Έρχεται η λεηλασία του αιώνα – ΕΚΤ και Fed μας μετατρέπουν σε ψηφιακό στρατόπεδο συγκέντρωσης, ώρα για χρυσό και ασήμι

Η παγκόσμια οικονομική σκακιέρα αλλάζει ριζικά. Οι κεντρικές τράπεζες, από την ΕΚΤ έως τη Fed, επιταχύνουν τη μετάβαση σε ένα πλήρως ψηφιακό χρηματοπιστωτικό σύστημα, όπου κάθε συναλλαγή, κάθε αποταμίευση και κάθε οικονομική κίνηση θα μπορεί να παρακολουθείται, να ελέγχεται και –ενδεχομένως– να περιορίζεται.

Για πολλούς αναλυτές, αυτό δεν είναι πρόοδος, αλλά ο προάγγελος ενός ψηφιακού στρατοπέδου συγκέντρωσης, ενός συστήματος απόλυτης εποπτείας που απειλεί την οικονομική ελευθερία των πολιτών.

Την ίδια στιγμή, οι κρίσεις, οι πτωχεύσεις και η αστάθεια στις αγορές εντείνουν την ανησυχία για μια «λεηλασία του αιώνα», όπου ο πλούτος μεταφέρεται αθόρυβα από τους πολλούς στους λίγους.
Μέσα σε αυτό το τοπίο, φωνές όπως της Catherine Austin Fitts υπενθυμίζουν ότι η πραγματική ασφάλεια ίσως βρίσκεται στα αιώνια αποθέματα αξίας – τον χρυσό και το ασήμι.

Η λεηλασία

Με μια νέα, αιχμηρή έκδοση με τίτλο Plunder («Λεηλασία») επιστρέφει η Catherine Austin Fitts (CAF), εκδότρια του «The Solari Report».
Η Fitts τα τελευταία χρόνια προωθεί τον χρυσό (και το ασήμι) ως επενδυτική επιλογή – και η τιμή ρεκόρ του πολύτιμου μετάλλου δικαίωσε πλήρως τη θέση της.
Για να μπορέσουν οι λίγοι να ελέγξουν και να λεηλατήσουν τα περιουσιακά στοιχεία των πολλών, πρέπει να οικοδομήσουν αυτό που η CAF αποκαλεί «πλέγμα χρηματοοικονομικού ελέγχου» (financial control grid).
Τι μπορεί να βοηθήσει τους απλούς ανθρώπους να αντισταθούν στο πλέγμα ελέγχου που χτίζεται μπροστά στα μάτια τους;
Να αγοράσουν το αρχαιότερο χρήμα στον κόσμο. Η CAF εξηγεί: «Βλέπουμε μια αυξανόμενη προσπάθεια να εγκαθιδρυθεί ένα πλέγμα ελέγχου.
Για παράδειγμα, ο πρωθυπουργός της Αγγλίας δηλώνει πως αν δεν έχεις ψηφιακή ταυτότητα, δεν μπορείς να εργαστείς.

Οι άνθρωποι λένε: “Περίμενε λίγο, θέλω τα χρήματά μου έξω από αυτό το σύστημα, γιατί το σύστημα αρχίζει να συμπεριφέρεται με εγκληματικούς και παρανοϊκούς τρόπους.”
Βλέπουμε αλλαγές πολιτικής σε ομοσπονδιακό επίπεδο που ανησυχούν τον κόσμο.
Η πραγματικότητα είναι ότι ο χρυσός είναι κάτι απλό – όλοι μπορούν να τον κατανοήσουν…

Ο χρυσός δείχνει ελκυστικός και επανανομισματοποιείται. Δεν είναι μόνο οι κεντρικοί τραπεζίτες – τώρα βλέπουμε πολιτείες των ΗΠΑ να καθιστούν τον χρυσό νόμιμο χρήμα…
Το ασήμι έχει μείνει πίσω, αλλά αρχίζει να καλύπτει τη διαφορά.»

