Σε μια αποκλειστική συνέντευξη στους Financial Times που δημοσιεύθηκε το Σαββατοκύριακο πριν από το θάνατό του, ο Τζόρτζιο Αρμάνι έκανε έναν απολογισμό της 50χρονης καριέρας του και αποκάλυψε σε ποιον θα δώσει το δαχτυλίδι της διαδοχής του.

Το χαρακτηριστικό γνώρισμα του Αρμάνι ήταν ο έλεγχος. Σε ηλικία 91 ετών, παρέμενε όχι μόνο δημιουργικός διευθυντής, αλλά και διευθύνων σύμβουλος και μοναδικός μέτοχος της εταιρείας που ίδρυσε πριν από 50 χρόνια.

«Η μεγαλύτερη αδυναμία μου είναι ότι θέλω να ελέγχω τα πάντα», έλεγε στην τελευταία του συνέντευξη ο θρυλικός μόδιστρος. Πρόσφατα, έδειξε μια σπάνια αδυναμία: απουσίαζε από τις τρεις επιδείξεις μόδας που διοργάνωσε τον Ιούνιο και τον Ιούλιο λόγω ασθένειας. Τη στιγμή της συνέντευξης ο ίδιος ανάρρωνε στο σπίτι του, εν όψει των εορτασμών για τα 50 χρόνια που πρόκειται να πραγματοποιηθούν στην εβδομάδα μόδας του Μιλάνου στα τέλη Σεπτεμβρίου. Θα παρουσίαζε μια έκθεση στην Pinacoteca di Brera – την πρώτη που είναι αφιερωμένη στη μόδα. Βρίσκεται σε βολική τοποθεσία: με θέα στο διαμέρισμα του Armani στο κέντρο του Μιλάνου.

«Επέβλεψα κάθε πτυχή της επίδειξης εξ αποστάσεως μέσω βιντεοσύνδεσης, από τις δοκιμές μέχρι τη σειρά και το μακιγιάζ», έλεγε. «Όλα όσα θα δείτε έχουν γίνει υπό τις οδηγίες μου και έχουν την έγκρισή μου». Τον διέκρινε η ικανότητα να παραμένει ακλόνητος στις ιδέες του και η αποφασιστικότητα – μερικές φορές το πείσμα– να τις υλοποιεί.

Γεννήθηκε στην Πιατσέντσα, περίπου 40 μίλια νοτιοανατολικά του Μιλάνο. Ο πατέρας του ήταν λογιστής σε μια μεταφορική εταιρεία και ώθησε τον γιο του να σπουδάσει ιατρική, κάτι που ίσως εξηγεί τη χειρουργική ακρίβεια και την σχολαστική καθαρότητα του στυλ του. Εργάστηκε ως υπεύθυνος αγορών στο πολυκατάστημα La Rinascente στο Μιλάνο και στη συνέχεια ως σχεδιαστής ανδρικών ενδυμάτων για τον Nino Cerruti.

Το 1975 ίδρυσε τη δική του εταιρεία με αρχικό κεφάλαιο 10.000 δολάρια, σε ένα μικροσκοπικό γραφείο μικρότερο από το σημερινό μπάνιο του! «Ο στόχος μου στην αρχή ήταν να επιβάλω το όραμά μου και να ντύσω τους ανθρώπους», έλεγε ο Αρμάνι. «Κατά κάποιον τρόπο, η ιδέα αυτή παραμένει η ίδια και σήμερα».

Είχε πει κάποτε ότι η αγαπημένη του σχεδιάστρια ήταν η Gabrielle Chanel, και το στυλ του είχε παρόμοια επίδραση στον τρόπο που ντύνονται ολόκληρες γενιές. Έβαλε τις γυναίκες να φορούν στολές τόσο ριζοσπαστικές όσο αυτές της Chanel, δημιουργώντας δυναμικά, γεματά αυτοπεποίθηση ρούχα που συνέβαλαν στην κοινωνική επανάσταση των εργαζομένων γυναικών της δεκαετίας του 1980. Σε αντίθεση, χαλάρωσε την ανδρική ένδυση, αποδομώντας την παραδοσιακή ραπτική με έναν τρόπο που επηρέασε τον τρόπο σχεδίασης σχεδόν όλων των κοστουμιών στον κόσμο.

