Ο Ingo Swann έμεινε στην ιστορία ως πρωτοπόρος στον τομέα της τηλεπαθητικής παρακολούθησης εξ’ αποστάσεως (remote viewing).
Η υψηλή επιτυχία του σε αυτόν τον τομέα τον οδήγησε να συνιδρύσει, μαζί με τους Harold Puthoff και Russell Targ, το Ινστιτούτο Έρευνας Τηλεπαθητικής Παρακολούθησης Εξ’ αποστάσεως του Στάνφορντ (Stanford’s Research Institute of Remote Viewing) αλλά συμμετείχε και στο πρόγραμμα Stargate της CIA.
Ο Swann, όπως είχε δηλώσει, έζησε για πρώτη φορά μια εξωσωματική εμπειρία σε ηλικία τριών ετών, κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής του στον οδοντίατρο. Εκείνη την εποχή συνειδητοποίησε επίσης ότι έβλεπε «φώτα» γύρω από ανθρώπους, φυτά και ορισμένα ζώα, τα οποία αργότερα έμαθε ότι πρόκειται για αύρες.
Στις 27 Απριλίου 1973, στο Ινστιτούτο Ερευνών του Στάνφορντ, ο Swann πραγματοποίησε μια πειραματική έρευνα για τον πλανήτη Δία με τον Axel Sherman, σε μια συνεδρία που συντονίστηκε από τους ερευνητές Harold Puthoff και Russell Targ.
Με βάση μόνο τις συντεταγμένες του πλανήτη, χωρίς να έχει προηγούμενες γνώσεις, ο Swann περιέγραψε με ακρίβεια πολλά από τα χαρακτηριστικά του Δία, συμπεριλαμβανομένων των τότε άγνωστων δακτυλίων του, έξι ολόκληρα χρόνια πριν το σκάφος της NASA, το Voyager 1, ταξιδέψει στον Δία για πρώτη φορά, το 1979.
Αυτές οι «ικανότητες» του I.Swann κέντρισαν το ενδιαφέρον της CIA, η οποία τον προσέλαβε.
Τι είναι το Remote Viewing
Η τηλεπαθητική παρακολούθηση εξ’ αποστάσεως (remote viewing) είναι η υποτιθέμενη ικανότητα να χρησιμοποιεί κανείς το μυαλό του για να αντιλαμβάνεται πληροφορίες σχετικά με ένα μακρινό ή αόρατο πρόσωπο, τόπο, αντικείμενο ή γεγονός.
Ένα άτομο με μια τέτοια ικανότητα έχει πρόσβαση σε πληροφορίες που δεν είναι διαθέσιμες μέσω των κανονικών αισθήσεων λόγω απόστασης ή ασάφειας, και συχνά περιγράφεται ως μια βαθιά, διαλογιστική κατάσταση όπου το υποσυνείδητο παρέχει εντυπώσεις, εικόνες ή συναισθήματα σχετικά με ένα στόχο.
Παρόλο που υπήρχε ιστορικό ενδιαφέρον από υπηρεσίες πληροφοριών, το remote viewing θεωρείται ευρέως ψευδοεπιστήμη, καθώς δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία που να υποστηρίζουν την ύπαρξή του.
Το Stargate ήταν μια σειρά από απόρρητα ερευνητικά προγράμματα που δημιουργήθηκαν από την CIA και χρηματοδοτήθηκαν από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, κυρίως στη δεκαετία του 1970 και συνεχίστηκαν για δεκαετίες, με σκοπό να διερευνήσουν τις πιθανές στρατιωτικές και πληροφοριακές εφαρμογές των διορατικών φαινομένων, και κυρίως της τηλεπαθητικής παρακολούθησης εξ’ αποστάσεως (remote viewing).
Η τηλεπαθητική παρακολούθηση εξ’ αποστάσεως γινόταν με άτομα, όπως ο Ingo Swann, που προσπαθούσαν να μάθουν διορατικά πληροφορίες σχετικά με απομακρυσμένους ή κρυμμένους στόχους, όπως τοποθεσίες, αντικείμενα ή γεγονότα, μέσω του μυαλού τους.
Το πρόγραμμα Stargate της CIA έληξε το 1995, αφού μια ανεξάρτητη μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η τηλεπαθητική παρακολούθηση εξ’ αποστάσεως δεν παρείχε «κάποιο αξιόπιστο πλεονέκτημα σε επίπεδο πληροφοριών».
Μετά την λήξη του Stargate, τα έγγραφα του προγράμματος έγιναν διαθέσιμα στο κοινό. Χρόνια αργότερα, ένα από αυτά έγγραφα, το οποίο ισχυρίζεται ότι το πρόγραμμα βρήκε εξωγήινη ζωή στο φεγγάρι, βγήκε ξανά στο φως της δημοσιότητας.
Παρά τις λεπτομερείς περιγραφές του Ι.Swann, δεν έχει βρεθεί ποτέ καμία απτή απόδειξη για εξωγήινες βάσεις ή ζωή στη Σελήνη από τις σεληνιακές αποστολές που έχουν πραγματοποιήσει οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, η Ιαπωνία και η Ινδία.
