Οι Βρυξέλλες δεν είναι πλέον η «καρδιά της Ευρώπης». Είναι το σύμβολο μιας ηπείρου που την κυβερνούν άνθρωποι αποκομμένοι από την πραγματικότητα, κλεισμένοι σε γυάλινους πύργους εξουσίας, αδιάφοροι για το χάος που προκαλούν. Οι δρόμοι της πρωτεύουσας του Βελγίου δεν θυμίζουν σε τίποτα πια το «ευρωπαϊκό φύλο» αλλά πλέον βρίσκουμε εικόνες όπως αυτή της κεντρικής φωτογραφίας αυτού του κειμένου. Η ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, αντί για κέντρο οράματος και προοπτικής, έχει μετατραπεί σε ζωντανή απόδειξη της αποτυχίας της ευρωπαϊκής πολιτικής ελίτ. Οι δρόμοι της μαρτυρούν παρακμή, εγκατάλειψη και κοινωνική κόπωση — τα αποτελέσματα δεκαετιών καταστροφικών αποφάσεων.
Οι κυβερνήσεις της ΕΕ, αντί να προστατεύσουν τους λαούς τους, επέλεξαν να θυσιάσουν την κοινωνική συνοχή στο όνομα ενός γραφειοκρατικού ονείρου χωρίς έρεισμα στην πραγματικότητα. Μιλούν για ευημερία, ενώ οι πολίτες τους πνίγονται στην ακρίβεια. Μιλούν για ασφάλεια, ενώ αδυνατούν να επιβάλουν ακόμη και στοιχειώδη τάξη. Μιλούν για προοπτική, ενώ οδηγούν ολόκληρες κοινωνίες σε μόνιμη αβεβαιότητα, φτώχεια και απογοήτευση.
Η ανικανότητά τους στη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών έχει δημιουργήσει εκρηκτικές κοινωνικές συνθήκες: όχι επειδή «οι άνθρωποι αυτοί είναι το πρόβλημα», αλλά επειδή οι ίδιες οι κυβερνήσεις είναι ανίκανες να εγγυηθούν κανόνες, όρια και θεσμική τάξη. Άφησαν τις πόλεις τους απροστάτευτες, χωρίς σχέδιο, χωρίς μηχανισμούς ενσωμάτωσης, χωρίς καμία στρατηγική πέρα από την επικοινωνιακή διαχείριση. Το αποτέλεσμα; Ένας κοινωνικός ιστός που διαλύεται, μια καθημερινότητα που γίνεται πιο ανασφαλής και μια Ευρώπη που χάνει την ταυτότητά της όχι επειδή δέχεται πιέσεις, αλλά επειδή οι ηγεσίες της αρνήθηκαν να κυβερνήσουν.
Η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του ευθυγραμμίστηκαν με τις ίδιες αποτυχημένες λογικές, λειτουργώντας περισσότερο ως διαχειριστές των αποφάσεων των Βρυξελλών παρά ως υπερασπιστές των Ελλήνων πολιτών. Ενώ οι τιμές ανεβαίνουν, οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι, η κοινωνία πιέζεται και οι νέοι εγκαταλείπουν τη χώρα, η κυβέρνηση συνεχίζει να πανηγυρίζει για «μεταρρυθμίσεις» που υπάρχουν μόνο στα χαρτιά. Αντί να ενισχύσει την κοινωνική συνοχή ή να αντιμετωπίσει την πραγματική ανασφάλεια των πολιτών, επιλέγει την τυφλή προσκόλληση σε πολιτικές που έχουν αποτύχει πανευρωπαϊκά.
Η Ευρώπη υποτίθεται ότι ιδρύθηκε για να προστατεύει τους λαούς της. Σήμερα, οι λαοί της νιώθουν ότι πρέπει να προστατευτούν από τις ίδιες τους τις ηγεσίες. Η απόσταση ανάμεσα στους κυβερνώντες και στους κυβερνώμενους δεν έχει υπάρξει ποτέ μεγαλύτερη. Η ΕΕ καυχιέται για θεσμούς, προγράμματα και συμφωνίες, την ώρα που οι κοινωνίες της βουλιάζουν. Κι όταν οι πολίτες διαμαρτύρονται, η απάντηση των Βρυξελλών είναι πάντα η ίδια: περισσότερη «πειθαρχία», περισσότερη γραφειοκρατία, περισσότερη απόσταση από την αλήθεια.
Οι Βρυξέλλες δεν είναι πια «το μέλλον της Ευρώπης». Είναι ο καθρέφτης της αποτυχίας της. Ένας μηχανισμός εξουσίας που έχει πάψει να υπηρετεί τους λαούς και υπηρετεί μόνο τον εαυτό του. Και όσο οι κυβερνήσεις — από το Βερολίνο μέχρι την Αθήνα — συνεχίζουν να υποτάσσονται σε αυτή τη λογική, τόσο η Ευρώπη θα βυθίζεται σε ακόμη βαθύτερη παρακμή.
Το μήνυμα είναι πλέον αναπόφευκτο:
Η κρίση δεν είναι εξωτερική. Είναι η ίδια η πολιτική τάξη της Ευρώπης.
Ε! Όχι και ανικανότητα! Μην τρελλαθούμε κιόλας! Ξέρουν πολύ καλά, τι κάνουν! Κανένα ελαφρυντικό!
Τώρα και όσον αφορά τις παρλαπίπες με τις οποίες μας φλόμωσαν, για να διαφημίσουν το έκτρωμα της Ε.Ε;;; Τι να πω; Φύκια για μεταξωτές κορδέλλες! Το γεγονός και μόνον ότι η Συνθήκη της Ε.Ε, όριζε ότι θα υπάρξει κοινή ιθαγένεια για τους υπηκόους (έτσι ακριβώς) της, ήταν αφορμή να χτυπήσει το πρώτο καμπανάκι σε μένα! Το δεύτερο ήταν, τα πρώτα 12 Κράτη – Μέλη, που υπέγραψαν την Συνθήκη! Εκ των οποίων τα έξη (6), είχαν βασιλεία! Τα δε υπόλοιπα έξη (6) αποτελούσαν οι «Μεγάλες Δυνάμεις» και οι Χώρες που «συμπτωματικά» υπέγραψαν μνημόνια απο τα οποία καθάρισαν γρήγορα, πλην της Ελλάδος, που ευθύς εξ’ αρχής ήταν ο βασικός στόχος, για το ξεπούλημα της! Επειτα όταν μαθαίνεις ότι οι ιδρυτές και οι χρηματοδότες της ΕΕ ήταν Ναζί, μπορείς να την εμπιστευτείς;;; Αμ! Το άλλο; Να υπάρχει και «Ε.β.ραικό Κοινοβούλιο», που μάλιστα συστεγάζεται στο ίδιο κτίριο με το Ευρωπαικό! Τυχαίο; Τι δουλειά έχει η αλεπού, στο παζάρι;;; Μακάρι να διαλυθεί και να τελειώνουμε μια και καλή, με την συνέχεια του Γ’ Ραιχ και του Ταλμούδ! Και να ζητήσουμε – όπως άλλωστε, έχουμε το δικαίωμα – αποζημιώσεις για τις βλάβες που έχουμε υποστεί εντός της! Το προβλέπει η Συνθήκη της Νομισματικής Ενωσης!