Η κακομάθηση ενός παιδιού μπορεί να συμβεί με διάφορους τρόπους, ιδιαίτερα καθώς αυτό μεγαλώνει, αλλά οι ειδικοί επισημαίνουν ότι η ίδια λογική δεν ισχύει για τα νεογέννητα. Πολλοί γονείς ανησυχούν ότι κρατώντας στην αγκαλιά τους ένα μωρό, μπορεί να το κακομάθουν, ωστόσο αυτή η αντίληψη είναι λανθασμένη.
Ο παιδοψυχολόγος J. Kevin Gugent, ο οποίος διευθύνει το Ινστιτούτο Brazelton στο Νοσοκομείο Παίδων της Βοστώνης, αναφέρει ότι η κύρια πρόκληση για ένα νεογέννητο είναι να μάθει να εμπιστεύεται τον κόσμο γύρω του και να νιώθει ασφαλές ότι οι βασικές του ανάγκες, όπως η τροφή, ο ύπνος και η προστασία, θα ικανοποιούνται. Ο Gugent υπογραμμίζει ότι η ανάγκη κάλυψης αυτών των αναγκών δεν σχετίζεται με την κακομάθηση του παιδιού.
Επιπλέον, τα μωρά που κλαίνε δεν το κάνουν με σκοπό να αποκτήσουν χειριστικές συμπεριφορές, καθώς δεν έχουν ακόμα αυτή την ικανότητα. Το κλάμα τους είναι μια φυσική αντίδραση σε συναισθηματικές ή σωματικές ανάγκες, όπως η πείνα ή η μοναξιά.
Η Dr. Barbara Howard, αναπληρώτρια καθηγήτρια Παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins, προσθέτει ότι ένα κακομαθημένο παιδί μπορεί να είναι χειριστικό, αλλά μέχρι την ηλικία των εννέα μηνών, ένα μωρό δεν έχει την ικανότητα να κλαίει με σκοπό να μας εξαναγκάσει να ανταποκριθούμε σε συγκεκριμένες επιθυμίες του. Η φροντίδα και η αγάπη που δίνεται σε ένα νεογέννητο είναι απαραίτητη για την υγιή ανάπτυξή του και δεν πρέπει να συγχέεται με την κακομάθηση.
Όταν, λοιπόν, ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες ενός μωρού, του μαθαίνουμε πως υπάρχει εκεί έξω ασφάλεια και ζεστασιά, κάτι που τα βοηθάει σταδιακά να αναπτύξουν αυτοπεποίθηση, σύμφωνα με τη Διευθύντρια Νεογνολογίας του Ιατρικού Κέντρου Montefiore της Νέας Υόρκης, Dr. Deborah Campbell. Η ίδια επισημαίνει ότι σύμφωνα με τις μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί, όταν ικανοποιούνται οι ανάγκες ενός μωρού από το πρώτο έτος της ζωής του, θα μεγαλώσει και θα είναι πιο ανεξάρτητο και πιο χαρούμενο.
Εξάλλου, σύμφωνα με την Campbell, όταν ένας γονιός κρατάει το μωρό του πάνω του, εκείνο ακούει την καρδιά του και ησυχάζει, ενώ η θερμοκρασία του γονιού βοηθάει στο να το κρατήσει ζεστό.
Η Howard επισημαίνει ότι οι γονείς πλέον ενδιαφέρονται πολύ για τις επιδόσεις των παιδιών τους, στα πάντα, από ηλικία μερικών μηνών και έτσι ανησυχούν μήπως αυτά δεν γίνουν ανεξάρτητα μέσα σε μία τόσο ανταγωνιστική κοινωνία. Αν, όμως, δεν τα βοηθήσουμε να αναπτυχθούν συναισθηματικά, τότε δεν θα τα καταφέρουν στον έξω κόσμο, και αυτού του είδους η ανάπτυξη έρχεται μόνο μέσα από την αγάπη και τη φροντίδα.
