Δέκα καυτά ερωτήματα προς τους εκπροσώπους της ελληνικής Δικαιοσύνης θέτουν με δήλωσή τους οι συγγενείς των θυμάτων του εγκλήματος των Τεμπών με αφορμή θέσεις των ανακριτικών αρχών και τοποθετήσεις της ανώτατης ηγεσίας του δικαστικού σώματος.
Στη δήλωσή τους, κάνουν λόγο για «αγωνιώδη προσπάθεια των εκπροσώπων της Δικαιοσύνης να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη σε ότι αφορά στα πραγματικά προβλήματα της ανακριτικής διαδικασίας», ενώ κατηγορούν την πρόεδρο και τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ότι σε παρέμβασή τους σε συνέδριο (που κατά τραγική ειρωνεία φέρει τον τίτλο: «Δικαιοσύνη: Θεμέλιο Ανάπτυξης και Ευημερίας»), προσπάθησαν να πείσουν πως η ανάκριση έκλεισε ορθά.
Ανάμεσα στα ερωτήματα που θέτουν οι συγγενείς των θυμάτων είναι:
– Όσον αφορά στην καθυστέρηση της ανάκρισης, που αποδίδεται τάχα στις κινήσεις των συγγενών, γιατί σε μια τόσο σοβαρή υπόθεση δεν συνέδραμαν τον ανακριτή και άλλοι ανακριτές;
-Η εγκληματική απουσία των συστημάτων ασφαλείας στο σιδηροδρομικό δίκτυο όπως αποτυπώθηκε στις εκθέσεις των πραγματογνωμόνων που όρισε ο ίδιος ο ανακριτής αλλά και στην έκθεση Γεραπετρίτη, σε συνδυασμό με τα αποδεδειγμένα και αλλεπάλληλα εξώδικα και ενημερώσεις που έπαιρνε η ηγεσία του Υπουργείου για το θέμα, δεν κρίθηκαν αρκετά ούτε καν για να κληθούν να καταθέσουν οι γενικοί γραμματείς του Υπουργείου;
-Πώς δικαιολογείται η καταπάτηση κάθε πρωτοκόλλου σε σχέση με τη διαχείριση του χώρου ενός τέτοιου τραγικού δυστυχήματος να γίνει ανεκτή από τους αρμόδιους δικαστικούς φορείς;
-Πώς δικαιολογούνται οι παραλείψεις κατάσχεσης κρίσιμου υλικού (βίντεο από την εμπορική, ηχητικά) τις πρώτες ώρες μετά το συμβάν;
-Πώς δικαιολογείται να μην ασκούνται κατηγορίες για τον θάνατο και την απανθράκωση των 25 από τα 57 θύματα, παρά την επί 2,5 χρόνια διερεύνηση των αιτιών της φωτιάς που ακολούθησε τη σύγκρουση;
-Πώς δικαιολογείται η εξόφθαλμη προστασία της Hellenic Train, στους εκπροσώπους της οποίας απαγγέλθηκαν μόνο κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα
Καταλήγοντας στη δήλωσή τους οι συγγενείς των θυμάτων τονίζουν:
«Η δικαιοσύνη δεν κινδυνεύει από την κριτική σε αυτούς που την υπηρετούν, αλλά πρωτίστως από τις ενέργειες, τις παραλείψεις και τη συμπεριφορά αυτών που την υπηρετούν. Οπως αναφέρει και ο Πλάτων στην «Πολιτεία»: Το άκρον άωτον της αδικίας είναι να θεωρούν κάποιον δίκαιο, ενώ δεν είναι.»
