Επιστήμονες στις ΗΠΑ, ανακάλυψαν ένα νέο είδος δεινοσαύρου με μέγεθος παρόμοιο με ενός λαμπραντόρ!
Ο «Enigmacursor mollyborthwickae», όπως ονομάστηκε, ζούσε πριν από περίπου 150 εκατομμύρια χρόνια, δίπλα σε πιο γνωστά είδη όπως ο στεγόσαυρος και ο διπλόδοκος.
Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε χθες Τετάρτη στην επιστημονική επιθεώρηση Royal Society Open Science, ο δεινόσαυρος ήταν φυτοφάγος, διέθετε μακριά πίσω πόδια και μακρύ λεπτό σώμα – χαρακτηριστικά που υποδεικνύουν ότι ήταν γρήγορος δρομέας, ικανός να αποφεύγει θηρευτές.
Αν και μεγάλο μέρος του σκελετού του βρέθηκε στον σχηματισμό Μόρισον του Κολοράντο μεταξύ 2021-2022, το κρανίο και μέρος της σπονδυλικής του στήλης λείπουν, οπότε το ακριβές μήκος του δεν είναι βέβαιο.
«Οι τόσο μικροί φυτοφάγοι δεινόσαυροι είναι σπάνια ευρήματα», δήλωσε στο CNN ο καθηγητής Πολ Μπάρετ από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, που συνυπέγραψε τη μελέτη.
«Το να βρούμε έναν σχεδόν πλήρη σκελετό αντί για μεμονωμένα οστά είναι εξαιρετικά ασυνήθιστο».
Το όνομα του είδους αποτίνει φόρο τιμής στη Μόλι Μπόρθγουικ, τη δωρήτρια που βοήθησε στην απόκτηση του ευρήματος από μια γκαλερί του Λονδίνου για το μουσείο.
Το όνομα του γένους «Enigmacursor» σημαίνει στα λατινικά «μυστηριώδης δρομέας».
Αναλύοντας τα οστά, οι επιστήμονες εντόπισαν μοναδικά χαρακτηριστικά που δεν παρατηρούνται σε κανένα άλλο γνωστό είδος, με το μηριαίο οστό να παρουσιάζει ιδιαίτερες μυϊκές προσφύσεις.
Ο Enigmacursor φαίνεται να είναι στενά συγγενικός με τον Yandusaurus hongheenis, ένα είδος μήκους περίπου 3 μέτρων που έχει εντοπιστεί στην Κίνα – γεγονός που δείχνει πως παρόμοια είδη μπορεί να υπήρχαν σε διάφορες περιοχές.
Το απολίθωμα εκτιμάται ότι ανήκε σε νεαρό ζώο, αφού κάποιοι σπόνδυλοι δεν είχαν ακόμη συγχωνευθεί. Δεν είναι όμως σαφές πώς πέθανε, καθώς τα οστά του δεν φέρουν εμφανή σημάδια τραυματισμού ή ασθένειας.
Το σπάνιο εύρημα θα εκτεθεί στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου από τις 26 Ιουνίου.
Όπως σημειώνει ο καθηγητής Μπάρετ, αν και νέα είδη δεινοσαύρων εντοπίζονται σχεδόν κάθε εβδομάδα, οι μικρόσωμοι δεινόσαυροι είναι δύσκολο να βρεθούν, τόσο επειδή συχνά αγνοούνται από συλλέκτες απολιθωμάτων που αναζητούν μεγαλύτερα ευρήματα, όσο και επειδή τα μικρά τους οστά είναι πιο πιθανό να καταστραφούν από αρπακτικά ή να μη διατηρηθούν στο έδαφος.
«Η ανακάλυψη τέτοιων μικρών ειδών μάς προσφέρει μια πιο πλήρη εικόνα για τα οικοσυστήματα της εποχής», κατέληξε.
