Η ιστορία της 23χρονης Αϊσάτ Μπαϊμουράντοβα εξελίσσεται σε ένα σκοτεινό παζλ που απλώνεται από την Τσετσένια μέχρι την Αρμενία. Η νεαρή γυναίκα, που είχε δραπετεύσει από έναν κόσμο ελέγχου, εξαναγκασμών και αυστηρών κανόνων, τόλμησε να ζήσει όπως ήθελε: άλλαξε εμφάνιση, ανέπνευσε ελεύθερα, μίλησε ανοιχτά για όσα περνούσε. Λίγες εβδομάδες μετά, βρέθηκε νεκρή σε διαμέρισμα στο Γερεβάν.
Σύμφωνα με τις τοπικές αρχές, δύο άτομα εντοπίστηκαν να φεύγουν από το κτίριο – ανάμεσά τους μια γυναίκα που η Αϊσάτ είχε γνωρίσει διαδικτυακά και η οποία φέρεται να είχε ταξιδέψει επί τούτου στην Αρμενία. Και οι δύο ύποπτοι εξαφανίστηκαν γρήγορα επιστρέφοντας στη Ρωσία. Κανένα διαβατήριο δεν χρειάζεται για να περάσει Ρώσος τα σύνορα της Αρμενίας.
Η Αϊσάτ είχε ζητήσει βοήθεια από την SK-SOS, μιλώντας για οικογενειακή πίεση, εξαναγκασμένο γάμο και περιορισμό κάθε πτυχής της ζωής της. Η οικογένειά της, όπως ανέφερε η οργάνωση, την είχε αποκηρύξει όταν αρνήθηκε να επιστρέψει στην Τσετσένια.
Και εκεί ξεκινά το πραγματικό θρίλερ. Ρεπορτάζ ρωσικών μέσων συνδέουν έναν από τους ύποπτους με άτομο του στενού κύκλου επιχειρηματία προσκείμενου στον Ραμζάν Καντίροφ. Οι τσετσενικές αρχές το αρνούνται οργισμένα, κάνοντας λόγο για «προπαγάνδα» και «επίθεση» ενάντια στο καθεστώς. Την ίδια στιγμή, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων υπογραμμίζουν ότι για χρόνια γυναίκες, αντιφρονούντες και πρόσφυγες από τη συγκεκριμένη περιοχή ζουν με τον φόβο της εκδίκησης, ακόμη κι αν ξεφύγουν στο εξωτερικό.
Η δολοφονία της Αϊσάτ έχει παγώσει όσες Τσετσένες γυναίκες ζουν διασκορπισμένες στην Ευρώπη και τον Καύκασο. Πολλές παραδέχονται ότι τώρα φοβούνται ακόμη περισσότερο: δεν μιλούν δημόσια, δεν εμφανίζονται σε κοινότητες, αποφεύγουν να ακουστεί η γλώσσα τους. Ο φόβος, λένε, δεν τις εγκατέλειψε ποτέ. Απλώς περίμενε στη γωνία.
«Νιώθω σαν να κοιτάζω ένα θηρίο στα μάτια και να μην μπορώ να κουνηθώ», λέει μία από αυτές. «Μπορείς να φύγεις… αλλά δεν νιώθεις ποτέ πραγματικά ελεύθερη».