ΔΗΛΩΣΗ ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΑΚΡΙΤΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΩΤΑΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
Με θλίψη παρακολουθούμε οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών την αγωνιώδη προσπάθεια των εκπροσώπων της Δικαιοσύνης να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη σε ότι αφορά στα πραγματικά προβλήματα της ανακριτικής διαδικασίας. Η Πρόεδρος και ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, σε παρέμβασή τους σε συνέδριο (που κατά τραγική ειρωνεία φέρει τον τίτλο: «Δικαιοσύνη: Θεμέλιο Ανάπτυξης και Ευημερίας»), προσπάθησαν να πείσουν πως η ανάκριση έκλεισε ορθά και αφού ερευνήθηκαν όλα όσα έπρεπε, έχοντας ως κύριο «επιχείρημα» το ότι οι συγγενείς είναι πονεμένοι άνθρωποι που γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από επιτήδειους (άρα στερούνται κρίσης και είναι έρμαια του καθενός επιτήδειου). Θεωρούμε αλαζονική και συγχρόνως ταπεινωτική για τους συγγενείς αυτή τη στάση την οποία συμπτωματικά (;) έχει υιοθετήσει και η ίδια η κυβέρνηση. Επιτήδειοι που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν καταστάσεις υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα. Σε καμία περίπτωση όμως αυτό δεν μπορεί να αποτελεί επιχείρημα για την ουσία της υπόθεσης.
Εμείς οι «πονεμένοι συγγενείς» θέτουμε λοιπόν εδώ με σαφή τρόπο κάποια μόνο από τα θέματα στα οποία καλό θα ήταν να δώσουν συγκεκριμένες απαντήσεις οι εκπρόσωποι της Δικαιοσύνης:
1. Όσον αφορά στην καθυστέρηση της ανάκρισης, που αποδίδεται τάχα στις κινήσεις των συγγενών, γιατί σε μια τόσο σοβαρή υπόθεση δεν συνέδραμαν τον ανακριτή και άλλοι ανακριτές; Θυμίζουμε πως λίγους μήνες μετά το έγκλημα των Τεμπών είχαμε τη δολοφονία του 29χρονου οπαδού της ΑΕΚ, υπόθεση για την οποία ορίστηκαν από την αρχή τρεις ανακριτές λόγω του όγκου της δικογραφίας. Γιατί δεν έγινε κάτι ανάλογο για τα Τέμπη; Επίσης, θα μπορούσε κάποιος να μας ενημερώσει σχετικά με το ποιός ευθύνεται για την καθυστέρηση ανακοίνωσης της έκθεσης Καρώνη ή για την καθυστέρηση της έκθεσης για την πυραντοχή των καθισμάτων των βαγονιών, η οποία εξαιτίας της εσπευσμένης περάτωσης της ανάκρισης δεν αξιολογήθηκε όπως έπρεπε, αλλά και για τόσες άλλες καθυστερήσεις όπως η απαράδεκτη παράλειψη άμεσης κατάσχεσης των βίντεο της εμπορικής αμαξοστοιχίας. Έφτασαν, επομένως, στο σημείο να κατηγορούν εμάς τους συγγενείς ότι καθυστερούμε με τις ενέργειές μας την έναρξη της δίκης, ενώ στην πραγματικότητα οι ενέργειες αυτές κατευθύνονταν στη συγκέντρωση όλων των αποδεικτικών στοιχείων, ώστε να φτάσουμε στην ακροαματική διαδικασία με όλους τους εμπλεκόμενους στο εδώλιο.
2. Η εγκληματική απουσία των συστημάτων ασφαλείας στο σιδηροδρομικό δίκτυο όπως αποτυπώθηκε στις εκθέσεις των πραγματογνωμόνων που όρισε ο ίδιος ο ανακριτής αλλά και στην έκθεση Γεραπετρίτη, σε συνδυασμό με τα αποδεδειγμένα και αλλεπάλληλα εξώδικα και ενημερώσεις που έπαιρνε η ηγεσία του Υπουργείου για το θέμα, δεν κρίθηκαν αρκετά ούτε καν για να κληθούν να καταθέσουν οι γενικοί γραμματείς του Υπουργείου; Ούτε από ότι φαίνεται ήταν αρκετά για την αναβάθμιση της πλημμεληματικής ανθρωποκτονίας από αμέλεια σε κακουργηματική ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο, τον οποίο δόλο ομολόγησε με μοναδική κυνικότητά ο Άδωνις Γεωργιάδης λίγες μόλις ημέρες μετά το έγκλημα λέγοντας πως αν ο υπουργός αποδεχόταν δημόσια ότι υπάρχει θέμα ασφάλειας δεν θα ανέβαινε κανένας στο τρένο.
