Πίσω από αυτήν την καθημερινή, μικρή τελετουργία της άσκησης κρύβεται μια δύναμη πολύ πιο βαθιά: η ικανότητα της άσκησης να προστατεύει τον οργανισμό από δύο από τους πιο ύπουλους εχθρούς της σύγχρονης ζωής: την παχυσαρκία και τον διαβήτη.
Μια νέα έρευνα από την ομάδα του Δρ. Zhen Yan στο Virginia Tech έρχεται να φωτίσει τις λεπτομέρειες αυτού του «χορού» ανάμεσα στο σώμα και τη φυσική δραστηριότητα — και τα ευρήματα δεν περνούν απαρατήρητα.
Μελετήθηκε σε βάθος ο τρόπος με τον οποίο δύο δημοφιλείς μορφές άσκησης, η αερόβια και η προπόνηση με αντιστάσεις, επηρεάζουν τον οργανισμό, όχι θεωρητικά αλλά με ακρίβεια εργαστηρίου.
Με ένα προσεκτικά σχεδιασμένο μοντέλο πειραματόζωων, οι επιστήμονες κατάφεραν να προσομοιώσουν ανθρώπινες συνθήκες προπόνησης. Άλλα ζώα «έτρεχαν» ασταμάτητα, άλλα αναγκάζονταν να σηκώνουν βάρος για να τραφούν, ενώ μια ομάδα έμενε καθιστική, όπως συμβαίνει συχνά και στην ανθρώπινη καθημερινότητα.
Οκτώ εβδομάδες αργότερα, τα αποτελέσματα ήταν αποκαλυπτικά.
Και οι δύο μορφές άσκησης βελτίωσαν τον μεταβολισμό των ζώων και περιόρισαν την επιβλαβή συσσώρευση λίπους.
Όμως η προπόνηση με αντιστάσεις έδειξε κάτι παραπάνω: μια πιο αισθητή, πιο «ζωντανή» επίδραση στη ρύθμιση του σακχάρου, στην ευαισθησία στην ινσουλίνη και στη μείωση του σπλαχνικού λίπους—εκείνου που σφιχταγκαλιάζει τα όργανα και απειλεί σιωπηλά την υγεία.
Όπως σχολίασε ο επικεφαλής της μελέτης, τα αποτελέσματα αυτά συνδέονται με πολλά ακόμη ερευνητικά δεδομένα που δείχνουν πως, η στοχευμένη κίνηση, η ενεργοποίηση των μυών και η πρόκληση που δίνουν τα βάρη ξεκλειδώνουν μηχανισμούς που προστατεύουν τον οργανισμό σε βάθος χρόνου.
