Ένας από τους επιζώντες του ναυαγίου του Τιτανικού, ο Φρανκ Πρέντις, περιέγραψε δεκαετίες αργότερα τη συγκλονιστική στιγμή που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το πλοίο.
Το τραγικό συμβάν σημειώθηκε τη νύχτα της 14ης Απριλίου 1912, όταν το υπερωκεάνιο πραγματοποιούσε το παρθενικό του ταξίδι από το Σαουθάμπτον με προορισμό τη Νέα Υόρκη. Τέσσερις ημέρες μετά τον απόπλου, το «ανίκητο» πλοίο χτύπησε σε παγόβουνο και άρχισε να βυθίζεται.
Σε ντοκιμαντέρ του BBC το 1979 με τίτλο «The Great Liners», ο Πρέντις αφηγήθηκε ότι δεν κατάλαβε αρχικά τι είχε συμβεί. «Δεν υπήρξε πρόσκρουση όπως τη φαντάζεται κανείς, ήταν σαν να φρενάρεις απότομα με το αυτοκίνητο και απλώς σταμάτησε. Είχαμε ανοιχτό φινιστρίνι, κοίταξα έξω, ο ουρανός ήταν καθαρός, τα αστέρια λαμπερά, η θάλασσα νεκρικά ήρεμη και δεν μπορούσα να το εξηγήσω», είπε.
Καθώς το πλοίο άρχισε να σηκώνεται προς τα πάνω, οι ήχοι από τα αντικείμενα που γκρεμίζονταν μέσα του έκαναν τον Πρέντις να αποφασίσει να πηδήξει. «Κρατιόμουν από μια πινακίδα που έγραφε “κρατηθείτε μακριά από τις προπέλες” και ανέβαινα όλο και ψηλότερα. Σκέφτηκα “τώρα θα φύγω” και έπεσα. Φορούσα σωσίβιο, χτύπησα το νερό με τρομερή δύναμη, ευτυχώς δεν χτύπησα κάτι άλλο. Υπήρχαν πτώματα παντού. Κοίταξα ψηλά και είδα τις προπέλες έξω από το νερό, το πηδάλιο επίσης, έβλεπα τον πάτο του πλοίου πριν γλιστρήσει αργά και χαθεί. Αυτό ήταν το τέλος του Τιτανικού».
Ο Πρέντις περιέγραψε πώς πάλευε με το παγωμένο νερό πιστεύοντας ότι δεν θα επιβιώσει. «Δεν ήθελα να πεθάνω, αλλά δεν έβλεπα πολλές πιθανότητες να ζήσω. Πάγωνα σιγά σιγά, ώσπου, με τη χάρη του Θεού, βρήκα μια σωσίβια λέμβο και με τράβηξαν μέσα», αφηγήθηκε.
Τελικά διασώθηκε μαζί με εκατοντάδες άλλους από το πλοίο RMS Carpathia, το οποίο έσπευσε πρώτο στο σημείο του ναυαγίου και περισυνέλεξε 705 επιζώντες, μεταφέροντάς τους στη Νέα Υόρκη.
