Η Τουρκία προχωρά αποφασιστικά στην Ανατολική Μεσόγειο, υλοποιώντας γεωπολιτικά σχέδια που θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, ενώ η κυβέρνηση παραμένει αμήχανη και αδύναμη να αντιδράσει. Η Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου της Λιβύης (NOC) ανακοίνωσε την προετοιμασία της για την πρώτη γεώτρηση μεγάλης θαλάσσιας βάθους στη λεκάνη της Σύρτης, σε συνεργασία με τουρκικές εταιρείες, ανοίγοντας έναν νέο γύρο υπεράκτιων ερευνών με σαφώς αμφισβητούμενο χαρακτήρα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, τα τμήματα Εξερεύνησης και Γεωτρήσεων της NOC συναντήθηκαν με στελέχη της κοινοπραξίας Eni-BP, της Λιβυκής Αρχής Επενδύσεων (LIA) και εκπροσώπους μεγάλων τουρκικών παρόχων υπηρεσιών, με στόχο τον συντονισμό όλων των τεχνικών λεπτομερειών και της υλικοτεχνικής προετοιμασίας. Οι γεωτρήσεις προγραμματίζονται να ξεκινήσουν τον Ιανουάριο, σε βάθος περίπου 1.900 μέτρων, σε θαλάσσια περιοχή περίπου 170 χιλιόμετρα από τις λιβυκές ακτές, εντός της αμφισβητούμενης περιοχής 38/3.
Η ελληνική πλευρά, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, παρακολουθεί τις εξελίξεις, δηλώνοντας ότι δεν θα ανεχθεί παραβιάσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων. Ωστόσο, η στάση της κυβέρνησης χαρακτηρίζεται από παθητικότητα: καμία αποφασιστική κίνηση, κανένα στρατηγικό σχέδιο, παρά μόνο δηλώσεις διαμαρτυρίας και προσδοκία διπλωματικών χειρισμών που μέχρι στιγμής απέτυχαν να αποτρέψουν τις τουρκικές πρωτοβουλίες.
Η Άγκυρα εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία για να κρατήσει ενεργό το Τουρκολιβυκό μνημόνιο του 2019, εφαρμόζοντας σταδιακή και προσεκτική στρατηγική επέκτασης στην περιοχή, με σκοπό να δοκιμάσει την ελληνική αντίδραση. Οι αναλυτές υπογραμμίζουν ότι η Τουρκία σχεδιάζει πρώτα τις κινήσεις στη Λιβύη και, ενδεχομένως, να ακολουθήσει επέκταση και προς την Κύπρο, με στόχο να αξιολογήσει τις διεθνείς και ελληνικές αντιδράσεις.
Παράλληλα, η αμερικανική παρουσία ενισχύεται σημαντικά στην περιοχή, με στελέχη της Baker Hughes να παρουσιάζουν επενδυτικά και επιχειρησιακά σχέδια στον υπουργό Πετρελαίου της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας της Λιβύης. Αυτό καταδεικνύει ότι οι ΗΠΑ επιδιώκουν ενεργό ρόλο στην αξιοποίηση των λιβυκών υδρογονανθράκων, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.
Η εικόνα που προκύπτει είναι ανησυχητική: ενώ η Τουρκία και οι σύμμαχοί της κινητοποιούνται με σχέδιο και αποφασιστικότητα, η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται αδύναμη και απρόθυμη να υπερασπιστεί την εθνική κυριαρχία. Οι τουρκικές γεωτρήσεις και η σταδιακή διείσδυση στη Λιβύη φέρνουν τη χώρα αντιμέτωπη με σοβαρές προκλήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, αφήνοντας την Αθήνα να περιορίζεται σε διακηρύξεις και ασαφείς διπλωματικές πρωτοβουλίες, χωρίς πραγματική αποτελεσματικότητα.
