Ετοιμάζονται απόψε για τη Βαλπουργιανή νύχτα – Τη νύχτα των Μαγισσών (BINTEO)

Αρχικά, αυτή ήταν η νύχτα πριν από την ημέρα της γιορτής της Αγίας Βαλπουργίας, η οποία τιμάται στην πόλη Άιχστετ της Γερμανίας την 1η Μαΐου 870, όπου μεταφέρθηκαν τα λείψανά της. Ωστόσο, η παραμονή αυτής της χριστιανικήςγιορτής έγινε συνώνυμη με τις μάγισσες, οι οποίες πιστεύεται ότι συγκεντρώνονταν εκείνη τη νύχτα στο όρος Μπρόκεν, την ψηλότερη κορυφή στα βουνά Χαρτζ στη Βόρεια Γερμανία, για να πραγματοποιήσουν άγριες τελετουργίες και να συμμετάσχουν σε συνεννόηση με τον Διάβολο.

Η Βαλπούργκα ήταν Αγγλοσάξονα ιεραπόστολος στην Φραγκική Αυτοκρατορία που έζησε τον 8ο αιώνα. Γεννημένη σε ευγενή οικογένεια, ήταν κόρη του Ριχάρδου του Προσκυνητή και της Γούνα του Έσσεξ. Η Βαλπούργκα ταξίδεψε με τους αδελφούς της στη Φραγκία για να ευαγγελίσει τους ακόμη παγανιστές Γερμανούς και να τους οδηγήσει στον Χριστιανισμό, όπως έχει γραφτεί στην ιστορία. Αργότερα, έγινε μοναχή στο μοναστήρι Χάιντενχαϊμ αμ Χάνενκαμπ, το οποίο ίδρυσε ο αδελφός της Βίλιμπαλντ, όπου τον διαδέχθηκε ως ηγουμένη. Μετά τον θάνατό της, τα οστά της Βαλπούργκα μεταφέρθηκαν στο Άιχστετ και τοποθετήθηκαν σε μια βραχώδη κόγχη, η οποία λέγεται ότι εξέπνεε θαυματουργικά ένα θεραπευτικό λάδι. Αυτό το λεγόμενο «λάδι Βαλπούργα», που πιστεύεται ότι προέρχεται από τα οστά της, προσέλκυε προσκυνητές στο ιερό της και φημιζόταν ότι ήταν εξαιρετικά αποτελεσματικό κατά των ασθενειών.

Η Αγία Βαλπούργα τιμούνταν από τους Χριστιανούς της Γερμανίας για την καταπολέμηση παρασίτων, λύσσας και κοκκύτη, καθώς και για τη μαγεία. Καθώς η επίκληση της “Αγίας” πιστεύεται ότι ήταν ισχυρή ενάντια στην μαγεία, οι μεσαιωνικές και αναγεννησιακές παραδόσεις τηρούσαν την Βελπουργιανή Νύχτα ταυτόχρονα με τις μάγισσες που γιόρταζαν το Σάββατο και οι κακές δυνάμεις βρίσκονταν στο αποκορύφωμά τους. Σύμφωνα με τη γερμανική λαογραφία, η Βαλπουργιανή Νύχτα σηματοδοτούσε τη συγκέντρωση των μαγισσών στον ποταμό Μπρόκεν.

Για να διώξουν τα κακά πνεύματα και να προστατεύσουν τα ζώα τους, οι άνθρωποι παραδοσιακά άναβαν φωτιές στις πλαγιές των λόφων, μια πρακτική που εξακολουθεί να υπάρχει σε ορισμένες περιοχές σήμερα. Στη Βαυαρία, στη νοτιοανατολική Γερμανία, η εορταστική ημέρα είναι επίσης γνωστή ως Hexennacht , ή «Νύχτα των Μαγισσών». Οι γλεντζέδες αγκαλιάζουν την περίσταση ντυμένοι μάγισσες και δαίμονες, πυροδοτώντας πυροτεχνήματα, χορεύοντας και παίζοντας δυνατή μουσική – ένα χαρούμενο θέαμα που λέγεται ότι διώχνει τόσο τις μάγισσες όσο και τα επίμονα πνεύματα του χειμώνα. Υποστηρίζεται ότι η Βαλπουργιανή Νύχτα συνδέεται με παλαιότερα φεστιβάλ της Πρωτομαγιάς στη βόρεια Ευρώπη, τα οποία περιλάμβαναν επίσης άναμμα φωτιών.