3. Στα παραπάνω θα πρέπει να προσθέσουμε και το σαφές κατηγορητήριο από την ευρωπαϊκή εισαγγελία για δύο υπουργούς και στελέχη των αναδόχων εταιρειών TOMH-ALSTOM για την υπόθεση της σύμβασης 717, η μη έγκαιρη υλοποίηση της οποίας συνέβαλε καίρια στο έγκλημα των Τεμπών. Μάλλον όμως ούτε αυτός ήταν λόγος για να κληθεί η ανώτερη και ανώτατη ηγεσία του Υπουργείου καθώς και τα στελέχη των εταιρειών σε απολογία.
4. Πώς δικαιολογείται η καταπάτηση κάθε πρωτοκόλλου σε σχέση με τη διαχείριση του χώρου ενός τέτοιου τραγικού δυστυχήματος να γίνει ανεκτή από τους αρμόδιους δικαστικούς φορείς; Και να χρειάζεται μήνυση των συγγενών για ενέργειες που θα έπρεπε να διωχθούν αυτεπαγγέλτως; Σε ποια χώρα του κόσμου θα γινόντουσαν όλα τόσο λάθος και θα γίνονταν ανεκτά;
5. Πώς δικαιολογούνται οι παραλείψεις κατάσχεσης κρίσιμου υλικού (βίντεο από την εμπορική, ηχητικά) τις πρώτες ώρες μετά το συμβάν; Πώς είναι δυνατόν να ξεκινά η ανακριτική διαδικασία και να συνεχίζεται για ένα εξάμηνο χωρίς να έχει κατασχεθεί όλο το οπτικοακουστικό υλικό;
6. Πως δικαιολογείται ο ανακριτής να κάνει δεκτά τα υποτιθέμενα κατασχεμένα ηχητικά που δόθηκαν τμηματικά με καθυστέρηση 4 και 10 ημερών σε usb στικάκι από υπαλλήλους του ΟΣΕ, όταν αυτά διέρρευσαν παραποιημένα στα ΜΜΕ μόλις 15 ώρες μετά το έγκλημα;
7. Πώς δικαιολογείται σχετικά με την πυρόσφαιρα να αγνοείται πλήρως η έκθεση του ΕΟΔΑΣΑΜ, η έκθεση Καρώνη, Καθηγητή του ΕΜΠ που ο ίδιος ο Ανακριτής διόρισε, άλλες εκθέσεις χημικών μηχανικών με μεγάλη εμπειρία σε καύσιμα, καθώς και οι δημόσιες τοποθετήσεις καθηγητών πανεπιστημίου σχετικών με το αντικείμενο, και να υιοθετείται από τον ανακριτή (με ποιες γνώσεις άραγε;) η έκθεση ενός μηχανολόγου μηχανικού που αυτοβούλως την κατέθεσε, προσπαθώντας να αποδείξει ότι η φωτιά προκλήθηκε από τα έλαια σιλικόνης; Και πώς δικαιολογείται με αυτά τα δεδομένα να έχει εξαπολυθεί μια επικοινωνιακή εκστρατεία από πλειάδα «έγκριτων» δημοσιογράφων που απαξιωτικά χαρακτηρίζουν «ψεκασμένους και συνομωσιολόγους» όσους τολμούν να έχουν διαφορετική αλλά τεκμηριωμένη άποψη; Η πλειονότητα των πλέον ειδικών επί του θέματος χημικών μηχανικών αποκλείει την εκδοχή των ελαίων σιλικόνης και συγκλίνει στην εκδοχή του φορτίου καυσίμων θέτοντας επιστημονικά ερωτήματα που δεν έχουν απαντηθεί ως τώρα από την πλευρά που υποστηρίζει την εκδοχή των ελαίων σιλικόνης. Κι εφόσον έγινε αποδεκτή από τις ανακριτικές αρχές η εκδοχή των ελαίων σιλικόνης, ποιούς κατηγόρησαν τελικά για την πυρόσφαιρα; Αλλά δυστυχώς, το θέμα της πυρόσφαιρας είναι πολύ δύσκολο να αποδειχθεί τώρα πέρα πάσης αμφιβολίας, επειδή κάποιοι φρόντισαν να εξαφανιστούν όλα τα στοιχεία που θα μπορούσαν με βεβαιότητα να αποδείξουν τη μία ή την άλλη εκδοχή. Για αυτό το λόγο πολλοί συγγενείς ζητούν επίμονα να επιτραπεί η εκταφή και η διενέργεια ειδικών εξετάσεων διεκδικώντας μια τελευταία ελπίδα για να διαπιστωθεί η αιτία θανάτου των απανθρακωμένων θυμάτων.
