Ακολουθεί η καταγγελία αναγνώστη μας σχετικά με την απίστευτη ταλαιπωρία που αντιμετωπίζει αυτός και η οικογένειά του:
Είμαστε μια οικογένεια τριμελής (εγώ, ο αδερφός μου και η μητέρα μας) η οποία λαμβάνει σύνταξη χηρείας. Ο πατέρας μας έχει αποβιώσει από το 2018.
Η μαμά έχει χάσει και τους δυο της γονείς – τη μητέρα της από το 2004, και τον πατέρα της από το 2007.
Στο όνομα του πατέρα της, πρόσφατα λάβαμε μια ειδοποίηση για ένα ληξιπρόθεσμο χρέος ύψους 3.700 ευρώ … από τα έτη 2011, 2012 και 2013! Και μας ζητάνε εκτός αυτού να δηλωθεί ο θάνατος στο ΚΕΦΟΔΕ, διότι παρότι είμαστε πολύ τυπικοί σ αυτά και είχαμε δηλώσει τον θάνατό του στην εφορία, στο ΚΕΦΟΔΕ δε δηλώθηκε ποτέ.
Και τώρα μας λένε πως για να δηλωθεί ο θάνατος και να ρυθμιστεί το χρέος έχουμε τριάντα (30) ημέρες περιθώριο … ενώ για να βγουν τα χαρτιά που απαιτούνται για να δηλωθεί ο θάνατος πρέπει να περάσουν 3 μήνες!
Η δε επικοινωνία μας με το ΚΕΒΕΙΣ Αττικής – από όπου και λάβαμε μέσω email την ενημέρωση για το χρέος – κάθε άλλο παρά εποικοδομητική είναι. Πέραν της τεράστιας αναμονής στο τηλέφωνο … ένας υπάλληλος μας είπε να δηλώσουμε τον θάνατο με ο, τι δικαιολογητικά έχουμε και έπειτα να κάνουμε αποποίηση! Να κάνουμε δηλαδή τώρα αποποίηση για έναν θάνατο του 2007! Τα συμπεράσματα δικά σας …
Εν τω μεταξύ δεν έχουμε αφήσει ποτέ κάποιο ληξιπρόθεσμο χρέος και πάντα ρυθμίζουμε ο τι τυχόν βγαίνει (φόρος εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ κλπ) και μάλιστα πάντα τα πληρώνουμε και 2-3 ημέρες πριν την ημερομηνία λήξης.
Σημείωση, η μητέρα μου λαμβάνει 880 ευρώ σύνταξη και είναι αναγκασμένη να συντηρεί ένα σπίτι. Και τώρα μας λένε πως πρέπει να πληρώσουμε κι άλλο χρέος, χωρίς να ξέρουμε τι ύψος θα βγει στον διακανονισμό, για ένα χρέος που βγήκε σε έναν άνθρωπο για την τριετία 2011-2013, ενώ έχει αποβιώσει από το 2007!
Δεν ξέρω αν θα την προωθήσετε την ιστορία αυτή … το αφήνω στην κρίση σας. Εγώ το μόνο που θέλω είναι να ακουστεί, να το διαβάσει κάποιος άνθρωπος. Για να καταλάβει τι μπορεί να περάσει ένας νομοταγής και οικονομικά συνεπέστατος στις υποχρεώσεις του πολίτης στη χώρα αυτή, από την απύθμενη αναλγησία του δημοσίου …
Σας ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο σας!
Ένας αγανακτισμένος πολίτης
