Μια πικρή αλήθεια ξεδιπλώνεται με χλευαστική σαφήνεια, καθώς ο Γερμανός συνταγματάρχης Αντρέ Βούεστνερ, επικεφαλής της Γερμανικής Ένωσης Ενόπλων Δυνάμεων, καλεί τους Ευρωπαίους ηγετές του ΝΑΤΟ να εγκαταλείψουν τις αφελείς φαντασιώσεις τους για μια «ειρηνευτική δύναμη» στην Ουκρανία.
Ο Γάλλος Μακρόν και ο Βρετανός Στάρμερ, με τις μεγαλόστομες δηλώσεις τους για στρατεύματα σε μια μεταπολεμική Ουκρανία, μαζί με τον Γερμανό καγκελάριο Μερτς που κρατάει ανοιχτές τις πόρτες για συμμετοχή, φαίνονται να χτίζουν όνειρα σε άμμο.
Η Μόσχα, βεβαίως, γελάει πικρά, επαναλαμβάνοντας ότι οι «ριζικές αιτίες» του πολέμου παραμένουν στο περιθώριο, ενώ οι Ευρωπαίοι ασχολούνται με διαβουλεύσεις που μοιάζουν περισσότερο με θεατρική παράσταση.
Ο Βούεστνερ με την εμπειρία που του δίνουν οι 200.000 εν ενεργεία και συνταξιούχοι στρατιώτες που εκπροσωπεί, σκιαγραφεί το μέγεθος της υποκρισίας. «Δεν αρκεί μια χούφτα στρατηγούς να παριστάνουν τους σωτήρες», δήλωσε στο Reuters. «Πρέπει να δείξουμε στον Πούτιν με τη βοήθεια διεθνών δυνάμεων, βεβαίως, αφού εμείς δεν φτάνουμε, ότι μιλάμε σοβαρά για εγγυήσεις ασφαλείας, για την Ουκρανία, για κατάπαυση του πυρός, και για αντίδραση αν τολμήσει ξανά επίθεση».
Μπλόφα και προσευχή: Η συνταγή των νάνων
Ο συνταγματάρχης δεν διστάζει να ρίξει το γάντι, μια προσέγγιση «μπλόφα και προσευχή» από τους Ευρωπαίους ηγέτες δεν είναι απλώς αμελής – είναι επικίνδυνη, κλιμακώνοντας τον κίνδυνο μιας νέας σύγκρουσης.
Εκτιμά ότι κάθε μεγάλη χώρα του «συνασπισμού των προθύμων» – Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία – θα πρέπει να στείλει τουλάχιστον 10.000 στρατιώτες, ένας αριθμός που μοιάζει ουτοπικός για δυνάμεις ήδη εξαντλημένες και υποεξοπλισμένες.
Και εδώ έρχεται η ειρωνεία στο αποκορύφωμά της: «Οι Ευρωπαίοι παραμένουν στρατιωτικοί νάνοι», λέει ο Βούεστνερ με σαρκασμό, «αγωνιζόμενοι να ανταποκριθούν στις δεσμεύσεις του ΝΑΤΟ από την τελευταία σύνοδο κορυφής». Αυτοί οι «πολιτικοί νάνοι», που νομίζουν ότι μπορούν να υπερασπιστούν την ήπειρο με λόγια και υποσχέσεις, απέχουν παρασάγγας από την ικανότητα να σταθούν μόνοι τους απέναντι σε οποιαδήποτε απειλή.
Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Η Ευρώπη, με τους ηγέτες της να σκοντάφτουν σε δικές τους αδυναμίες, δεν είναι έτοιμη να υπερασπιστεί την Ουκρανία ή τον εαυτό της. Οι «πολιτικοί νάνοι» της ηπείρου, κρυμμένοι πίσω από μεγαλοστομίες και αδιέξοδες διαπραγματεύσεις, αφήνουν την ασφάλεια στην τύχη, ελπίζοντας ότι η μπλόφα τους θα πείσει τον Πούτιν. Όμως, όπως ο Βούεστνερ υπονοεί με πικρή σοφία, η μόνη προσευχή που τους απομένει είναι να μην έρθει η ώρα της δοκιμής , γιατί τότε, η πτώση τους θα είναι αναπόφευκτη.