Προειδοποιητικά σήματα

Υπάρχει κάτι που δεν πάει καλά με το χρηματοπιστωτικό σύστημα, ώστε ο χρυσός και το ασήμι να εκπέμπουν αυτά τα προειδοποιητικά σήματα με τιμές ρεκόρ;
Η CAF απαντά:
«Υπάρχει κάτι πολύ στραβό με το χρηματοπιστωτικό σύστημα – και αυτό είναι ότι το σύστημα χρησιμοποιείται για να εγκατασταθεί ένα πλέγμα ελέγχου.
Αν καταφέρουν να επιβάλουν ένα πλήρως ψηφιακό χρηματοπιστωτικό σύστημα, που θα περιλαμβάνει τεχνητή νοημοσύνη (AI), ψηφιακή ταυτότητα και ψηφιακό νόμισμα, τότε μιλάμε για το τέλος του χρήματος όπως το γνωρίζουμε – και για αυτό που εγώ αποκαλώ ψηφιακό στρατόπεδο συγκέντρωσης…
Αφού τύπωσαν τόσο πολύ χρήμα, τώρα θέλουν να πάρουν τον έλεγχο των πραγματικών περιουσιακών στοιχείων – κι αυτό ακριβώς κάνουν…
Το παιχνίδι της διόγκωσης του χρέους τελείωσε.
Όπως στο παιχνίδι με τις μουσικές καρέκλες, όλοι θα τρέξουμε να πιάσουμε τα πραγματικά περιουσιακά στοιχεία.

Γι’ αυτό πιέζουν για προγραμματιζόμενο χρήμα – γιατί προσπαθούν να απορροφήσουν τον πλούτο από τα πραγματικά περιουσιακά στοιχεία, ενώ ταυτόχρονα χτίζουν το πλέγμα ελέγχου και παίρνουν τον έλεγχο αυτών των περιουσιών…
Αυτό που λέω συνεχώς σε όλους είναι: συγκεντρωθείτε σε ό,τι είναι πραγματικό και κατανοητό.»
Η CAF επισημαίνει επίσης: «Είμαστε σε πόλεμο, και κάποιοι προσπαθούν να σας δηλητηριάσουν.
Πρέπει να αναλάβετε προσωπική ευθύνη για την υγεία σας και για τις διατροφικές σας επιλογές.
Στο “Plunder” αναλύουμε όλες τις διαφορετικές προσπάθειες λεηλασίας που λαμβάνουν χώρα σε χώρες σε όλο τον κόσμο…

Για χρόνια ακούγαμε ότι αργά ή γρήγορα θα ερχόταν η ώρα να λεηλατηθούν και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Ήταν απλώς θέμα χρόνου – και τώρα συμβαίνει.
Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό να καταλάβουμε το παιχνίδι.»
Κλείνοντας, η CAF προτείνει πολλές ιδέες και στρατηγικές για να αποτραπεί η λεηλασία — όπως: αυξημένη χρήση μετρητών, αποφυγή χρηματοδότησης των εχθρών και απόκτηση πραγματικών περιουσιακών στοιχείων, όπως αγροτική γη και χρυσός, που, όπως λέει, «μπαίνει σε νέα ανοδική αγορά (bull market)».