8. Πώς δικαιολογείται να μην ασκούνται κατηγορίες για τον θάνατο και την απανθράκωση των 25 από τα 57 θύματα, παρά την επί 2,5 χρόνια διερεύνηση των αιτιών της φωτιάς που ακολούθησε τη σύγκρουση;
9. Πώς δικαιολογείται η εξόφθαλμη προστασία της Hellenic Train, στους εκπροσώπους της οποίας απαγγέλθηκαν μόνο κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα και δεν απαγγέλθηκε η κακουργηματική κατηγορία της διατάραξης των συγκοινωνιών, που αποτελεί τη βασική κατηγορία για τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους κατηγορούμενους των λοιπών φορέων (ΟΣΕ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΡΑΣ);
10. Πώς δικαιολογείται να αρνούνται κατηγορηματικά οι ανακριτικές αρχές να ικανοποιήσουν τα αιτήματα συγγενών των θυμάτων για εκταφή των ανθρώπων τους προκειμένου να γίνουν ταυτοποίηση και ιατροδικαστικές εξετάσεις; Πώς γίνεται στη συνέχεια και κατά την εξέλιξη της απεργίας πείνας του πατέρα θύματος Πάνου Ρούτσι να αλλάζει κλιμακωτά η θέση αυτή, αρχικά σε εκταφή μόνο για ταυτοποίηση DNA και στη συνέχεια, μετά από 21 ημέρες απεργίας πείνας και με εξαιρετικά πιθανή πλέον την κατάληξη του Πάνου, να παραχωρεί η δικαστική εξουσία την άδεια για ιατροδικαστικές εξετάσεις; Είναι προφανές ότι η λαίλαπα που θα ακολουθούσε στην ελληνική κοινωνία μετά από τη διαφαινόμενη πλέον κατάληξη του Πάνου Ρούτσι λόγω της απεργίας πείνας, ήταν αυτό που ανάγκασε τις δικαστικές αρχές να λάβουν αποφάσεις με βάση την κοινή λογική, καταφεύγοντας σε νομικές
κατασκευές αμφιβόλου δικονομικής βάσης, προφανώς επειδή οι προηγούμενες αρνήσεις και παλινωδίες στερούνται κάθε νομικής και λογικής βάσης.
Τα παραπάνω αποτελούν ένα μικρό μόνο δείγμα κρίσιμων παραλείψεων και λαθών από τη μεγάλη συλλογή των δυόμισι και πλέον χρόνων που μας έχει χαρίσει ο ανακριτής, ο Εισαγγελέας και η πρόεδρος Εφετών Λάρισας και πολλοί από τους εμπλεκόμενους δικαστικούς παράγοντες.
Δυστυχώς οι πολλές και σημαντικές παραλείψεις και τα τραγικά λάθη, που έχουν σαν αποτέλεσμα να μείνουν αναπάντητα σημαντικά και κρίσιμα ερωτήματα, καθώς και η ωμή παραβίαση της κοινής λογικής σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν εμπνέουν καμία απολύτως εμπιστοσύνη ακόμα και στους πιο αφελείς για την διεξαγωγή μιας δίκαιης δίκης που θα απονέμει τις ποινές σε όλους τους υπεύθυνους.
