ΠΑΤΡΑ – Ξεκινά επιτέλους η δίκη για τον τραγικό θάνατο της 27χρονης Δώρας από το Βαρθολομιό Ηλείας, η οποία άφησε την τελευταία της πνοή τον Ιούνιο του 2020, λίγες μέρες μετά τη γέννηση του παιδιού της. Η οικογένειά της περιμένει εδώ και 5,5 χρόνια να βρει δικαίωση, μετά από τρεις αναβολές της δίκης που μέχρι σήμερα δεν είχε ανοίξει τον φάκελο του θανάτου της νέας γυναίκας.
Η υπόθεση αναμένεται να εκδικαστεί αύριο στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πατρών, με κατηγορούμενους μία αναισθησιολόγο και έναν νοσηλευτή, που καλούνται να απολογηθούν για ανθρωποκτονία από αμέλεια.
Η αδερφή της αδικοχαμένης λεχώνας μιλάει με λόγια που ραγίζουν καρδιές σε ενημερωτικό μέσο:
«Ελπίζουμε να ξεκινήσει αυτή η δίκη επιτέλους. Έχουν περάσει 5,5 χρόνια από το θάνατο της Δώρας μας. Η οικογένειά μου είναι σε άσχημη κατάσταση. Πρέπει ν’ αποδοθεί δικαιοσύνη, να πάρει ο καθένας ό,τι του αξίζει και να κλείσει αυτός ο κύκλος. Η αδερφή μου εγκαταλείφθηκε στην ανάνηψη. Οι υπαίτιοι για τον θάνατό της συνεχίζουν κανονικά τις ζωές τους εκτός από εμάς. Η μητέρα μου δεν αντέχει άλλο. Εγώ έχασα τον άντρα μου σε τροχαίο δυστύχημα δύο χρόνια μετά τον χαμό της Δώρας. Εμείς εμπιστευόμαστε τη Δικαιοσύνη και πιστεύουμε ότι οι υπεύθυνοι για το θάνατό της, θα τιμωρηθούν παραδειγματικά».
Η τραγική αλυσίδα γεγονότων ξεκίνησε στις 18 Μαΐου του 2020, όταν η 27χρονη Δώρα γέννησε με προγραμματισμένο ραντεβού για καισαρική ένα υγιέστατο μωράκι. Λίγο αργότερα όμως, υπέστη εισρόφηση αναχθέντος γαστρικού περιεχομένου και επακόλουθη καρδιοαναπνευστική ανακοπή, η οποία την οδήγησε στον θάνατο στις 6 Ιουνίου, μέσα στη ΜΕΘ του ΠΓΝΠ «ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΒΟΗΘΕΙΑ».
Το κατηγορητήριο είναι σοκαριστικό:
«Η πρώτη κατηγορούμενη ως υπεύθυνη αναισθησιολόγος ιατρός που είχε αναλάβει την αναισθησιολογική κάλυψη της επέμβασης της καισαρικής τομής που πραγματοποιήθηκε, εκτάκτως στην εγκυμονούσα, δεν μερίμνησε ώστε να χορηγηθεί η δέουσα δόση αναισθητικών φαρμάκων, με λήψη υπόψη του σωματικού βάρους της ασθενούς και συγκεκριμένα χορήγησε δόση υπερβολικά υψηλή και μη συμβατή τόσο με με το ελληνικό όσο και με το αγγλικό SPC (Περίληψη χαρακτηριστικού προϊόντος) του φαρμάκου…»
Ακόμα πιο συγκλονιστικές είναι οι περιγραφές για τα όσα φέρεται να ακολούθησαν:
«Επιπρόσθετα, όταν η ασθενής μεταφέρθηκε στο χώρο της ανάνηψης, παρότι όφειλε να επιβλέπει τη μεταφορά της ασθενούς, δεν επέβλεψε τη μεταφορά της σε ΜΑΑΦ, ούτε έδωσε οδηγίες προς το νοσηλευτικό προσωπικό για την παρακολούθησή της, παρά αναχώρησε άμεσα. Ο δεύτερος κατηγορούμενος με την ιδιότητα του βοηθού νοσηλευτή, καίτοι είχε ιδιαίτερη νομική υποχρέωση από το νόμο, δεν παρακολούθησε την κατάσταση της ασθενούς συνεχώς και αδιαλείπτως, ούτε παρακολούθησε και κατέγραψε τακτικά τα ζωτικά της σημεία ούτε και παρέμεινε εντός του θαλάμου ανάνηψης το διάστημα παραμονής της ασθενούς, αντιθέτως αποχώρησε από το θάλαμο».
Μια νέα μητέρα, γεμάτη ζωή και όνειρα, κατέληξε μόνη και αβοήθητη σε έναν θάλαμο ανάνηψης. Η οικογένειά της, συντετριμμένη και διαλυμένη, ζητά το αυτονόητο: Δικαιοσύνη.