H ΕΚΤ απελευθερώνει το απόλυτο… τέρας –

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ετοιμάζεται να φέρει την πιο ριζική αλλαγή στο ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα εδώ και δεκαετίες – και πολλοί τη θεωρούν επικίνδυνη.
Το ψηφιακό ευρώ, που παρουσιάζεται ως καινοτομία και εργαλείο «αποτελεσματικότητας», μπορεί να μετατραπεί σε μηχανισμό απόλυτης παρακολούθησης και κρατικού ελέγχου πάνω στις οικονομικές συναλλαγές των πολιτών.
Οι τράπεζες προειδοποιούν για τον κίνδυνο συστημικής κατάρρευσης, ενώ αναλυτές μιλούν για μια νέα μορφή νομισματικής τυραννίας, όπου η ιδιωτικότητα και η ελευθερία υποχωρούν μπροστά στη δύναμη των κεντρικών τραπεζών.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τον γνωστό οικονομολόγο Daniel Lacalle, πολλοί συμμετέχοντες στις αγορές έχουν δημιουργήσει μακροπρόθεσμες θέσεις σε περιουσιακά στοιχεία εκφρασμένα σε ευρώ, προσδοκώντας ένα θετικό αποτέλεσμα από το γερμανικό πρόγραμμα τόνωσης και τα έργα «Rearm Europe».
Ωστόσο, το να στοιχηματίζει κανείς σε ένα ισχυρότερο ευρώ μπορεί να είναι υπερβολικά αισιόδοξο, δεδομένων του πτωχού ιστορικού αυτών των κυβερνητικών σχεδίων, των αυξανόμενων δημοσιονομικών προκλήσεων της Γαλλίας και άλλων χωρών, του υψηλού χρέους και των τεράστιων μη χρηματοδοτούμενων υποχρεώσεων, καθώς και της επικείμενης εφαρμογής ενός ψηφιακού νομίσματος κεντρικής τράπεζας.
Αναμφίβολα υπάρχουν δημοσιονομικά προβλήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες, ωστόσο η σχετική θέση τους έναντι του ευρώ είναι αδιαμφισβήτητα ισχυρότερη, λαμβάνοντας υπόψη όλους τους παραπάνω παράγοντες.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) επιταχύνει το σχέδιό της για ένα ψηφιακό ευρώ, και πρόσφατα προσέλαβε κορυφαίες τεχνολογικές εταιρείες για να δημιουργήσουν την αρχιτεκτονική του συστήματος.
Ωστόσο, οι ευρωπαϊκές τράπεζες ανησυχούν –και δικαίως– καθώς ένα ψηφιακό νόμισμα κεντρικής τράπεζας συνεπάγεται σημαντικούς κινδύνους για την ιδιωτικότητα αλλά και σοβαρή υπονόμευση της ικανότητας του τραπεζικού τομέα να δανείζει και να λειτουργεί αποτελεσματικά.
Τα ψηφιακά νομίσματα κεντρικών τραπεζών (CBDC) μπορεί να αποτελέσουν επικίνδυνο εργαλείο, εξαιτίας των πιθανών κινδύνων που ενέχουν για την ιδιωτικότητα, τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα και τη συγκέντρωση νομισματικής εξουσίας.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η κυβέρνηση Trump εξέδωσε εκτελεστικό διάταγμα που απαγορεύει τη χρήση τέτοιων εργαλείων, χαρακτηρίζοντάς τα ως «νομισματική τυραννία».
Ένα CBDC δεν είναι το ίδιο με το ηλεκτρονικό χρήμα.
Ένα ψηφιακό ευρώ θα παρείχε στην κεντρική τράπεζα άνευ προηγουμένου δυνατότητες παρακολούθησης.
Σε αντίθεση με τις τρέχουσες ηλεκτρονικές πληρωμές, ένα ψηφιακό νόμισμα κεντρικής τράπεζας θα έδινε στις νομισματικές αρχές πλήρη και άμεση πρόσβαση σε κάθε συναλλαγή και λογαριασμό αποταμίευσης, εξαλείφοντας κάθε οικονομική ιδιωτικότητα των πολιτών.
Αυτό θα μπορούσε να επιτρέψει την παρακολούθηση, τον έλεγχο ή ακόμα και την τιμωρία οικονομικών συμπεριφορών που οι κεντρικές αρχές ενδέχεται να θεωρούν ανεπιθύμητες.
Επιπλέον, ένα CBDC θα καταργούσε τα τρέχοντα όρια του χρηματοπιστωτικού συστήματος που αποτρέπουν την υπερβολική εκτύπωση χρήματος.
Παρακάμπτοντας τις εμπορικές τράπεζες και τους μηχανισμούς πίστωσης, οι κεντρικές τράπεζες θα μπορούσαν να αυξήσουν άμεσα την προσφορά χρήματος και να χρηματοδοτήσουν κυβερνητικές δαπάνες, διαβρώνοντας τους παραδοσιακούς δημοσιονομικούς ελέγχους.
Η απομάκρυνση των εμπορικών τραπεζών από τον μηχανισμό μετάδοσης της νομισματικής πολιτικής αποσταθεροποιεί τη δημιουργία πίστωσης και αυξάνει τον κίνδυνο εκτόπισης του ιδιωτικού τομέα.

Επιχειρήματα υπέρ του ψηφιακού ευρώ

Τα βασικά επιχειρήματα υπέρ του ψηφιακού ευρώ, όπως η αποδοτικότητα και η βελτιωμένη μετάδοση της νομισματικής πολιτικής, δεν αντέχουν σε σοβαρή ανάλυση. Κανένα από αυτά τα οφέλη δεν απαιτεί ένα συγκεντρωτικό νόμισμα, πόσο μάλλον ένα νομισματικό μονοπώλιο υπό τον έλεγχο της κεντρικής τράπεζας.
Αν αυτοί ήταν οι πραγματικοί στόχοι, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα ενθάρρυναν περισσότερη αποκέντρωση και ανταγωνισμό, όχι περισσότερο κεντρικό σχεδιασμό.