Στην πρόσφατη ανακοίνωσή της η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων ζητά από τους συγγενείς να εμπιστευτούν τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης, ενώ δεν έχουν παρασχεθεί τα απαραίτητα εχέγγυα για μια τέτοια εμπιστοσύνη τα τελευταία δυόμισι χρόνια. Και είναι κατανοητή η ανησυχία που εκφράζει η Ένωση στην ανακοίνωσή της για τον κίνδυνο που διατρέχει η Δημοκρατία από τον καιροσκοπισμό και τη δημαγωγία. Την ίδια ανησυχία έχουμε όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες αυτής της χώρας. Αυτό όμως που αποσιωπάται στην ανακοίνωση είναι ότι οι ίδιοι οι λειτουργοί της δικαιοσύνης έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης με τις πρακτικές τους στην έξαρση τέτοιων φαινομένων ως υπηρέτες ενός βασικού πυλώνα της δημοκρατίας. Μήπως λοιπόν θα έπρεπε να δώσουν προτεραιότητα στα σοβαρά θέματα λειτουργίας της δικαιοσύνης, ξεκινώντας ίσως και οι ίδιοι με έναν αγώνα για την αναθεώρηση της διαδικασίας διορισμού της ανώτατης ηγεσίας του δικαστικού σώματος από την εκτελεστική εξουσία, ώστε να γίνονται περισσότερο σεβαστοί και πιστευτοί όταν ευαγγελίζονται την ανεξάρτητη δικαιοσύνη;
Όλοι οι συγγενείς θέλουμε να πιστεύουμε στο θεσμό της Δικαιοσύνης και για αυτό αγωνιζόμαστε. Πρέπει όμως και αυτοί που την υπηρετούν να μπορούν να σταθούν στο ύψος που απαιτεί η θέση τους και οι περιστάσεις. Προφανώς και πρέπει να διαφυλαχθούν και τα δικαιώματα των κατηγορούμενων, όπως επανειλημμένα ανέφερε η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, αλλά υπάρχει κάποιος που πραγματικά πιστεύει ότι με όλες τις παραπάνω μεθοδεύσεις έχουν διαφυλαχθεί τα δικαιώματα των θυμάτων; Η δικαιοσύνη δεν κινδυνεύει από την κριτική σε αυτούς που την υπηρετούν, αλλά πρωτίστως από τις ενέργειες, τις παραλείψεις και τη συμπεριφορά αυτών που την υπηρετούν.
Όπως αναφέρει και ο Πλάτων στην «Πολιτεία»: Το άκρον άωτον της αδικίας είναι να θεωρούν κάποιον δίκαιο, ενώ δεν είναι.
Μπέζας Δημήτριος
Ναλμπάντης Δημήτριος
Παπαγγελής Ηλίας
Καρασάββας Αντώνιος
Ντόλκα Μαρία
Καρασάββα Ζαφειρώ
Χατζηχαραλάμπους Βασίλης
Χατζηχαραλάμπους Ανδρέας
Τσακλίδης Γεώργιος
Γεωργακοπούλου Περσεφόνη
Βασάρα Ελένη
Ψαρόπουλος Αντώνιος
Ασλανίδης Παύλος
Ψαρόπουλος Παναγιώτης
Λαζαρίδου Νικολέτα
Ελευθεριάδης Θεόδωρος
Παπάζογλου Λυσίμαχος
Ελισάβετ Εγούτ
Γκανίδου Δέσποινα
Παυλίδου Έλλη
Πορφυρίδης Λάζαρος
Παυλίδης Βασίλειος
Καρατζόγλου Άννα
Παυλίδης Σωκράτης
Οικού Σμαρώ
Μπόζο Νταϊάνα
Οικού Ευθύμιος
Μπόζο Σωκράτης
Ανδρεάδου Κανέλα
Μπόζο Άγγελος
Τσιώμας Ευάγγελο
Χούπας Χρήστος
Τσιώμα Νικολέτα
Γκοντούλη Ασημίνα
Άλμα Λάτα
Ρούτσι Μιρέλα
Χατζηβασιλείου Νικόλαος
Ρούτσι Πάνος
Φοριάν Γαβριέλα
Καραθεοδώρου Αθανάσιος
Χατζηβασιλείου Μαρίνα
Μαλιόγλου Κατερίνα
Μπέζας Ανδρέας Νικόλαος
Ταχματζίδης Αναστάσιος
Κοκάλα Φωτεινή
Κεσίδου Ξανθίππη
Παπαϊωάννου Χριστόδουλος
Ταχματζίδου Αλεξάνδρα
Παπαϊωάνου Γεωργία
Ταχματζίδης Γεώργιος
