Και ξαφνικά… αμερικανορωσική προσέγγιση. Και μάλιστα σε δομικά, ιδεολογικά θέματα, ικανά να φέρουν τις δύο υπερδυνάμεις πιο κοντά.
Την Κυριακή, το Κρεμλίνο καλωσόρισε τη νέα εθνική στρατηγική ασφάλειας του προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, και δήλωσε ότι σε μεγάλο βαθμό συμφωνεί με τις δικές της αντιλήψεις, σημειώνοντας για πρώτη φορά ότι η Μόσχα επαινεί τόσο θερμά ένα τέτοιο έγγραφο από τον πρώην αντίπαλό της στον Ψυχρό Πόλεμο.
Η Εθνική Στρατηγική Ασφάλειας των ΗΠΑ περιέγραφε το όραμα του Τραμπ ως «ευέλικτο ρεαλισμό» και υποστήριζε ότι οι ΗΠΑ θα έπρεπε να αναβιώσουν τη Δόγμα Μονρόε του 19ου αιώνα, που δήλωνε ότι το Δυτικό Ημισφαίριο αποτελεί ζώνη επιρροής της Ουάσινγκτον.
Η στρατηγική, υπογεγραμμένη από τον Τραμπ, προειδοποιούσε επίσης ότι η Ευρώπη αντιμετωπίζει «πολιτισμική εξαφάνιση», ότι είναι «κεντρικό» συμφέρον των ΗΠΑ να διαπραγματευτούν το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία και ότι η Ουάσινγκτον επιθυμεί να επαναφέρει τη στρατηγική σταθερότητα με τη Ρωσία.
«Οι προσαρμογές που βλέπουμε αντιστοιχούν σε μεγάλο βαθμό στο όραμά μας», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, σε ρεπόρτερ της κρατικής τηλεόρασης, όταν ρωτήθηκε για τη νέα στρατηγική των ΗΠΑ.
Τέτοια θερμή δημόσια συμφωνία μεταξύ Μόσχας και Ουάσινγκτον σε θέματα που αφορούν τα θεμέλια της παγκόσμιας πολιτικής είναι σπάνια, αν και συνεργάστηκαν στενά μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991 για την επιστροφή των πυρηνικών όπλων από πρώην σοβιετικές δημοκρατίες στη Ρωσία, και μετά τις θανατηφόρες επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στις ΗΠΑ.
Η στρατηγική του Τραμπ συμφωνεί σε μεγάλο βαθμό με τη ρωσική άποψη
Κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, η Μόσχα περιέγραφε τις ΗΠΑ ως ένα παρακμιακό καπιταλιστικό κράτος καταδικασμένο από τις ιστορικές βεβαιότητες του μαρξισμού, ενώ ο Αμερικανός πρόεδρος Ρόναλντ Ρέιγκαν το 1983 αποκαλούσε τη Σοβιετική Ένωση «κακό» και «πυρήνα του κακού στον σύγχρονο κόσμο».
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η Μόσχα εξέφραζε ελπίδες για συνεργασία με τη Δύση, αλλά καθώς η Ουάσινγκτον προωθούσε τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, όπως προβλεπόταν στη στρατηγική του προέδρου Μπιλ Κλίντον το 1994, οι εντάσεις άρχισαν να αυξάνονται. Η κατάσταση έφτασε σε σημείο κρίσης υπό την ηγεσία του Βλαντίμιρ Πούτιν, που ανέλαβε την κορυφή του Κρεμλίνου την τελευταία μέρα του 1999.
Όταν ρωτήθηκε για τη δέσμευση στο αμερικανικό έγγραφο να τερματιστεί «η αντίληψη και η πρόληψη της πραγματικότητας του ΝΑΤΟ ως συνεχώς επεκτεινόμενης συμμαχίας», ο Πεσκόφ δήλωσε ότι αυτό είναι ενθαρρυντικό.
Ωστόσο, ο Πεσκόφ προειδοποίησε επίσης ότι το αμερικανικό «βαθύ κράτος» βλέπει τον κόσμο διαφορετικά από τον Τραμπ, ο οποίος χρησιμοποιεί τον όρο για να περιγράψει ένα υποτιθέμενα εδραιωμένο δίκτυο αξιωματούχων των ΗΠΑ που επιδιώκουν να υπονομεύσουν όσους αμφισβητούν το status quo, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου. Οι επικριτές του Τραμπ υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει «βαθύ κράτος» και ότι ο Τραμπ και οι σύμμαχοί του προωθούν θεωρίες συνωμοσίας για να δικαιολογήσουν την ενίσχυση της εξουσίας του εκτελεστικού κλάδου.
Ουάσινγκτον και Μόσχα κοιτάζουν προς την Κίνα
Από την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 και την εισβολή στην Ουκρανία το 2022, οι στρατηγικές των ΗΠΑ χαρακτηρίζουν τη Μόσχα ως επιτιθέμενο ή απειλή που επιχειρεί να αποσταθεροποιήσει τη μεταψυχροπολεμική τάξη δια της βίας.
Σε σχόλιά του προς το κρατικό πρακτορείο TASS, ο Πεσκόφ δήλωσε ότι το να καλείται σε συνεργασία με τη Μόσχα για θέματα στρατηγικής σταθερότητας, αντί να περιγράφεται ως άμεση απειλή, είναι ένα θετικό βήμα.
