Ανησυχία προκαλεί το γεγονός πως τον τελευταίο αιώνα, η Βενετία έχει υποχωρήσει κατά περίπου 25 εκατοστά.
Ταυτόχρονα, η μέση στάθμη της θάλασσας στη Βενετία έχει ανέβει σχεδόν κατά 30 εκατοστά από το 1900.
Με απλά λόγια, η Βενετία «βυθίζεται». Τώρα υπάρχει ένα ριζοσπαστικό σχέδιο για την ανύψωση ολόκληρης της πόλης πάνω από την άνοδο των πλημμυρών.
Για τους Βενετσιάνους, η νησιωτική τοποθεσία της πόλης παρείχε ασφάλεια από εισβολές επί αιώνες, αλλά έφερε και προκλήσεις. Οι παλίρροιες έχουν γίνει όλο και πιο υψηλές και συχνές καθώς η κλιματική κρίση εντείνεται. Και η πόλη βυθίζεται κατά περίπου δύο χιλιοστά τον χρόνο λόγω σταθερής καθίζησης.
Τι θα γινόταν αν… μπορούσαν απλά να σηκώσουν την πόλη; Ακούγεται σαν σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας. Στην πραγματικότητα, είναι η ιδέα ενός άκρως αξιόπιστου μηχανικού που πιστεύει ότι αυτό θα μπορούσε να είναι το κλειδί για να σωθεί η Βενετία.
Ενώ η ιταλική κυβέρνηση ξοδεύει αυτή τη στιγμή εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο για την ανύψωση φραγμάτων προκειμένου να εμποδίσει την είσοδο εξαιρετικά υψηλών παλιρροιών στη λιμνοθάλασσα, ο Pietro Teatini, αναπληρωτής καθηγητής υδρολογίας και υδραυλικής μηχανικής στο γειτονικό Πανεπιστήμιο της Πάδοβας, δηλώνει ότι η έγχυση νερού βαθιά κάτω από την πόλη θα μπορούσε να ανυψώσει τον θαλάσσιο πυθμένα πάνω στον οποίο στηρίζεται η Βενετία, ωθώντας την προς τα πάνω.
Ο Teatini λέει ότι το σχέδιό του θα δώσει στη Βενετία μια περίοδο χάριτος περίπου 50 ετών, λειτουργώντας σε συνδυασμό με τα υπάρχοντα φράγματα, δίνοντας έτσι στις αρχές χρόνο για να σχεδιάσουν μια μόνιμη, «δραστική» λύση. Πιστεύει ότι το σύστημά του θα μπορούσε να ανυψώσει την πόλη κατά 30 εκατοστά, δηλαδή σχεδόν 12 ίντσες.
Το σχέδιο προβλέπει την ανύψωση της πόλης με την έγχυση θαλασσινού νερού σε βάθος 600-1000 μέτρων κάτω από τη λιμνοθάλασσα, χρησιμοποιώντας 12 γεωτρήσεις στρατηγικά τοποθετημένες κυκλικά γύρω από την πόλη.
Με προσεκτικό έλεγχο των ρυθμών έγχυσης σε κάθε γεώτρηση, η ανύψωση μπορεί να είναι ομοιόμορφη, αποφεύγοντας ζημιές σε κτίρια λόγω ανισομερούς ανύψωσης.
Το πιλοτικό πρόγραμμα αναμένεται να διαρκέσει περίπου 4 χρόνια, συμπεριλαμβανομένου ενός έτους για τις απαραίτητες αδειοδοτήσεις και την υλοποίηση του προγράμματος έγχυσης. Η επιτυχία του πιλοτικού προγράμματος θα καθορίσει την εφαρμογή του σχεδίου σε πλήρη κλίμακα.
