ Τόμας από το Asia Society τόνισε ότι η τρέχουσα διπλωματική δραστηριότητα δείχνει ότι ο Σι εξακολουθεί να ασκεί πλήρη έλεγχο στην ελίτ του κόμματος. Αν και δεν μπορεί να βασιστεί στην οικονομική ανάπτυξη όπως οι προκάτοχοί του, ο Σι έχει στραφεί στον εθνικισμό, χρησιμοποιώντας τον ως μέσο για να ενισχύσει την εσωτερική νομιμοποίησή του και να προκαλέσει υπερηφάνεια στους πολίτες, παρά τις δυσκολίες της καθημερινότητας, όπως η ανεργία και η στασιμότητα των μισθών.
Η εικόνα του «ηλικιωμένου ηγέτη» ενισχύθηκε και μέσω της επιλογής του γκρι κοστουμιού στο στιλ του Μάο Τσετούνγκ, σε αντίθεση με τα κλασικά μαύρα κοστούμια των ομολόγων του, υπογραμμίζοντας τον συμβολισμό και τη συνέχεια της κινεζικής ηγεσίας.
Ο πρωθυπουργός Λι Τσιανγκ, υπ’ αριθμόν δύο, περιορίστηκε σε δευτερεύουσες συναντήσεις, ενώ οι υψηλού προφίλ επαφές με τον Κιμ, τον Μόντι, τον Ερντογάν και άλλους ηγέτες ανατέθηκαν στον Τσάι Τσι, επικεφαλής της Κεντρικής Γραμματείας του κόμματος. Το κινεζικό Υπουργείο Εξωτερικών επανέλαβε ότι η χώρα προωθεί τη διεθνή συνεργασία και την ειρηνική ανάπτυξη, ιδιαίτερα με αναπτυσσόμενες χώρες που έχουν πληγεί από την αμερικανική πολιτική δασμών.
Σε ένα από τα πιο εντυπωσιακά στιγμιότυπα, ο Μόντι και ο Πούτιν περπάτησαν χέρι-χέρι προς τον Σι, υπογραμμίζοντας τις εντάσεις με τις ΗΠΑ και την αποτυχία της Ουάσινγκτον να προσελκύσει την Ινδία απέναντι στη Ρωσία και την Κίνα. Οι αναλυτές σημειώνουν ότι οι κινήσεις αυτές αναδεικνύουν τη στρατηγική του Πεκίνου να παρουσιαστεί ως αξιόπιστος εταίρος για αναπτυσσόμενες χώρες, προσφέροντας επενδυτικές ευκαιρίες και μια νέα αναπτυξιακή τράπεζα μέσω του SCO.
Όμως, ο Σι αντιμετωπίζει σοβαρές προκλήσεις στη διαχείριση του μεγάλου και διχασμένου συνασπισμού, καθώς κοιτάζει προς μια πιθανή τέταρτη θητεία το 2027 για να εδραιώσει την κληρονομιά του ως ο ισχυρότερος Κινέζος ηγέτης μετά τον Μάο. Οι εδαφικές διαφορές, οι βιομηχανικές επιδοτήσεις και η βαθιά δυσπιστία της Ινδίας παραμένουν σημαντικά σημεία τριβής, υπογραμμίζοντας ότι η διεθνής σκακιέρα της Κίνας παραμένει περίπλοκη και ευαίσθητη.
Όπως σημειώνει ο Τόμας από το Asia Society, δεν πρόκειται απαραίτητα για μια στροφή προς μια κινεζοκεντρική τάξη πραγμάτων, αλλά για μια επιθετική στρατηγική που συνδυάζει εσωτερική νομιμοποίηση, διεθνή επιρροή και μακροπρόθεσμη γεωπολιτική φιλοδοξία.