Ο πραγματικός στόχος είναι περισσότερος κρατικός έλεγχος και ταχύτερη νομισματική χρηματοδότηση των κρατικών δαπανών – όχι πραγματικές βελτιώσεις για τους καταναλωτές ή τους αποταμιευτές.
Ένα CBDC αποτελεί απόδειξη ότι η κεντρική τράπεζα δεν επιθυμεί να ενισχύσει το νόμισμα κάνοντάς το ελκυστικό για τους επενδυτές, αλλά να επιβάλει τη χρήση του.
Τον Οκτώβριο του 2025, η ΕΚΤ υπέγραψε πλαίσια συμφωνιών με δέκα από τις μεγαλύτερες τεχνολογικές εταιρείες παγκοσμίως για την παροχή των βασικών λειτουργικών και υποδομικών στοιχείων του σχεδιαζόμενου ψηφιακού ευρώ, αξίας άνω του 1,1 δισεκατομμυρίου ευρώ.

Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται οι εταιρείες Giesecke+Devrient (λύσεις για offline πληρωμές), Feedzai (τεχνητή νοημοσύνη για εντοπισμό απάτης), Almaviva και Fabrick (εφαρμογές mobile wallet), και Senacor FCS (τεχνολογίες ασφαλούς διαμοιρασμού πληροφοριών πληρωμών).
Τα πλαίσια αυτά θέτουν τη ζώνη του ευρώ σε τροχιά για πιθανή έναρξη του ψηφιακού ευρώ έως το 2029 και καλύπτουν την ανάπτυξη λογισμικού, την ασφάλεια και τη διαχείριση απάτης.
Η ΕΚΤ δηλώνει ότι αυτές οι συμφωνίες αφορούν μόνο τον σχεδιασμό και ότι το νόμισμα δεν θα εκδοθεί έως ότου εγκριθούν οι σχετικοί νόμοι και τα επόμενα στάδια του έργου.
Οι τεχνολογικοί πάροχοι θα συμβάλουν στη σχεδίαση και τη δοκιμή τεχνικών απαιτήσεων όπως η παρακολούθηση απάτης σε πραγματικό χρόνο και η χρήση εκτός σύνδεσης.
Κανένα από αυτά τα στοιχεία, ωστόσο, δεν μειώνει τις ανησυχίες σχετικά με την ιδιωτικότητα, τον έλεγχο και τη διάβρωση των υφιστάμενων πιστωτικών μηχανισμών.

Οι ευρωπαϊκές εμπορικές τράπεζες ανησυχούν ότι ένα ψηφιακό ευρώ θα μπορούσε να πλήξει τα κύρια επιχειρηματικά τους μοντέλα – και έχουν δίκιο.
Νομοθέτες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εκφράζουν φόβους ότι ένα ψηφιακό ευρώ λιανικής θα μπορούσε να οδηγήσει τους πολίτες στη μεταφορά μεγάλων ποσών από τις εμπορικές τράπεζες σε λογαριασμούς της κεντρικής τράπεζας, κάτι που θα έπληττε τη δυνατότητα του ιδιωτικού τομέα να δημιουργεί πίστωση.
Η κεντρική τράπεζα θα είχε πρόσβαση σε όλα τα οικονομικά δεδομένα των πολιτών, εγείροντας σοβαρές ανησυχίες για την ιδιωτικότητα, ακόμη και αν «υποσχεθεί» να μην τα χρησιμοποιήσει.
Οι τράπεζες υποστηρίζουν ότι ένα ψηφιακό ευρώ, το οποίο θεωρείται νομικά απαλλαγμένο από κίνδυνο, θα απορροφούσε κεφάλαια από το ιδιωτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, καθιστώντας δυσκολότερο για τα ιδρύματα να χορηγούν δάνεια και δίνοντας προτεραιότητα στη χρηματοδότηση κυβερνήσεων έναντι των δανείων προς νοικοκυριά και επιχειρήσεις.
Επιπλέον, το κόστος συμμόρφωσης και υποδομής είναι τεράστιο, οι κανονισμοί παραμένουν ασαφείς και αόριστοι, ενώ οι προστασίες της ιδιωτικότητας είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ανεπαρκώς καθορισμένες.