Οι πρώτοι που καταδίκασαν τη μαγεία ήταν θεολόγοι, ιεροεξεταστές και δικαστές, πεπεισμένοι για την ύπαρξη μιας σατανικής αίρεσης. Αυτή η συσχέτιση θα δικαιολογούσε την αντιμετώπιση της από τα εκκλησιαστικά δικαστήρια ως έγκλημα κατά της πίστης. Όπως και οι αιρετικοί, οι μάγισσες θεωρούνταν ότι εργάζονταν σε ομάδες και συναντιόντουσαν μυστικά, προκαλώντας άγχος για τις άγνωστες τοποθεσίες και δραστηριότητες των συγκεντρώσεών τους. Απαντώντας στους φόβους της Εκκλησίας, οι συγγραφείς διαμόρφωσαν την έννοια του Σαββάτου των μαγισσών – μιας νυχτερινής συγκέντρωσης όπου πιστεύεται ότι συμβαίνουν διάφορες διαβολικές πράξεις.

Οι μάγισσες, οι οποίες αρχικά ήταν άνδρες και γυναίκες, πιστεύεται ότι σχημάτιζαν αιρέσεις, απαρνούνταν τη χριστιανική πίστη και λάτρευαν τον Διάβολο, ορκιζόμενοι την υποταγή τους μέσω μιας συμφωνίας. Όταν καλούνταν, οι μάγισσες συγκεντρώνονταν κρυφά για να αποτίσουν φόρο τιμής στον Διάβολο, συχνά ταξιδεύοντας πετώντας πάνω σε σκούπες, ξύλα, ζώα ή μεταφέροντάς τες εκεί από δαίμονες. Σε αυτές τις συγκεντρώσεις, συμμετείχαν σε πολλαπλές τελετουργίες, εορτασμούς, πράξεις ενάντια στη φύση, κανιβαλιστικές πράξεις, ενώ σχεδίαζαν επίσης τρόπους για να προκαλέσουν βλάβη σε ανθρώπους, ζώα και καλλιέργειες. Τέτοιες αιρέσεις θεωρούνταν σοβαρή κοινωνική απειλή, γεγονός που ώθησε σε προσπάθειες ευαισθητοποίησης και καταπολέμησης αυτής της νέας τρομοκρατίας.

Τα παραδοσιακά έθιμα της Βαλπούγειας νύχτας συνδυάζουν παγανιστικές πρακτικές. Αυτά τα έθιμα περιστρέφονται γύρω από το κεντρικό θέμα της υποδοχής της άνοιξης και της αποτροπής των κακών πνευμάτων. Οι φωτιές, μια βασική πτυχή των εορτασμών συμβολίζουν την άφιξη της άνοιξης και πιστεύεται ότι κρατούν μακριά τα κακά πνεύματα. Οι άνθρωποι τραγουδούν επίσης παραδοσιακά λαϊκά τραγούδια που συνδέονται με την άφιξη της άνοιξης.

Στη σύγχρονη εποχή, οι εορτασμοί της Βαλπούργειας Νύχτας έχουν έντονη ομοιότητα με το Χάλογουιν. Οι στολές με θέματα μαγισσών και τα πολύχρωμα πυροτεχνήματα αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά των εορτασμών.

Διαφορετικές χώρες δίνουν τη δική τους πινελιά στο φεστιβάλ, προσθέτοντάς του μοναδικά στοιχεία. Για παράδειγμα, στη Γερμανία, το να ντύνεσαι και να διασκεδάζεις είναι παρόμοιο με τον εορτασμό ενός δεύτερου Halloween. Η Τσεχική Δημοκρατία ανάβει φωτιές όπου καίνε ομοιώματα στο πλαίσιο της παράδοσής τους «Κάψιμο των Μαγισσών».

Ομοίως, στη Φινλανδία και τη Σουηδία, οι φωτιές παίζουν σημαντικό ρόλο, μαζί με τον χορό, στη διατήρηση ζωντανών εθίμων που προστατεύουν από τα κακά πνεύματα, ενώ παράλληλα αγκαλιάζουν την άφιξη της άνοιξης.

Άλλες πανάρχαιες παραδόσεις που εξακολουθούν να ακολουθούνται σήμερα περιλαμβάνουν το άλμα πάνω από τις φωτιές που συμβολίζουν την υποδοχή της άνοιξης.