Στη σκιά της Κουάντικο, χθες, δόθηκε μία, κατά τα φαινόμενα, θεατρική — και ταυτόχρονα διχαστική — παράσταση εξουσίας: ο Υπουργός Άμυνας Πιτ Χέγσεθ άνοιξε πυρ εναντίον μιας σειράς πρακτικών του Πενταγώνου, κατηγορώντας «λιπόσαρκα» στελέχη, πολιτικές διαφορετικότητας και ό,τι ο ίδιος χαρακτήρισε «πολιτικά ορθό» που, κατά την άποψή του, οδήγησαν σε δεκαετίες παρακμής.
Δίπλα του, ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ — ο οποίος δεν απέφυγε τις ατάκες και τις απειλές για «απολύσεις επί τόπου» — του έδωσε δημόσια στήριξη, σε μια εκδήλωση που είχε ξεκάθαρα τηλεοπτικό χαρακτήρα.
Ο Χέγσεθ υπερασπίστηκε τις πρόσφατες απομακρύνσεις ανώτατων αξιωματικών — μεταξύ των οποίων και ο κορυφαίος αρχηγός του στρατού, που είναι Αφροαμερικανός, καθώς και η κορυφαία ναυτική ηγεσία, που είναι γυναίκα — και κατηγόρησε την ηγεσία για «χαλαρή» κουλτούρα και φόβο να χειριστεί καταγγελίες και έρευνες, αφήνοντας τους ανώτερους να «βαδίζουν πάνω σε τσαλακωμένα αυγά». Έθεσε ως όρο: αν οι ακροατές δεν συμφωνούν με την ατζέντα του, «να κάνουν το τιμητικό και να παραιτηθούν».
Στην ίδια ομιλία επιβλήθηκαν αυστηρότερα πρότυπα εμφάνισης και φυσικής κατάστασης. O Χέγσεθ επέκρινε δημόσια την εικόνα «παχιών» αξιωματικών και ανακοίνωσε ότι οι επόμενες δοκιμασίες φυσικής κατάστασης θα αξιολογούνται με βάση τα ανδρικά πρότυπα, ενώ υπογράμμισε την ανάγκη τήρησης κανόνων περιποίησης — «τέλος στην ανάρμοστη εμφάνιση, τέλος στους “beardos”», είπε χαρακτηριστικά.
Ο Πρόεδρος Τραμπ, που μίλησε επίσης, διαβεβαίωσε ότι «έχει την πλάτη» των στρατιωτικών και επανέλαβε την αντίθεσή του στις πολιτικές διαφορετικότητας, δηλώνοντας ότι «όλα πρέπει να είναι με βάση την αξία». Σε στιγμές της ομιλίας του υπήρξαν παρεκβάσεις — από υπερθεματισμούς για υποβρύχιες δυνατότητες έως αιχμές εναντίον των μέσων ενημέρωσης και πολιτικών αντιπάλων — αλλά και σαφείς αναφορές στην πρόθεση να χρησιμοποιηθεί η στρατιωτική παρουσία εσωτερικά, με αναφορές σε εθνικά ζητήματα και μεταναστευτικά, που προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις δημόσιων αξιωματούχων σε πολιτείες όπως η Ιλινόι.
Το γεγονός ότι η συνάντηση έγινε με αιφνιδιασμό — στρατηγοί και ναύαρχοι κλήθηκαν από διάφορες γωνιές του κόσμου — και χωρίς προφανή δημόσια εξήγηση προκάλεσε ερωτήματα για το πολιτικό της περιεχόμενο και το κόστος της, εν μέσω της επιχειρησιακής υπόστασης του στρατού ως ανεξάρτητου, απροπαγανδιστικού θεσμού. Στελέχη κράτους και πολιτικοί αναλυτές υπενθυμίζουν τη θεμελιώδη αρχή: οι ένοπλες δυνάμεις πρέπει να παραμένουν αδέσμευτες από κομματικές επιλογές και δεσμεύσεις.
