Μέσα σε συνθήκες που επιδεινώνονται διαρκώς, χιλιάδες Παλαιστίνιοι εγκαταλείπουν τη Λωρίδα της Γάζας αναζητώντας ασφάλεια – χωρίς όμως να γνωρίζουν πραγματικά πού να πάνε. Οι επιλογές τους είναι περιορισμένες, καθώς οι ισραηλινές επιδρομές συνεχίζονται, ενώ λείπουν ακόμα και τα βασικά αγαθά.
Η παραλιακή λεωφόρος Αλ-Ρασίντ έχει χαρακτηριστεί από τις ισραηλινές δυνάμεις ως διάδρομος διαφυγής προς τον νότο, όμως παρουσιάζει σκηνές χάους: αυτοκίνητα σε ακινησία, οικογένειες εξαντλημένες, άνθρωποι που ψάχνουν τρόπο να φύγουν με ό,τι μπορούν να μεταφέρουν.
Η Φατίμα αλ-Ζαχρά Σαγουέιλ λέει στον Guardian ότι η ίδια και η οικογένειά της έχουν εκτοπιστεί ήδη 19 φορές. «Δεν έχουμε ούτε σκηνή. Αν φύγουμε, πάμε προς το άγνωστο», δηλώνει.
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, μόνο τον τελευταίο μήνα περισσότεροι από 140.000 άνθρωποι μετακινήθηκαν νοτιότερα, με το συνολικό ποσοστό εκτοπισμένων να ξεπερνά το 90% του πληθυσμού της Γάζας.
Πολλοί από τους εκτοπισμένους λένε ότι αναγκάζονται να πληρώνουν εξωφρενικά ποσά για τη μεταφορά ή για τη διαμονή τους. Το κόστος για τη μετακίνηση με φορτηγό φτάνει τα 3.000 σέκελ, ενώ μια σκηνή μπορεί να κοστίζει πάνω από 1.000 ευρώ – ποσά απαγορευτικά για ανθρώπους χωρίς δουλειά και πόρους.
Ο Γκάζι αλ-Αλούλ, ο οποίος εγκατέλειψε το βόρειο τμήμα της Γάζας, βρήκε προσωρινό καταφύγιο έξω από το νοσοκομείο Αλ-Κουντς. «Δεν το επέλεξα αυτό. Αναγκάστηκα να φύγω», λέει στο BBC.
Άλλοι μιλούν για οικοδομικά συγκροτήματα που ισοπεδώθηκαν, για δεκάδες νεκρούς και τραυματίες, για οικογένειες που χάθηκαν στα ερείπια. Η 32χρονη μητέρα Λίνα Αλ-Μαγκρέμπι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι της μετά από τηλεφώνημα Ισραηλινού αξιωματικού. «Πούλησα τα κοσμήματά μου για να πληρώσω μια σκηνή. Χρειαστήκαμε 10 ώρες για να φτάσουμε στο Χαν Γιούνις», λέει.
Ο Εσάμ Σαουά και η οικογένειά του περπάτησαν για 12 ώρες για να ξεφύγουν από τον βομβαρδισμό στο Αλ-Τούφαχ. «Φύγαμε χωρίς τίποτα. Τα παιδιά μου υπέφεραν περισσότερο. Έκλαιγαν όλη τη διαδρομή», λέει η σύζυγός του.
Ο ΟΗΕ εκφράζει ανησυχία για τις συνθήκες στους καταυλισμούς του νότου, οι οποίοι είναι υπερπλήρεις και ανεπαρκώς εξοπλισμένοι. Μάλιστα, αρκετοί Παλαιστίνιοι αναφέρουν πως επέστρεψαν στο βομβαρδισμένο βορρά, καθώς το νότιο τμήμα δεν αποδείχθηκε ασφαλέστερο.
«Δεν υπάρχει πραγματικά ασφαλές μέρος», λένε. «Ο εκτοπισμός δεν είναι επιλογή, είναι εξαναγκασμός. Ο θάνατος έρχεται μία φορά. Αν είναι να γίνει, ας γίνει στο σπίτι μας».