Ψηφιακό νόμισμα κεντρικής τράπεζας

Ένα ψηφιακό νόμισμα κεντρικής τράπεζας (CBDC) θα μπορούσε να επιτρέψει στις κεντρικές τράπεζες να παρακολουθούν σχεδόν όλες τις συναλλαγές και τις χρηματοοικονομικές αποφάσεις των πολιτών, αφαιρώντας την ιδιωτικότητα που προσφέρει το μετρητό και δίνοντας στην κυβέρνηση τη δυνατότητα να ερευνά, να περιορίζει ή ακόμη και να τιμωρεί τις οικονομικές δραστηριότητες των χρηστών.
Οι κεντρικές τράπεζες μπορούν επίσης να αυξήσουν γρήγορα την προσφορά χρήματος μέσω ενός άμεσου ψηφιακού ευρώ, χωρίς τους συνήθεις περιορισμούς που προκύπτουν από τη ζήτηση για πίστωση στον τραπεζικό τομέα.
Αυτό εξαλείφει τους ουσιαστικούς περιορισμούς στον πληθωρισμό και καθιστά τη νομισματική πολιτική άμεσα υποταγμένη στις πολιτικές προτεραιότητες των δημοσίων δαπανών.
Το CBDC θα ωθήσει αναπόφευκτα τις εμπορικές τράπεζες σε περιθωριακό ρόλο, δημιουργώντας μια επικίνδυνη συγκέντρωση χρηματοοικονομικής ισχύος στα χέρια των υπευθύνων χάραξης πολιτικής και των τεχνοκρατών.
Η ανεξαρτησία της κεντρικής τράπεζας και οι νόμοι που εγγυώνται την ιδιωτικότητα παρέχουν ασαφείς απαντήσεις σε όλες αυτές τις ανησυχίες.

Ωστόσο, η συγκέντρωση εξουσίας αποτελεί πάντοτε απειλή, και αυτοί οι νόμοι, μαζί με την υποτιθέμενη ανεξαρτησία τους, τίθενται ευρέως υπό αμφισβήτηση όταν η κεντρική τράπεζα έχει επανειλημμένα υποκύψει στις πολιτικές πιέσεις για χρήση επεκτατικών νομισματικών εργαλείων προς όφελος της χρηματοδότησης των κυβερνήσεων.
Το ψηφιακό ευρώ είναι πιθανό να αποτελέσει ένα ακόμη εργαλείο για ταχεία, απεριόριστη δημοσιονομική επέκταση και, κατά συνέπεια, για την απώλεια της αγοραστικής δύναμης του νομίσματος, καθώς καταργούνται οι περιορισμοί που παρείχε η τραπεζική διαμεσολάβηση.

Αν οι κυβερνήσεις θέλουν περισσότερη αποδοτικότητα, τεχνολογική πρόοδο και ένα ισχυρότερο νόμισμα που θα εκτιμάται διεθνώς, θα πρέπει να ενθαρρύνουν την αποκέντρωση και τον ανταγωνισμό — όχι το αντίθετο.
Οι συμβάσεις μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και μεγάλων τεχνολογικών εταιρειών θέτουν τα τεχνικά θεμέλια για ένα ψηφιακό ευρώ. Δυστυχώς, η ιδιωτικότητα και η ανεξαρτησία δεν αποτελούν προτεραιότητα.
Το ψηφιακό ευρώ εγείρει σοβαρά συστημικά, οικονομικά και ηθικά ζητήματα και μπορεί να χρησιμοποιηθεί από κυβερνήσεις με μη βιώσιμες δαπάνες και χρέη για να υποτιμήσουν το νόμισμα και να το αξιοποιήσουν για τη χρηματοδότηση υπερδιογκωμένων κρατικών προγραμμάτων.
Οι ευρωπαϊκές τράπεζες ανησυχούν — και δικαίως.
Ο κίνδυνος υπερβολικά χαλαρής νομισματικής πολιτικής, που θα οδηγήσει σε πλήρη νομισματική χρηματοδότηση των κρατικών δαπανών, είναι σημαντικός.
Ένα ψηφιακό ευρώ είναι ουσιαστικά επιτήρηση μεταμφιεσμένη σε χρήμα, και οι κυβερνήσεις θα κάνουν ό,τι μπορούν για να το χρησιμοποιήσουν ως εργαλείο άμεσης νομισματικής χρηματοδότησης των ελλειμμάτων.
Αν πιστεύετε ότι οι ίδιοι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και οι ίδιες κυβερνήσεις που δεν έκαναν τίποτα για να περιορίσουν τη συσσώρευση χρέους και την υπερβολική δαπάνη θα υπερασπιστούν την αγοραστική δύναμη του νομίσματος, ζείτε σε όνειρο.