«Σ΄αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα…» είχε πει ο Άγγελος Σικελιανός για τον σπουδαίο μας ποιητή Κωστή Παλαμά, την ημέρα της κηδείας του.
Ο Κωστής Παλαμάς, ο δεύτερος εθνικός μας ποιητής, ως είθισται να αποκαλείται από όλους, υπήρξε επίσης δοκιμιογράφος, κριτικός λογοτεχνίας, διηγηματογράφος ενώ είχε γράψει και ένα θεατρικό έργο. Ο Παλαμάς ήταν από τις σπουδαιότερες πνευματικές φυσιογνωμίες του νέου Ελληνισμού.
Δημοσίευσε συνολικά σαράντα ποιητικές συλλογές, κριτικά και ιστορικά δοκίμια, συγκριτικές μελέτες και βιβλιοκριτικές. Κορυφαία στιγμή του ήταν ο Δωδεκάλογος του Γύφτου. Ήταν υποψήφιος για το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 14 φορές (1926, 1927, 1928, 1929, 1930, 1931, 1932, 1933, 1934, 1935, 1936, 1937, 1938 και 1940) και συνέθεσε τον Ύμνο των Ολυμπιακών Αγώνων, το 1896.
Πέθανε σε βαθιά γεράματα στις 27 Φεβρουαρίου του 1943 έπειτα από σοβαρή ασθένεια, 40 ημέρες μετά το θάνατο της συζύγου του (τον οποίο δεν είχε πληροφορηθεί επειδή και η δική του υγεία ήταν σε κρίσιμη κατάσταση).
Η κηδεία του έγινε στις 28 του Φλεβάρη συνοδεία χιλιάδων κόσμου στην κατοχική Αθήνα.
Ο θάνατος του γιου του Άλκη, σε ηλικία 4 ετών
Ο Άλκης ήταν το τρίτο παιδί της οικογένειας Παλαμά. Γεννήθηκε το 1894 και πέθανε μόλις τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 24 Φεβρουαρίου 1898… Το μικρό αγόρι πέθανε αιφνίδια στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» από άγνωστη ασθένεια που επιδείνωσε ραγδαία την υγεία του και μετά από πολυήμερη νοσηλεία.
Τη νύχτα της κηδείας του μικρού παιδιού, ο πατέρας του Κωστής Παλαμάς, ξεκίνησε να γράφει ένα ποιητικό έργο αφιερωμένο στο γιο του. Ο λόγος για το ποίημα Ο Τάφος των 776 στίχων.
Σοφά λόγια
– Κάλλιο γλύστρα στο δρόμο το δικό σου παρά στο δρόμο του άλλου να ‘σαι ορθός.
– Το καλό πρέπει να το παίρνουμε όπου το βρίσκουμε.
– ..κι η Aθήνα ζαφειρόπετρα στης γης το δαχτυλίδι.
– Γνώρισα την Αγάπη,
σ’ έζησα πια, ζωή!
– Ασάλευτη δεν είναι καμιά ζωή
Λογής ταξίδια μ’ έχουν τρικυμίσει
μ’ είδαν τόποι, μου ανοίξανε ναοί
και τέχνες με περπάτησαν και η φύση.