ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ! Μόνιμη η παρακράτηση που «στραγγαλίζει» τους μισθούς των ενστόλων – Η επιστολή διαμαρτυρίας τους

Για περισσότερα από δέκα χρόνια, οι ένστολοι και οι δημόσιοι υπάλληλοι σηκώνουν αθόρυβα ένα οικονομικό βάρος που ξεκίνησε ως «έκτακτο» και κατέληξε να αποτελεί μόνιμη πραγματικότητα.

Η πλήρης επιστολή διαμαρτυρίας των ενστόλων

ΠΡΟΣ

1. Υπουργό Προστασίας του Πολίτη (μέσω Π.Ο.ΑΣ.Υ.)

2. Αρχηγό ΕΛ.ΑΣ. (μέσω Π.Ο.ΑΣ.Υ.)

3. Π.Ο.ΑΣ.Υ.

4. Βουλευτές Νομού Ηρακλείου

ΘΕΜΑ: Το «προσωρινό» χαράτσι του 2% που έγινε κανονικότητα – Μια σιωπηλή αφαίμαξη

Από το 2011 έως και σήμερα, πληρώνουμε και μάλιστα χωρίς σταματημό την λεγόμενη «εισφορά αλληλεγγύης» 2% υπέρ της ανεργίας. Ένα μέτρο που υποτίθεται πως επιβλήθηκε προσωρινά, στο όνομα της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων, και τελικά μετατράπηκε σε μόνιμη αιμορραγία για τον ένστολο και τον δημόσιο υπάλληλο.

Με το άρθρο 38 του ν.3986/2011 καθιερώθηκε η ειδική εισφορά 2% επί των αποδοχών όλων των μισθοδοτούμενων του Δημοσίου. Η δικαιολογία γνωστή: «Δημοσιονομική κατάρρευση», «εθνική ανάγκη», «έκτακτο μέτρο».

Ας έρθουμε στο σήμερα:

• Δεν υπάρχει μνημόνιο

• Δεν υπάρχει επιτήρηση από Δ.Ν.Τ.

• Η ανεργία έχει μειωθεί

• Η οικονομία δείχνει θετικούς ρυθμούς

Και όμως, το χαράτσι παραμένει. Σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Δισεκατομμύρια ευρώ έχουν παρακρατηθεί από τους ένστολους, τους υγειονομικούς, τους εκπαιδευτικούς, όλους τους δημόσιους υπαλλήλους. Και η ερώτηση είναι απλή:

• Πού κατέληξαν αυτά τα χρήματα;

• Ποιος επωφελήθηκε;

• Γιατί δεν έχουμε κανένα απολύτως ανταποδοτικό δικαίωμα;

Ούτε ασφάλεια ανεργίας, ούτε επιστροφή, ούτε κάλυψη σε περίπτωση αποχώρησης. Μόνο παρακράτηση.

Όταν ένα μέτρο:

• Δεν είναι πια αναγκαίο

• Δεν έχει καμία ανταποδοτικότητα

• Δεν συνοδεύεται από καμία λογοδοσία

• Και χτυπά μόνο συγκεκριμένους εργαζομένους

… τότε δεν μιλάμε για εισφορά αλληλεγγύης, αλλά για παραβίαση της ισότητας και της συνταγματικής τάξης. Η Πολιτεία δεν έχει δικαίωμα να ζητά από τους ήδη επιβαρυμένους δημόσιους υπαλλήλους να «σώζουν» μονίμως το κοινωνικό κράτος με τα δικά τους λεφτά.

Στην Ελληνική Αστυνομία εργαζόμαστε με ελλιπέστατα μέσα, τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, αυξημένη επικινδυνότητα και μηδενικά ανταλλάγματα. Δεν υπάρχει 13ος & 14ος μισθός, δεν υπάρχει καμία ιδιαίτερη μέριμνα από το κράτος για τις ιδιαιτερότητες του λειτουργήματός μας.

Και όμως, μας ζητούν επιπλέον να πληρώνουμε μια εισφορά υπέρ… άλλων.

Αυτό δεν είναι κοινωνική δικαιοσύνη.

Είναι κοινωνική εκμετάλλευση.

Η απαξίωση του επαγγέλματος αποτυπώνεται και αλλού:

• Οι βάσεις εισαγωγής στις αστυνομικές σχολές έχουν καταρρεύσει σε ιστορικά χαμηλά, δείχνοντας την απροθυμία των νέων να επιλέξουν το επάγγελμα.

• Δεκάδες συνάδελφοι παραιτούνται, στρεφόμενοι στον ιδιωτικό τομέα που προσφέρει υψηλότερες απολαβές και καλύτερες συνθήκες εργασίας.

Η κατάργηση της εισφοράς 2% υπέρ ανέργων δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ζήτημα ηθικής, πολιτικής και συνδικαλιστικής ευθύνης. Δεν θα δεχτούμε άλλο να πληρώνουμε για μια «ανάγκη» που έχει προ πολλού εκλείψει. Δεν θα μείνουμε σιωπηλοί απέναντι σε μια κρατική πολιτική που μας θεωρεί μόνιμους χρηματοδότες του κοινωνικού ιστού, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς εξηγήσεις.

Με εκτίμηση,
Για το Διοικητικό Συμβούλιο της Ε.Α.Υ.Ν.Η.