Ο Αρμάνι έχει κερδίσει δισεκατομμύρια: το 2024 τα καθαρά έσοδα ανήλθαν σε 2,3 δισ. ευρώ. «Δεν ξέρω αν θα χρησιμοποιούσα τη λέξη «εργαζόμενος», αλλά η σκληρή δουλειά είναι σίγουρα απαραίτητη για την επιτυχία», σημείωνε.

Το μοναδικό πράγμα για το οποίο είχε μετανιώσει
Στην τελευταία του συνέντευξη ο Αρμάνι με αποκαλυπτική διάθεση μοιράστηκε το μοναδικό πράγμα, για το οποίο έχει μετανιώσει όλα αυτά τα χρόνια.

«Το μόνο για το οποίο μετανιώνω στη ζωή μου είναι ότι πέρασα πάρα πολλές ώρες στη δουλειά και όχι αρκετό χρόνο με τους φίλους και την οικογένειά μου».

Ο Armani ήταν επίσης ένας από τους πρώτους σχεδιαστές μόδας που είδε την ένδυση των σταρ του Χόλιγουντ – και τη δημοσιότητα που του έδωσε αυτό – ως μέρος της δουλειάς του. Άνοιξε ένα γραφείο VIP ένδυσης στο Λος Άντζελες το 1988 και ήταν κάτι περισσότερο από μια επιλογή για το κόκκινο χαλί. Ηταν ένας ενεργός συμμετέχων, ένας συνεργάτης.

Ο Αρμάνι έντυσε τους ηθοποιούς σε πάνω από 200 ταινίες μέσα σε πέντε δεκαετίες, ξεκινώντας με το American Gigolo το 1980, το The Untouchables (1987) του Μπράιαν Ντε Πάλμα, το Goodfellas (1990) του Μάρτιν Σκορσέζε και το The Wolf of Wall Street (2013). Ο Σκορσέζε έχει σκηνοθετήσει και ένα σύντομο ντοκιμαντέρ, το Made In Milan, στο οποίο εξετάζει τις δημιουργικές διαδικασίες του Αρμάνι, εκφράζοντας τον θαυμασμό και το ενδιαφέρον του για τον διάσημο σχεδιαστή.

Μέρος της γοητείας των ρούχων Armani για τους σκηνοθέτες είναι σίγουρα η διαχρονικότητά τους. Θεωρεί ότι τα σχέδιά του είναι αντι-μόδα; «Αν και η νοοτροπία μου απέχει πολύ από την περιστασιακή φρενήρη μεταβλητότητα της μόδας, δεν μου αρέσει ιδιαίτερα η ιδέα να με χαρακτηρίζουν αντι-μόδα. Αντίθετα, η στάση μου είναι ότι το στυλ υπερισχύει των φευγαλέων τάσεων που αλλάζουν χωρίς λόγο».

«Αν αυτό που δημιούργησα πριν από 50 χρόνια εξακολουθεί να εκτιμάται από ένα κοινό που δεν είχε καν γεννηθεί τότε, αυτό είναι η απόλυτη ανταμοιβή», εξηγούσε ο σχεδιαστής.

Η μετά-Αρμάνι εποχή και η διαδοχή
Στην τελευταία του συνέντευξη, λίγες ημέρες προτού «φύγει» από τη ζωή, ο Αρμάνι αναφέρθηκε και στη διαδοχή του.

«Τα σχέδιά μου για τη διαδοχή περιλαμβάνουν τη σταδιακή μεταβίβαση των αρμοδιοτήτων που είχα πάντα, στους πιο στενούς μου συνεργάτες, όπως ο Leo Dell’Orco, τα μέλη της οικογένειάς μου και ολόκληρη την ομάδα εργασίας» και πρόσθεσε: «Θα ήθελα η διαδοχή να είναι οργανική και να μην αποτελεί μια στιγμή ρήξης».